به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، سلیم غفوری، مستندساز در حاشیه اکرانهای سیویکمین جشنواره بینالمللی فیلم فجر در مرکز همایشهای برج میلاد، درباره «جایزه سینمایی گفتمان انقلاب اسلامی» گفت: «اساساً برگزاری جوایزی اینچنینی و اعطای جوایز اینچنینی در گفتمانسازی کمک میکند».
جایزه «ققنوس» به گفتمانسازی سینمای انقلاب کمک میکند
وی افزود: «این کار فیلمسازها را تشویق میکند تا مطابق با آن گفتمانی که مدنظر اعطاکنندگان آن جایزه است، فیلم بسازند و برای فیلمسازان انقلابی که فیلم میسازند، روحیهبخش است. در فضای موجود سینمایی، فیلمهایی که منبعث از ارزشهای انقلاب اسلامی باشد، خیلی محدود است. لذا فیلمسازانی که با این گفتمان فیلم میسازند، وقتی یک چنین جایزهای به آنها اعطا شود، احساس میکنند قدر کاری که آنها کردهاند را دانسته و تنها نیستند. در نهایت حرکتی که به این گفتمان کمک کند و در راستای گفتمانسازی باشد، حرکت خیلی مثبت و مفیدی است و قطعا جایزه ققنوس هم در همین چارچوب است، مثل جشنواره عمار.»
کارگردان مستند «کشمیر، بهشت فراموش شده» در پاسخ به این سوال که آیا فیلمهایی که پارسال تقدیر شدند، شایسته تقدیر بودند، بیان داشت: «بله. فیلم اولی که پارسال تقدیر شد، فیلم «قلادههای طلا» بود، که هم با مخاطب عام خیلی خوب ارتباط برقرار کرد و هم به لحاظ داستان، داستان خیلی درستی داشت. همچنین فیلم «روزهای زندگی» که آن هم شایسته بود».
«ملکه» سیاهنمایی و ضدجنگی نیست
غفوری فیلم «ملکه» را فاقد سیاهنمایی و دارای قرائتی متفاوت با فیلمهای رایج دانست و افزود: «این فیلم شایستگیهای خوبی داشت. فیلم ملکه به لحاظ تصویربرداری، تدوین و شاید هم داستان، آن داستان کاملی که بتوانیم بگوییم داستان گفتمان انقلاب اسلامی باشد، کامل نبود. اما فیلم، برخلاف نظر دوستان که میگفتند فیلم ضدجنگ بود، نبود و خیلی ارزشمند بود. منتها یک نگاه انسانی داشت. انتقاد برخی این بود که چرا سربازهای عراقی را در این فیلم آنگونه نشان دادند. ولی خب به نظر من حتی آن صحنههایی که او از روی غیظ با توپ به سربازان عراقی حمله میکند، با خمپاره مواضع آنها را می زند و به آن کشتار منجر میشود، به نوعی چون خودش متوجه این اشتباه میشود و درصدد حل آن بر میآید، لذا خودش، خودش را تطهیر میکند. این است که من فیلم ضدجنگی نمیدانم».
وی ادامه داد: «یک نکته را هم در نظر داشته باشیم که در هر جایزهای و در هر جشنوارهای به هر حال همه نظرات صددرصد حاصل نمیشود. یعنی اختلافاتی بین طیفهای مختلف باقی میماند یا حتی داوران در مورد همه فیلمها با هم به تفاهم کامل نمیرسند. این هم از همین جهت است که هیئت داورانی که برای آن انتخاب شده بود، هیئت داوران درستی بود، وگرنه اگر هیئت داوران یک ترکیب متفاوتتری داشت، یک اتفاق دیگری میافتاد. منتها مهم، نگاه آن هیئت داوران است که نگاه درستی بوده و حالا باید به رای آنها احترام گذاشت».
او در پاسخ به افرادی که معتقدند جدایی فضای جایزه سینمایی با فضای جشنواره، به یک نوعی خالیکردن میدان است، عنوان کرد: «به نظرم این دو اصلا ربطی به هم ندارد. جشنواره کار خودش را میکند و جایزه گفتمان که اصلا جشنواره نیست، جایزه است. ضمن آنکه میلاد، گنجایش این جمعیت را نداشت. همین الآن شاید 300 یا 400 نفر در قلهک هستند. سالن میلاد همین الآن میبینید، شبها سالن پایین و بالا کامل پُر است و خیلیها مجبورند سرپا بایستند. ظرفیت آن سالن بیشتر از این نیست».
این کارشناس مسائل فرهنگی در نهایت عنوان کرد: «من بحثم کلیت این جایزهای است که اعطا میشود، والا از نظر اینکه در واقع بچههایی که میخواهند بروند فیلمها را ببینند، طبعا اگر این امکان فراهم بود که همه اینجا میآمدند، خب خیلی بهتر بود. ولی خب علیالظاهر این امکان فراهم نبوده است».
انتهای پیام/