دغدغه های پاسخ داده نشده

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده معاون سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه با عنوان « دغدغه هایی که هم چنان به دنبال راه حل و پاسخ اساسی است!» به شرح ذیل است:

دغدغه هایی که هم چنان به دنبال راه حل و پاسخ اساسی است!
امام خمینی(ره) خطاب به مبلغان و روحانیون می فرمودند، مراقب رفتار و اعمالتان باشید زیرا در منظر مردم هر آنچه از شما سر بزند به حساب اصل دین گذارده می شود، شما تابلو دین هستید (نقل به مضمون) و در حدیث شریف نیز تصریح شده است که: «کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم...» زیرا عمل و رفتار خوب، نافذترین شیوه تربیتی و تبلیغی است چه آن که روش الگویی به مراتب اثرش از روشهای صرفاً گفتاری و تنبیهی و تحکمی بیشتر می باشد.
حال با طرح این مقدمه که هشداری است همگانی و اساسی در راستای امر بسیار مهم تبلیغ و تربیت دینی، نظر عزیزان را به چند سؤال و ابهام موجود در افکار و فرهنگ عمومی به عنوان مشت نمونه خروار جلب می نمائیم:
1.     چرا علی رغم نیاز و علاقمندی نسل جوان، گفتمان دینی در محافل علمی و دانشگاهی از جاذبه و اولویت لازم برخوردار نمی باشد؟ چرا دروس معرفتی و آموزشهای دینی به صورتی فراگیر و غالب مورد اقبال قرار نمی گیرد؟
2.     چرا نگرانی والدین به ویژه متدینین نسبت به سستی و ضعف برخی از فرزندانشان در قبال معارف و دستورات و احکام دینی رو به افزایش است؟
3.     چرا در برخی از مساجد و مجالس دینی، حضور جوانان و نوجوانان اعم از دختر و پسر، چشمگیر نمی باشد؟
4.     اندیشه های تکفیری و الحادی و بلکه گرایش به بهائیت و وهابیت و... در میان جوانان شیعه و سنی و بروز فتنه هایی همچون داعش و یا عرفانهای کاذب و عقائد تبشیری و... (اگر چه به میزان محدود و کم) ریشه در چه حقیقتی دارد؟
5.     آیا تذکر لسانی در مقام احیاء و فرهنگسازی امر به معروف و نهی از منکر به تنهایی اثری دارد؟ و آیا با حدیث شریف «کونوا دعاة الناس بغیر الستکم» منافات ندارد؟
6.     رابطه اصلاح و هدایت جامعه اسلامی و آحاد مردم و تثبیت سبک زندگی اسلامی، با راهبرد بسیار مهم و اساسی «الناس علی دین ملوکهم» چگونه باید تعریف و تنظیم گردد؟
7.     چرا برخی جلسات پرشور مذهبی تنها موج آفرینند؟ و آموزش ها و ترویج و تبلیغ ارزشهای دینی و آموزه های مکتب نورانی اهل بیت(ع) ریشه ای و مبنایی انجام نمی شود تا از این رهگذر افکار و اندیشه ها به صورتی منطقی برای همیشه واکسینه گردد؟
8.     چرا در برخی محافل و مجالس دینی و مذهبی، برنامه های صوری و شعاری به ویژه مداحی، بر وعظ و منبر و گفتمانهای معرفتی ترجیح داده می شود؟
9.    چرا رعایت حلال و حرام خدا و حدود شرعی و دستورات و احکام الهی در ابعاد مختلف زندگی، با تعصب و غیرت و حساسیت لازم و به صورت همگانی، اعمال نمی گردد؟
10.    چرا جوانان تحصیل کرده و غیر تحصیل کرده، از خانواده های ضعیف و غیربرخوردار، در صورت نداشتن وابستگی به کانونهای قدرت و یا شخصیتهای اجتماعی و سیاسی، علی رغم استعداد و قابلیتهای فراوان، هم چنان نگران اشتغال، ازدواج و زندگی آینده خود هستند؟
11.    چرا علی رغم تلاشهای فراوان باز هم شاهد معضلاتی همچون افزایش طلاق، سن ازدواج، بیکاری، ارتباطهای نامتعارف، اعتیاد و... هستیم؟
و ده ها سؤال و ابهام دیگر، گذشته از درست یا غلط بودن آن ها، که در جامعه مطرح می باشد.
راستی اشکال کار کجاست؟
1.     آیا کمبود امکانات و بودجه و اعتبارات عامل اصلی است؟
2.     آیا مشکل ساختاری و مهندسی ساختاری و کمبود نهاد و مؤسسه و سازمان و تشکیلات وجود دارد؟
3.     آیا نبود دانش و علم و فرهنگ لازم، جهت آموزش و تبلیغ و ترویج معارف دینی در میان است؟
4.     آیا نهادهای آموزشی مقصرند و یا نهادهای تربیتی و دینی؟
5.     آیا فاصله و شکاف بین بنیانها و نهادهای آموزشی و تربیتی و سبک زندگی مردم علت اصلی است؟
6.     آیا تضاد و تعارضات و تناقضات در رفتارها و گفتارهای خواص جامعه اعم از مدیران و مبلغان و مربیان و حتی والدین و... مشکل اصلی است؟
7.     آیا مسجد و معبد و مدرسه کم داریم؟
8.     آیا سیاست زدگی و عدم فهم عمیق و صحیح از تئوری ناب «سیاست ما عین دیانت ما و دیانت ما عین سیاست ماست»، باعث این دغدغه ها و چالشها گردیده است؟
9.     آیا عدم همگرایی و همپوشانی نهادهای فرهنگی تربیتی علت اصلی می باشد؟
10.    علی رغم وجود علاقه در بدنه جامعه و مردم به حوزه های علمیه و علی رغم نیاز داخل و خارج کشور، چرا همچنان حوزه های علمیه پاسخگوی همه نیازها نمی باشند؟
و...
در این مجال نه در صدد بیان تمام دغدغه ها هستیم و نه پرداختن به پاسخ آن را شأن خود می دانیم چه آن که بضاعت ما نیز اقتضای آن را ندارد اما با نگاهی به محیط داخل و جهان اسلام و فتنه های گذشته و اکنون، برانگیختن حساسیت اهل قلم و بیان از خواص امت و یاران ولایت و نیز تشنگان عدالت و حریت را ضرورتی غیرقابل انکار می دانیم!

انتهای پیام/