فرانکلین: نسل‌های آینده آمریکا، زیر چکمه یهودیان شما را نفرین می‌کنند
خبرگزاری تسنیم: بنیامین فرانکلین در رأس اولین مجمع مجلس مؤسسان ایالات متحده آمریکا در یکی از سخنرانی‌هایش گفته است: مطمئن باشید نسل‌های آینده آمریکا شما را نفرین می‌کنند در حالی که پیکر آنان زیر چکمه یهودیان به فریاد و فغان در آمده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اگرچه حرکت صهیونیسم توانست در سیطره بر افکار عمومی جهان موفق و پیروز شود و مؤسسات یهودی توانستند دیگران را در برابر تاثیر و نفوذ یهود خاضع و فرمانبردار سازند اما در تاریخ آمریکا افراد و شخصیت‌های بسیاری وجود داشته‌اند که در مناصب حکومتی جایگاهی داشته و یا از رجال سیاسی زمان خود، اندیشمند، پژوهشگر و... بوده‌اند که مواضع ضد صهیونیستی داشتند و بر رویارویی با چنین سلطه‌ای اصرار ورزیدند و به همین دلیل توسط سلطه یهود و رسانه‌های مختلف حذف شدند. مرور مواضع این افراد نشان دهنده مخالفت سرسختانه رژیم صهیونیستی حتی با کشورهای حامی خود است.
در این راستا می‌توان در آمریکا به بنیامین فرانکلین اشاره کرد که در رأس اولین مجمع مجلس مؤسسان ایالات متحده آمریکا بعد از استقلال آن در سال 1779 قرار داشت. او در یکی از سخنرانی خویش چنین گفت: «یهودیان همچون مساکین و فقرا وارد سرزمین‌های مختلف می‌شوند و بی‌درنگ زمام امور این ممالک را در اختیار می‌گیرند. آنان آن گاه بر اهل این سرزمین‌ها برتری جسته و آنان را از خیرات و برکات سرزمین خویش محروم می‌کنند.
یهودیان شیطان‌های دوزخند و خفاشان شب و مکنده خون ملت‌ها. آقایان به خاطر مسئولیتی که در قابل مصحلت ملت و نسل‌های آینده آن دارید این جماعیت فاسد و هرزه را از مملکت خود بیرون کنید قبل از آنکه وقت بگذرد. اگر چنین نکنید پس از یک قرن خواهید دید آنان خطرناک‌تر از چیزی هستند که شما فکر می‌کنید آن روز چشم باز می‌کنیدو می‌بینید که آنان بر کشور شما و ملت شما سلطه پیدا کرده‌اند و آنچه را که ما با خون خویش بنیان نهاده‌ایم به تباهی و نابودی کشانده‌اند.
مطمئن باشید که آنان به نوادگان ما رحم نخواهند کرد و در اندک زمانی آنان را همچون بردگانی در خدمت خویش خواهند گرفت روزی خواهد رسید که آن‌ها پشت میزهای خود لم داده با شادی و سرور بر حماقت و نادانی ما می‌خندند و جهالت ما را به سخره می‌گیرند. آقایان مطمئن باشید که اگر فورا این تصمیم را نگیرید نسل‌های آینده آمریکا شما را نفرین خواهند کرد در حالی که پیکر آنان زیر چکمه یهودیان به فریاد و فغان در آمده است».
اما سخنان بنیامین فرانکلین در هاله‌ای از غبار در هوا گم شد. زیرا صهیونیسم موفق شد با همکاری کلیه دوستان و یاران خویش از فراماسونرها و سرمایه‌داران پیشنهاد فرانکلین را در مجلس مؤسسات رد کرده و تلاش‌های او را بی‌ثمر سازد.
از دیگر کسانی که فریادش به انصاف و دادگری برخاست.«جیمز فورستال» وزیر دفاع آمریکا در زمان ریاست جمهوری هری تورمن است. او بر دور کردن یهود از حیطه تأثیرگذاری بر دیدگاه‌های دولت به ویژه جریان فلسطین اصرار ورزیده و با صراحت اعلام می‌داشت: «هیچ جماعتی -مقصود یهود است- در آمریکا حق ندارد که این اجازه را بیابد که در سیاست آمریکا به گونه‌ای تاثیر گذارد که امنیت ملی آن را مورد تهدید قرار دهد».
او تلاش کرد که دو حزب کلیدی آمریکا (جمهوری خواه و دموکرات) را قانع سازد که آرای یهودیان را در انتخابات نادیده بگیرند و همچنین یهود را در سیاست خارجی آمریکا دخیل نکنند. فورستال در نتیجه حملات خود به یهود با دشواری‌های زیادی مواجه شد. روزنامه‌ها پر از اخباری شدند که به شهرت اخلاقی او لطمات فراوانی وارد می‌ساخت. روزنامه نیویورک تایمز چنان حمله‌ای را علیه او ترتیب داد که وی مجبور شد در ماه مارس سال 1948 استعفای خویش را تقدیم کند اما این حملات متوقف نشد تا اینکه به او تهمت زدند که از بعضی بانک‌هایی که بر روی شرکت‌های نفتی آمریکا سرمایه گذاری کرده‌اند و در خاورمیانه مشغول کار هستند رشوه گرفته است. جانش را گرفتند. بدین گونه که او را از بالکن خانه‌اش در نیویورک به زیر افکندند و سپس مرگش را انتحاری و خودکشی اعلام کردند.
یکی دیگر از شخصیت‌هایی که تجاهر به دشمنی با صهیونیسم می‌کرد ژنرال «جرج براون» بود. او در سال 1974 در خلال یک مصاحبه مطبوعاتی گفت: «اسرائیل کودک ناپرورده آمریکاست که پس از تسلط و اشراف یهود بر ایالات متحده آمریکا و بانک‌ها و مطبوعات آن به مثابه یک بار سنگین نظامی بر آمریکا تحمیل شد». در اواخر سال 1957 ژنرال جرج براون بار دیگر رنجش خاطر خویش را پیرامون نفوذ صهیونیسم بر دستگاه‌های سیاسی آمریکا ابراز داشت. او از رنجش خویش چنین حکایت می‌کند: «من نیز مانند هر آمریکایی احساس خواری و ذلت می‌کردم آنگاه به نمایندگان اعزامی از سوی اسراییل در حین مذاکرات‌شان با وزارت دفاع آمریکا می‌گفتیم: کنگره را به ما واگذار کنید ما خود می‌دانیم که چگونه از عهده برآییم».
بعدها روشن شد که آنان چگونه با رفتار خود توانستند از عهده کنگره برآیند. آنان بر مراکز فشار نظیر بانک‌ها مجلات روزنامه‌ها مسلط شدند. فقط بدین نکته توجه باید کرد که دارایی‌های یهود در ایالات متحده آمریکا در کجا متمرکز است؟ طبیعی است که ژنرال براون نیز در نوک حمله نابود کننده صهیونیسم قرار گیرد. این چنین بود که بزرگ‌ترین پیشوای روحانی یهود در نیویورک سوگند یاد کرد که پایان کار براون نیز همچون فورستال خواهد بود.
علاوه بر آن رئیس جمهور وقت آمریکا جرالد فورد توبیخ شدیدی برای او فرستاد که موقعیت و اعتبار او را مخدوش کرده و نفوذ فراوان او را از بین برد. از میان اسامی آمریکاییان مخالف با سلطه صهیونیسم همچنین اسم «اسپیرو آگینو» نماینده رئیس جمهوری اسبق آمریکا، ریچارد نیکسون نیز به چشم می‌خورد. او طی مصاحبه‌ای با روزنامه واشنگتن استار گروه فشار صهیونیسم را متهم کرد که آنان در پشت پرده سیاست خاورمیانه‌ای آمریکا بوده‌اند. او آزردگی خویش را به سبب از بین رفتن سرمایه آمریکا چنین فاش می‌کند: «نصف بودجه آمریکا به جای اینکه در راه هایی صرف شود که خیر و شکوفایی آن نصیب ملت آمریکا شود به عنوان کمک و مساعدت به کیان صهیونیستی پرداخت می‌شود». او همچنین تأکید کرد که «سرمایه یهودیان در آمریکا به صورت چشمگیری از حساب مردم آمریکا در حال رشد و فزونی است».
تیرهای حقد و کینه صهیونیسم از هر سو به طرف اسپیرو آگینو نشانه رفت و وسایل خبری صهیونیسم اعم از مطبوعات، رادیو و تلویزیون در یورش تبلیغاتی همه‌جانبه خویش علیه او شتافتند روزنامه «باربارا والترز» او را متهم ساخت که دشمن نژاد سامی است. چندی بعد این اتهام را به او وارد کردند که از پرداخت مالیات بر در آمد شانه خالی کرده است و دیری نپایید که وی مجبور شد استعفای خود را تقدیم کند و در خانه‌اش به دور از صحنه رویدادهای سیاسی آمریکا گوشه انزوا گیرد. چنین است که در می‌یابیم مطبوعات یهودی شمشیری آخته بر سر هر آمریکایی است. هیچ یک از آمریکاییان از ترس عکس‌العمل یهود جرأت روشنگری و بیان واضح مطالب را ندارند آنان نمی‌توانند از سیطره یهود بر اقتصاد آمریکا حرفی زده یا عملکرد آنان را مورد نقد و بررسی قرار داده و یا کارهای خلاف آنان را برملا سازند.
پس از چنین کاری یورش همه‌جانبه مطبوعات آغاز شده و چنین کسی را متهم و لکه‌دار می سازند. گاه او را متهم به ضدیت با نژاد سامی می‌کنند، گاه او را نازی می‌خوانند و اگر در مسئولیت مهمی گمارده شود رؤسای یهودی وی را بدون هیچ ترحمی از آن مسئولیت خلع می‌کنند. همچنین اگر تاجر باشد وی را با پست‌ترین شیوه‌ها به افلاس و ورشکستگی می‌کشانند.
امروزه نیز وضع بدین منوال است که نامزد انتخاباتی در آمریکا نیازمند آرای یهود است؛ انتخابات ریاست جمهوری باشد و یا استانداری و کنگره و شهرداری‌ها و یا اعضای جمعیت‌ها و شرکت‌ها. چنانچه این شخص در انتخابات پیروز شود یهود ادعا می‌کند که مسبب پیروزی وی در انتخابات بوده است و اگر رأی کافی به دست نیاورد و شخص دیگری پیروز شود آنان نزد رقیب انتخاباتی وانمود می‌کنند که آنان سبب پیروزی وی شده‌اند.
تا وضع بدین منوال است یهود همیشه برنده این تجارت به حساب مصلحت آمریکا و مردم ایالات متحده است اما نتیجه این منفعت مستمر چیزی است که یهود در یکی از نشریات خود به نام القبالة که به صورت مخفیانه بین صهیونیست‌ها توزیع می‌شود این چنین بیان داشته است: «ما کسانی هستیم که مطبوعات را در جهان به تملک خویش درآورده و فرهنگ ملت‌ها را هدایت می‌کنیم و بر سینماها و رادیوها و همه دستگا‌های خبری و ابزارهای تبلیغی سیطره یافته‌ایم...».
انتهای پیام/
