به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر (ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرمودهاند و دعای دوازدهمین روز این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَى الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِینَ.
اى خدا در این روز مرا به زیور ستر و عفت نفس بیاراى و به جامه قناعت و کفاف بپوشان و به کار عدل و انصاف بدار و از هر چه ترسانم، مرا ایمن ساز به نگهبانى خود، اى نگهدار و عصمتبخش خداترسان عالم.
ستر و عفاف را از خدا بخواهیم
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) دعای روز دوازدهم ماه رمضان را این گونه شرح میداد: «اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ» خدایا در ماه رمضان مرا به دو چیز زینت بده: یکی ستر و دیگری عفاف.
«ستر» یعنی گناهان مردم را مخفی کن و دنبال عیوب خویشتن باش. خوشا به حال بندهای که به عیب خودش میپردازد و به عیوب دیگران کاری ندارد. اگر رفیق شما عیبی دارد به کسی نگو. این عمل شما از مصادیق غیبت است و اعمال چهل روز را از بین میبرد.
به جای بدی، خوبی دیگران را ببین
شما مثل زنبور عسل باشید که فقط روی گلها مینشیند. مثل مگس نباشید که بر رو پلیدیها مینشیند. دوست شما اگر بدی دارد، بدی او را نبین، صفات خوب او را ببین.
انقلاب خوبیهای فراوانی دارد. بعضیها مثل مگس فقط روی بدیهای آن دست میگذارند. شما خوبیهای آن را هم ببینید. اگر بدی هم میبینید، این بدیها هم از خودمان است و مربوط به انقلاب نیست. مراجع تضعیف انقلاب را جایز نمیدانند. اگر تو انقلابی هم نباشی تضعیف انقلاب جایز نیست. اگر کسی علیه انقلاب حرف بزند و انقلاب تضعیف شود و آمریکا بیاید، مطمئن باشید وضع ما بدتر میشود.
اگر کسی میگوید آمریکا بهتر است، به خاطر عوامی اوست. کسی که عاقل است، کسی که اهل مطالعه است، اینطور حرف نمیزند. شما مگر اوضاع عراق و دیگر بلاد مسلمین و دنیا را نمیبینید؟ آنها کجا امنیت دارند؟ یقیناً اگر آمریکا بر ما مسلط شود، دمار از روزگار مسلمین درمیآورد. خدایا این انقلاب ما را به انقلاب حضرت مهدی علیه السلام متصل بفرما.
به جای عیب دیگران، به عیب خود بپرداز
«اللَّهُمَّ زَیِّنِّی فِیهِ بِالسِّتْرِ وَ الْعَفَافِ» خدایا مرا به ستر زینت بده. مرا طوری قرار بده که دنبال عیب مردم نباشم. در حدیث آمده است: خوشا به حال کسی که عیوبش، او را از پرداختن به عیبهای دیگران باز داشته است.
«وَ الْعَفَافِ» عفاف به معنی گناه نکردن است. انسان عفیف، به معنی کسی است که اهل گناه نباشد.
طلب روزی به قدر کفایت
«وَ اسْتُرْنِی فِیهِ بِلِبَاسِ الْقُنُوعِ وَ الْکَفَافِ» خدایا به من دو لباس بپوشان: لباس قناعت و لباس کفاف. «کفاف» به معنی راضی بودن به معاش است به قدری که زندگی انسان بگذرد.
پیامبر (ص) در مسیری به گله گوسفندان رسیدند و به شبانی فرمودند: کمی شیر بیاورید. شبان مقداری شیر برای ایشان آورد و حضرت برای او دعا کردند که خدایا به قدر کفاف به او روزی بده.
در جای دیگری حضرت از شبان دیگری درخواست مقداری شیر کردند، ولی آن شبان امتناع کرد و نیاورد. حضرت برای او دعا کردند که خدایا به او مال و ثروت بده.
اصحاب تعجب کردند و گفتند چگونه است که برای اولی که شیر آورد حضرت آن طور دعا کرد و برای دومی طلب مال و ثروت کردند؟
حضرت فرمودند: دعای حقیقی همان دعای اول بود؛ که برای او از خدا طلب روزی به قدر کفاف نمودم. چراکه مال زیاد اسباب زحمت آدمی است.
فضل و بخشش علما
درباره شیخ محمدحسین زاهد، گفتهاند که کسی برای ایشان یک کیسه برنج آورده بود. ایشان به اندازه یک کاسه برنج از آن کیسه برداشتند و گفتند: همین مقدار برای امشب کافی است، و امر کردند که بقیه این برنج را به فقرا بدهید.
در قدیم مردم شب به شب غذا تهیه میکردند. اینطور نبود که برای چند ماه غذا در منزل ذخیره کنند! از خدا به قدر کفاف روزی بخواهید؛ ثروت زیاد خوب نیست. البته نداری هم خوب نیست. خلاصه اهل قناعت باشید.
قناعت توانگر کند مرد را/ خبر کن حریص جهانگرد را
اهمیت قناعت
در حدیث داریم «عَزَّ مَن قَنَع و ذَلَّ مَن طَمع» قناعت انسان را عزیز میکند. امثال شیخ محمد حسین زاهد که اهل قناعت بود، عزیز بودند. روزی که ایشان رحلت کرد تشییع جنازه باشکوهی برگزار شد، به طوری که از مسجد جامع تهران تا ابنبابویه مردم پیاده او را حمل میکردند، آن هم با آن جمعیت فراوان. همه این امور به خاطر اخلاقیات بالای ایشان بود که یکی از آن خصال، صفت قناعت بود.
روزی مرحوم شیخ محمد حسین زاهد، مقداری ماست تهیه کرده بودند که با همسرشان بخورند. متوجه بوی غذا دیگری میشوند. از ایشان سؤال میکند که شما غذای دیگری هم درست کردهاید؟ همسر ایشان جواب داد بله غذای ساده و مختصری مهیا کردهام. ایشان گفتند: پس یکی از این دو خورش را بیاور و از هر دو غذا میل نکردند. هر کسی که اهل قناعت باشد، عزیز است.
ایشان از وجوهات استفاده نمیکردند. کار میکرد و روزی خودش را درمیآورد. تا میتوانید از سهم امام نخورید. خود من هم الان از سهم امام استفاده نمیکنم.
رفتار متواضعانه آیتالله شیخ حسین کبیر
«وَ احْمِلْنِی فِیهِ عَلَی الْعَدْلِ وَ الْإِنْصَافِ» خدایا مرا اهل عدل و انصاف قرار بده.
مرحوم آیتالله شیخ حسین کبیر وقتی برای خرید به قصابی میرفت، به قصاب میگفت: از همان گوشتی به من بده که به همه میدهی. با اینکه ایشان مجتهد بود، خرید منزل را هم انجام میداد. به نانوایی هم که میرفت، تا آخر صف میایستاد تا افراد جلوی او نان نمیگرفتند، ایشان نان نمیخرید. ایشان از اولیاء الهی بود. این صفت ایشان به خاطر عدالت او بود.
«وَ آمِنِّی فِیهِ مِنْ کُلِّ مَا أَخَافُ» خدایا از هر چیزی که از آن میترسم در امانم بدار.
«بِعِصْمَتِکَ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِین» به عصمت خودت، به حفظ خودت، به نگهبانی خودت قسم که مرا از امور مورد ترس نگهداری کن و دعاهای امروز را در حق من مستجاب کن.
انتهای پیام/