چرا آمریکا برای امضاء پیمان امنیتی عجله داشت؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، پیمان امنیتی کابل - واشنگتن ساعتی پیش توسط مقامات افغان و آمریکایی به امضا رسید اما این سوال در ذهن مردم افغانستان و منطقه وجود دارد که دلیل آمریکا از این همه عجله برای امضای این پیمان با دولت جدید افغانستان چه بوده است.

امارت اسلامی افغانستان (گروه طالبان) پس از امضای پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن با انتشار مقالهای به بررسی چرایی عجله آمریکا برای امضای این پیمان پرداخته است.
در زیر متن کامل این مقاله را مطالعه می‌کنید.

مقامات غافل از عواقب جنگ و زورگویان آمریکایی، 13 سال پیش  هفتم اکتبر سال 2001 میلادی با عجله به سرزمین مقدس و آزاد افغانستان حمله کردند و با اعلام این تهدید که « هرکس در این جنگ با ما همکاری نکند دشمن ما است» جهان را شگفت زده نمودند و هر کدام از آن‌ها از ترس این کشور به سوی افغانستان روی آوردند، کشورهای بسیار ضعیف و کوچک نیز در این جنگ نامشروع و ظالمانه آمریکا شرکت کردند.

از سوی دیگر، بعضی از شخصیت‌های افغان نیز تهاجم آمریکا را فرصتی برای رسیدن به اهداف خود دانستند و بدون تفکر و تدبیر خود را به دامن آمریکا انداختند، و برخلاف ملت خود با دهل آمریکا رقصیدند.

امروز آمریکایی‌ها با همان عجله با نام پیمان امنیتی به طرف یک جنگ غیرعلنی و خطرناک دیگر در حرکت هستند.

اما با استفاده از حیله‌ها و ترفند‌های بسیار بزرگ خود می‌خواهند آب را از زیر کاه عبور دهند، گمان می‌کنند که ملت افغان توطئه‌ها و اهداف شوم‌شان را درک نمی‌کنند. پیمان امنیتی به این خاطر برای آن‌ها مهم است که شکست خود در جنگ علنی را جبران کنند و اعتبار جهانی و رسوخ بین‌المللی از دست رفته خود را بازگردانند.

فرق میان سال 2001 و سال 2014 این است که آن زمان، آمریکا خود را قدرتی بزرگ می‌پنداشت، نه در صحنه بین‌المللی برای خود رقیب می دید، نه مشورت کسی را گوش می‌کرد و خود را در مقابل هیچ جرمی مسئول نمی‌دانست، اما امروز به توفیق الهی و از برکت مردم مسلمان افغانستان، آمریکا یک قدرت بزرگ نیست و توان اقتصادی و نظامی‌اش کاهش یافته است.

مسئله اوکراین نشان داد که موضع آن‌ها در مقابل روس‌ها بسیار ضعیف بود و پیمان ناتو به عنوان یک گروه جنگ‌طلب شهرت یافته و ارزش، اعتبار و حیثیت بین‌المللی آن زیر سوال رفته است.

به همین دلیل است که آمریکا در سال 2001 افراد موردنظر خود را بدون واهمه‌ای آورد و بر کرسی قدرت کابل نصب کرد، آشکارا بازی با سرنوشت افغان‌ها را آغاز نمود، تمام قدرت زمینی و هوایی را در اختیار گرفت، علاوه بر مقامات دولتی به هیچ افغان به دیده احترام نگاه نمی‌کرد و نه به گریه رئیس‌جمهور کوچک‌ترین توجهی نداشت.

اما سال 2014 تصویر دیگری از آمریکا را به نمایش گذاشت، و آن این که آمریکایی‌ها خود را بسیار پایبند دموکراسی و قانون می‌دانند، دیگر از جنگ و زورگویی در افغانستان سخن نمی‌گویند، برای نیروهای خود تنها خواهان نقش آموزش هستند، همه شاهد هستیم که آمریکایی‌ها در برابر همکاران داخلی خود از صبر و حوصله کار می‌گیرند، گاهی به آنان التماس می‌کنند، می‌گویند: حرمت دموکراسی را نگه دارید!! شما وعده کرده بودید که پیمان امنیتی را امضاء خواهید کرد  پس حالا به وعده خود وفا کنید، اگر پیمان امنیتی را امضاء نکنید ناگزیر هستیم که افغانستان را ترک کنیم و.....؟!!.

بدون شک ملت افغان می‌داند که آمریکا همان آمریکای اشغالگر است، به هر لباسی که درآید نیت او همان نیت بد است، اگر نرم صحبت می‌کند اگر از سر زور سخن می‌گوید، غیر از شر، ظلم، اذیت، ویرانی و کشتار چیزی نمی‌شناسد و نه چیزی غیر از آن دارد، زیر پوشش پیمان امنیتی می‌خواهد کشور، ملت و مردم افغان را به گروگان بگیرد، آن‌ها را اذیت کند، 13 سال به نام ایساف کمر به تباهی ملت افغان بسته بود و اکنون تحت عنوان پیمان امنیتی دقیقا کارهایی خواهد کرد که پیش از این انجام می‌داد.

انتهای پیام/ع