۱۶ بهار در فراق سیروس فوتبال آسیا + تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از انزلی، روز 18 فروردین سالروز درگذشت سیروس قایقران و فرزندش راستین قایقران بر اثر سانحه رانندگی است.

سیروس قایقران در یکم بهمن 1340 در محله کلویر انزلی متولد شد و در 18 فروردین 1377  بر اثر تصادف در جاده رشت به تهران در محور امامزاده هاشم(ع) به همراه فرزند خردسالش درگذشت.

قایقران کاپیتان فقید تیم ملی فوتبال ایران سابقه عضویت در  باشگاه‌های ملوان و استقلال انزلی، الاتحاد قطر و کشاورز تهران را در کارنامه فوتبالی خود داشت.

بهمن صالح‌نیا، احمد صومی، غفور جهانی، مجید جهانپور و نصرت ایراندوست از مربیان سیروس قایقران در گیلان و  مرحوم پرویز دهداری، مهدی مناجاتی، علی پروین، ناصر ابراهیمی، بهمن صالح‌نیا و  رضا وطنخواه مربیان قایقران در تیم ملی فوتبال ایران بودند.

سیروس قایقران سابقه حضور در 100 مسابقه به همراه تیم ملی فوتبال ایران را در کارنامه خود داشت که 43 بازی، رسمی بوده است.

وی در 21 بازی کاپیتان تیم‌ملی بوده و 14 گل برای تیم‌ملی به ثمر رسانده است که بهترین آنها به تیم کره‌جنوبی در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی 1990 پکن بود. اولین بازی ملی را در 30 دی 1363 برابر یوگسلاوی و آخرین بازی ملی را در 26 فروردین 1372 برابر بوسنی انجام داد و نخستین کاپیتانی تیم‌ملی را در 11 دی 1367 برابر قطر بر عهده گرفت.

مرحوم قایقران، سابقه مربیگری در تیم‌های کشاورز تهران که با این تیم به مقام سوم لیگ کشور رسید و مسعود هرمزگان را در کارنامه داشت.

قهرمان جام حذفی کشور و گروه مقدماتی آسیا با ملوان – نایب قهرمانی لیگ استانی قدس با منتخب گیلان، مقام سومی در جام ملت‌های آسیا 1998 – قهرمان بازی‌های آسیایی پکن 1999 از جمله افتخارات فوتبالی قایقران است.

زندگینامه سیروس فوتبال آسیا:

زنده‌یاد سیروس قایقران در اول بهمن 1340 در محله کلویر بندر انزلی پا به عرصه هستی نهاد،  سیروس از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمین‌های خاکی کلویر روی آورد و با استعداد درخشانش به عضویت تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌ها درآمد.

وی در 16 سالگی در سال 1356 موفق شد به عنوان یکی از مهرهای اصلی در تیم‌های نوجوانان و جوانان ملوان استعدادهای خود را به نمایش بگذارد و با مهارت‌های منحصر به فردش ملوان را به رتبه قهرمانی باشگاه‌های گیلان رساند.

مرحوم قایقران در سال‌های 57 تا 63 افتخارات زیادی را برای ملوان و گیلان به ارمغان آورد مانند دو گلی که وارد دروازه پرسپولیس کرد یا گل زیبایی که وارد دروازه تیم منتخب مازندران کرد و در این دوران وی به عنوان یک بازیکن استثنایی با ویژگی‌های اخلاقی عالی و منش پهلوانی در میان عموم مردم محبوب شد.

وی آن قدر متواضع و افتاده بود که همه افراد به او علاقه‌مند بودند. لبخندهای صمیمی‌اش هیچ‌گاه از لبان او دور نمی‌شد و قلبش مانند دریا پاک و بی‌آلایش بود.

سیروس در سال 1363 به تیم‌ملی دعوت شد و در سال 66 تنها فوتبالیست شهرستانی بود که شادروان دهداری بازوبند پرافتخار کاپیتانی تیم‌ملی ایران را به بازوان او بست.

در سال 67 در جام ملت‌های آسیا در قطر، تیم‌ملی ایران با رهبری سیروس به مقام سومی دست یافت و در سال 69 تیم ایران را با گل‌های زیبایش پس از 20 سال به قهرمانی در بازی‌های آسیایی پکن رساند.

سیروس در آن دوران نه تنها در ایران بلکه در آسیا و اروپا هم به عنوان یک بازیکن استثنایی مطرح شد و با وجود داشتن پیشنهاد از تیم‌های آلمانی به الاتحاد قطر پیوست. سیروس در اوج شهرت هرگز مغرور نشد و اصالت خود را فراموش نکرد و بعد از مدتی بازی در قطر، مجددا به تیم اول خود ملوان پیوست و این تیم را قهرمان جام حذفی و راهی مسابقات آسیایی کرد.

سیروس در سال 72 به عنوان بازیکن و سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و نتایج قابل‌توجهی به دست آورد.

وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان پیوست و مدتی در آنجا مشغول به مربیگری شد. در سال‌های 76 و 77 سیروس بارها تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان بازیکن یا مربی اعلام کرد.

زنده‌یاد قایقران در اوایل سال 77 که  برای تعطیلات نوروز همراه خانواده‌اش به انزلی آمده بود در بازگشت و در حالی‌که همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در اتومبیل رنوی خود عازم تهران بود، در حوالی امامزاده هاشم(ع) با کامیون خاور تصادف کرده که منجر به فوت وی و فرزندش شد.

 انتهای پیام/ آ