به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از مؤثرترین راهکار نفوذ فرهنگ و اندیشهی یک سرزمین به سایر کشورهای جهان، ارتباط دو جانبه یا چند جانبهی فرهنگی و یا تبادل فرهنگی با کشورهای هدف است؛ از این اقدام و نفوذ نرم، با عنوان "دیپلماسی فرهنگی" یا "Cultural diplomacy" یاد میشود. اهمیت آن به قدری زیاد است که میتواند تأثیر بسزایی در حوزه سیاست خارجی کشورها داشته باشد؛ همچنان که در عصر حاضر از موضوع "فرهنگ" بهعنوان "قدرت نرم" در دیپلماسی سیاسی و سیاست خارجی بحث میشود؛ این امر سبب میشود ایدهآلهای سیاسی کشورها در افکار عمومی رواج یابد؛ به عنوان نمونه فرهنگ مشترکی که بین ایران و برخی کشورهای آمریکای لاتین مثل کوبا وجود دارد، ظلمستیزی و استکبارستیزی و مقابله با برنامهی صهیونیست جهانی و آمریکاست. دیپلماسی فرهنگی در این زمینه سبب تقویت سیاستها و برنامههای سیاسی هر دو کشور علیه یک دشمن مشترک شده است و هر دو، نماینده مقابله با تحریمها و استعمار سخت آمریکا شناخته میشوند.
به دیگر معنا، دیپلماسی فرهنگی به معنای استفاده از ابزارها و مکانیسمهای فرهنگی برای معرفی و انتقال فرهنگ و تمدن یک سرزمین به سرزمین و فرهنگ دیگر برای دستیابی به اشتراکات سیاسی است که عمدتاً از طریق نمایندگان رسمی کشورها صورت میگیرد، اما بخش عمدهی آن از طریق رسانهها به ویژه فیلمها و سریالها و حتی انیمیشنها و بازیها انجام میشود. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از جمله نهادهایی است که بهصورت مستقیم درگیر «دیپلماسی فرهنگی» است. آن سازمان در راستای مأموریت خود سعی دارد با جذب و ساماندهی نیروهای زبده، نمایندگانی را به سراسر کشورهای دنیا با عنوان «رایزنهای فرهنگی» اعزام کند. شاید از عمدهترین برنامههای «رایزنهای فرهنگی» طی یک سال اخیر، برگزاری هفتههای فرهنگی بین دو کشور ایران و برخی کشورهای مقصد بوده است.
در اقدامی در خور تحسین، بناست مستندی با موضوع «اشتراکات فرهنگی ایران و اندونزی» از شبکه دولتی این کشور پخش شود. با توجه به اینکه 86 درصد از جمعیت اندونزی را مسلمانان تشکیل میدهند و از دیگر سو دارای قرابت فرهنگی و معنوی بالایی با یکدیگر هستند، تولید چنین آثاری میتواند در توسعه روابط دوجانبه نقش بسزایی داشته باشد.
انتهایپیام/