به گزارش خبرگزاری تسنیم از ارومیه ، پایتخت فرهنگ و هنر گویی تنها به اسم و علیالظاهر به این نام مزین شده که بازوان فرهنگی آن بدون حمایت دولتمردان، قدرتی برای خودنمایی ندارد، فرهنگی که بال دیگر اقتصاد است و در برنامهریزیهای کلان نادیده گرفته میشود.
هنرمندان و اهالی تئاتر همچنان مورد بی مهری واقع شدهاند و مُشت مشکلات آنها با بحران کرونا نمایانتر شده است و در این راستا، گره کور مشکلات هنر تئاتر به اذعان هنرمندان باید با دو دست هنرمندان و مسئولان باز شود و البته کفه ترازوی مسئولان سنگینتر است.
وضعیت تئاتر با گذشت دو سال از شیوع ویروس کرونا همچنان نامشخص است و هنرمندان تئاتر ارومیه روزهای سختی را سپری می کنند و تعطیلی فعالیت های هنری و خالی شدن سالن های نمایش از تماشاگران شاید تلخ ترین صحنه هایی بود که هنرمندان طی دو سال شیوع کرونا که گذشت شاهد آن بودند.
شاید بیش از همه به فعالان عرصههای مختلف هنر به ویژه تئاتر و سینما آسیب وارد کرد و حتی تعیین دستورالعملها برای بهرهگیری از ظرفیت 50 درصدی سالنهای نمایش هم نتوانست جان دوبارهای به تئاتر و سینمای ایران بدهد.
در این میان وضعیت استانها بدتر از مرکز بود و بسیاری از هنرمندان فعال در این عرصه به دلیل عدم کسب درآمد در شرایط سختی به سر میبرند و تئاتر ارومیه نیز که همانند بخش فرهنگی و هنری این استان از تاریخچه غنی و درخشانی برخوردار است در سال گذشته به واسطه شیوع کرونا سال سختی را گذراند.
دست خالی هنرمندان تئاتر
نویسنده و کارگردان تئاتر ارومیه شیوع کرونا را عاملی برای نشان دادن ناقص بودن زیرساختهای تئاتر نه تنها در استان آذربایجان غربی بلکه در کل کشور میداند و می گوید: این شرایط بعد از کرونا نیز امیدوارکننده نخواهد بود زیرا در این شرایط برنامهریزی منسجم و صحیحی صورت نگرفته تا اوضاع تئاتر و هنرمندان به روال عادی برگردد؛ در واقع تنها میتوان این چرخه معیوب را دوباره به حرکت درآورد.
کریم عالیخواه معتقد است که برای تأمین سالن اختصاصی تئاتر شهر اندر خم یک کوچه مانده و بابت تئاتر شهری که در سایر استانها راه اندازی شده است، در ارومیه حتی به نتیجهگیری برای احداث آن نرسیدهاند.
وی ادامه می دهد: مسئولان نیز سرشار از وعده و وعید بودند که متأسفانه هیچکدام از آنها برای جبران خسارت کرونا و بهبود وضعیت تئاتر ارومیه محقق نشده است و 13 سال پیش پروژه تالار مرکزی ارومیه نیز که به منظور ایجاد سالن آمفی تئاتر استاندارد برای کار حرفه ای هنرمندان در بلوار امام علی(ع) کلنگ احداث آن زده شد اما متاسفانه پس از اینکه وعده چهار دولت را شنید و به هفته دولت و دهه فجرهای بسیاری موکول شد اکنون و در سال 1400 نیز از افتتاح پروژه هیچ خبری نیست.
عالیخواه با اشاره به وعدههای اعضای شورای شهر برای حمایت از اهالی تئاتر میگوید: بودجهای که شورای شهر برای هنرمندان در دوران کرونا در نظر گرفت، به دست آنها نرسید، اما از سمت مرکز صندوق هنرمندان حدود یک میلیون و 500 هزار تومان پرداخت شد که اصلاً این عدد دردی را دوا نمیکند.
دیگر طلب حمایت دولتی کارساز نیست
این نویسنده و کارگردان تئاتر مشکلات و مسائل تئاتر را مانند دومینویی متصل به هم میداند که مشکلات متعدد هنرمندان باعث میشود آنها برای گذران زندگی خود به حرفههای دیگری روی آورند و تعطیلی آموزشگاههای بازیگری، عدم توجه به سالن و مکانهای اجرا، عدم حمایت دولتی و شهری، کمبود نمایشنامه با کیفیت و همچنین فقدان مکان تمرین و پلاتو خصوصی که در صورت وجود هم غیر قانونی و یا بیکیفیت است.
عالیخواه همت هنرمندان را در این موضوع مؤثر میداند و میگوید: با توجه به اینکه هیچ حمایت دولتی ندارند باید به خاطر داشته باشند که دیگر طلب حمایت دولتی کارساز نیست.
فقدان فرهنگ دیالوگ در بین هنرمندان
وی میگوید که هنرمندان و اهالی تئاتر باید رویه منفعل بودن را کنار بگذارند و با تشکیل و مشخص کردن یک صنف، عدم اتحادی که بین هنرمندان است را رفع کنند و در واقع اهالی تئاتری فرهنگ دیالوگ برای ارتباط برقرار کردن را ندارند و به صورت جزیرهای عمل میکنند و حتی تئاتریها برای دیدن تئاتر و اجرای سایر هنرمندان وقت نمیگذارند.
به گفته این نویسنده و کارگردان تئاتر و براساس تحقیقات انجام گرفته، باید فرهنگسازی از کودکی برای دیدن تئاتر شکل بگیرد و مانند کشور انگلیس تئاتر را در سبد کالای خانوادهها و به عنوان یک سنت نهادینه کنند و زمانی که کشورهای دیگر حمایتی برای بازسازی به ویژه در زمان پس از جنگ و بحران دریافت میکنند، اولین بودجه خود را صرف بازسازی سالنهای تئاتر کرده زیرا معتقدند که اگر فرهنگ بازسازی شود، اقتصاد نیز درست خواهد شد، گرچه اقتصاد ریشههای مهمی دارد اما راهی جز هنر برای برطرف کردن معضلات اقتصادی و فرهنگی وجود ندارد.
حمایتی از جنس شوخی
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان وعدههای حمایت از اهالی تئاتر را تنها در حد حرف عنوان کرده و میگوید: حمایتهای انجام شده نیز بیشتر شبیه شوخی بوده است.
امید خاکپور با اذعان به مشکلات و مسائل تئاتر در ارومیه می گوید: در حال حاضر یک سالن در حوزه هنری ارومیه برای اهالی تئاتر وجود دارد و تا کنون دو کار نمایشی بازبینی شده که به دلیل عدم صدور مجوز ستاد کرونا اجرا نشد و پس از صادر شدن مجوز هم هنرمندان خود تمایلی به اجرا نداشتند زیرا با توجه به وضعیت جامعه، تصور میکردند که استقبال انجام نمیشود.
وی از الزام چارهاندیشی دولت برای همه قشرهای جامعه در شرایط بحران و حساس می افزاید: برای هر معضل اجتماعی از جمله همهگیری بیماری کرونا راه کارها و راه حلهایی وجود دارد و دولت برای آن باید چاره اندیشی کند که هنرمندان نیز در این شرایط سخت مستثنا نبوده و البته وعده و وعیدها در حد حرف باقی مانده است.
خاکپور اما نظر متفاوتی نسبت به کمبودها در استان آذربایجان غربی دارد و بیان می کند: باید با فرهنگسازی به مخاطب نشان داد که تئاتر تنها کمدی نیست و گونههای دیگر تراژدی و اجتماعی هم شناخته شود و نمایشنامههای خارجی نیز باید با شرایط روز جامعه ما باشد تا امکان اجرا داشته باشند و باید کارگردانان و نویسندهها از ادبیات غنی خارجی بهره بگیرند و با ابدیت کردن برای مخاطب آماده کنند، البته منابع غنی در ادبیات ملی و مذهبی خودمان وجود دارد که بی توجهی و نپرداختن به آنها بیشتر به توجه کمتر هنرمندان بر میگردد.
دوگانگی کمبودها و کسب رتبههای برتر
وی با اشاره به اینکه گفته میشود نمایشنامه با کیفیت وجود ندارد، تصریح میکند: این موضوع به عهده هنرمندان است که متنهای قابل قبول و تأثیرگذاری را نگارش و یا اجرا کنند و براساس آمار سال جاری در جشنواره فیلم فجر، استان آذربایجان غربی به دلیل کیفیت بالای نمایشنامهها به خوبی درخشیده است.
خاکپور ادامه میدهد: دردجشنواره فجر 98 به لحاظ کاندیداهای بازیگری، کارگردانی و نمایشنامه استان حائز رتبه شد، اما در این میان متأسفانه مسئولان آذربایجان غربی با تئاتر احساس غریبی دارند و برای مجوز صادر کردن در ستاد کرونا تئاتر آخرین گروهی بود که مجوز گرفت که آن هم با تلاش و رفت و آمد مکرر هنرمندان و رایزنی انجام شد.
انتهای پیام/ 7548 / ت