تیم اسبق هسته‌ای، ظالمانه ضعف‌های خود را به مقامات عالی نظام منسوب می‌کند
خبرگزاری تسنیم: معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان گفت: متأسفانه خیلی‌ها که در گذشته متولی پرونده هسته‌ای بودند برای توجیه ناکامی‌های‌شان، ضعف‌های خود را به‌طور ظالمانه به مقام عالی نظام یعنی مقام معظم رهبری منسوب می‌کنند.
به‌گزارش خبرنگار سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، علی باقری معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان و عضو تیم مذاکره کننده هسته‌ای با حضور در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اظهار داشت: ما در این سال‌ها با دو رویکرد متفاوت در جریان پرونده هسته‌ای مواجه بوده‌ایم. نخست رویکرد سازش و دوم رویکرد مقاومت که هریک از این رویکردها هم پیامدهایی داشته است.
وی تصریح کرد: ما دنبال این هستیم که پیامدهای رویکرد معروف به سازش که مربوط به گذشته است و رویکرد جاری که معروف به مقاومت است را شناسایی کنیم و من در سخنان امروزم در جمع شما دنبال آن هستم که پیامدهای این دو نگرش را بازگو کنم و در این راستا می‌خواهم به برخی ابهامات و سؤالات در جامعه براساس مستندات پاسخ بدهم.
باقری تأکید کرد: من در صحبت‌های امروزم درباره عملکرد دبیر پیشین شورای عالی امنیت ملی صحبت نمی‌کنم و عمدتاً به عملکرد گفتمانی می‌پردازم که در گذشته در بحث هسته‌ای وجود داشته است و همچنین در این زمینه از کتابی که آقای روحانی در سال گذشته منتشر کرد، استفاده می‌کنم.
وی با اشاره به فرمایشات مقام معظم رهبری در نوروز امسال مبنی بر اینکه دولت آینده باید مجموعه‌ای از نقاط قوت دولت فعلی را داشته باشد و نقاط ضعف را هم نداشته باشد، افزود: باید به برخی از سؤالات و ابهامات مطرح شده بر اساس مستندات پاسخ بدهیم و نه برخی دیدگاه‌های شخصی و فردی چراکه موضوع هسته‌ای می‌تواند مصادیق خوب و شفافی باشد ولی برخی‌ها به‌دلیل ناآگاهی‌ها و جناح‌بندی دنبال این هستند تا پسرفت‌ها را پیشرفت تلقی کنند و آن را تعامل، مذاکره و گفت وگو جلوه دهند و پیشرفت‌ها را به‌عنوان لجاجت و سختی معرفی کنند.
باقری ادامه داد: موضوع گفت‌وگوهای‌مان با سه کشور اروپایی در دولت اصلاحات مطرح شد که مسئولیتش با دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی بوده است و اگر اسمی از ایشان به میان برده می‌شود به‌دلیل مسئولیت و کتابی است که ایشان در گذشته تألیف کرده‌اند و بحث دیگری در این خصوص نیست و در حال حاضر نیز مسئولیت روند کنونی نیز به‌عهده سعید جلیلی می‌باشد ولی متأسفانه خیلی‌ها که در گذشته متولی این امور بودند برای اینکه همه ناکامی‌های خود را توجیه کنند، ضعف‌های خود را به‌طور ظالمانه به مقام عالی نظام یعنی مقام معظم رهبری منسوب می‌کنند که این صحیح نیست.
وی ادامه داد: ما مروری بر روند گفت‌وگوهادر طول سه سال با کشورهای اروپایی خواهیم داشت و بر مبنای کتاب منتشر شده استنادات خود را ارائه می‌کنیم.
باقری در ادامه بخش‌هایی از کتاب سیاست و دیپلماسی حسن روحانی را برای دانشجویان خواند. در این کتاب آمده است: «موضوع هسته‌ای کشورمان در سال 81 با مصاحبه‌ای که یکی از منافقین در آمریکا انجام داد شروع شد و آنها ادعا کردند که اینها به فعالیت‌های هسته‌ای می‌پردازند و حدود یک سال بعد اروپایی‌ها نامه‌ای را به وزیر خارجه کشورمان در آن زمان نوشتند که ایران باید پروتکل الحاقی را بپذیرد و فعالیت‌های هسته‌ای خود را تعطیل کند که ما در این مقطع نگاه مثبت خود را در مورد پذیرش پروتکل الحاقی به رئیس جمهور وقت اعلام کردیم و در 21 شهریور ماه و بعد از یک رویکرد تعاملی این سه کشور اروپایی «انگلیس، فرانسه و آلمان» اولین قطعنامه علیه فعالیت‌های هسته‌ای را به شورای حکام ارجاع داده به تصویب رساندند.
باقری ادامه داد: ایران رژیم عدم‌اشاعه را می‌پذیرد و متعهد می‌شود که پروتکل الحاقی را امضا کند و فرایند تصویب پروتکل الحاقی را آغاز می‌کنیم و در آخر اجرای پروتکل الحاقی را انجام می‌دهیم و در مقابل این سه کشور اروپایی متعهد می‌شوند در شرایطی که تعهدات ایران اجرایی و فوری و در مقابل تعهدات سه کشور نامشخص و فاقد قید لازم الاجرا بود.
*نادیده گرفته شدن هشدارهای رهبری در جریان مذاکرات
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان افزود: در این مقطع مقام معظم رهبری در جمع کارگزاران نظام حاضر می‌شوند و هشدار می‌دهند که اگر قرار باشد که دشمنان یا مراکز قدرت زیاده‌خواهی کنند و سنگر به سنگر جلو بیایند و ما نیز عقب‌نشینی کنیم این شیوه صحیح نیست.
باقری ادامه داد: ما در 19 آبان 1382 اعلام می‌کنیم پروتکل الحاقی را می‌پذیریم و 30 آبان همان سال شورای حکام آن را تأیید می‌کند و در 5 آذر نیز دومین قطعنامه علیه کشورمان در شورای حکام تصویب می‌شود.
وی در ادامه افزود: در 4 اسفند یک توافق میان ایران و کشورهای اروپایی در بروکسل امضا شد که تعهدات ایران به این شرح می‌باشد؛ 1. تعلیق مونتاژ سانتریفیوژها، 2. تعلیق آزمایش سانتریفیوژها، 3. تعلیق ساخت داخلی قطعات، 4. تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی در همه تأسیسات موجود در ایران. در مقابل سه کشور اروپایی نیز تعهد می‌دهند که برای شناسایی تلاش‌های ایران در جلسه آتی شورای حکام گام بردارند.
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان اظهار داشت: آنها در تعهدات‌شان عنوان کردند که اگر ایران به همه تعهداتش عمل کند، راه را برای گفت‌وگو با ایران و توافق برای رسیدن به تضمین‌های بلندمدت برای تولید برق هسته‌ای باز می‌کنند و اینکه گفته می‌شود اروپایی‌ها به تعهدشان عمل نکرده‌اند، خوب، بندگان خدا اصلاً تعهدی به ما نداده بودند که بخواهند به آن عمل کنند.
باقری تأکید کرد: بعد از توافق بروکسل که در 25 اسفند 82 یعنی 19 روز بعد از توافق، سومین قطعنامه شورای حکام علیه فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان به‌پیشنهاد سه کشور اروپایی تصویب می‌شود. ما در عرصه فنی دست خود را عملاً بسته صرفاً فقط تعامل کردیم آیا این به‌معنی مذاکره است؟ اینکه طرف مقابل هرچه بگوید و ما بپذیریم می‌شود مذاکره؟
وی خاطرنشان کرد: در اول خرداد 1383 ما اظهارنامه 1330 صفحه‌ای از فعالیت‌های خود را به آژانس می دهیم و 29 خرداد چهارمین قطعنامه علیه ما تصویب می‌شود و پس از آن 28 شهریور همان سال پنجمین قطعنامه شورای حکام علیه فعالیت‌های هسته‌ای ما تصویب می‌شود. در این مقطع که ما عضو شورای حکام هستیم قطعنامه‌ای علیه ایران صادر می‌شود که با اجماع به تصویب می‌رسد و به نماینده ایران می‌گویند: تو بیرون برو تا قطعنامه با اجماع به تصویب برسد، و رویه آژانس را که مبتنی بر اجماع تصمیمات در شورای حکام است، مخدوش می‌کند، اما در دوره جدید دیپلماسی هسته‌ای اولین قطعنامه‌ای که در شورای حکام علیه ایران به‌رأی گذاشته می‌شود بدون اجماع و با یک رأی مخالف ونزوئلا به تصویب می‌رسد.
باقری ادامه داد: آن دوره به‌اصطلاح طلایی مذاکرات دیپلماسی هسته‌ای، خودمان به اجماع علیه خودمان می‌پیوستیم و در این دوره ما را متهم می‌کنند که اهل تعامل نیستید.
وی افزود: مقام معظم رهبری در 6 آبان 1383 در جمع کارگزاران نظام حاضر می‌شوند و می‌فرمایند: غربی‌ها می‌گویند شما باید غنی‌سازی را تعلیق بلندمدت کنید، چرا؟ به‌چه‌دلیل؟ چه‌ربطی به شفاف‌سازی دارد این موضوع؟ اینها هیچ ارتباطی با هم ندارند.
باقری خاطرنشان کرد: همچنین در 6 آبان 1383 در دوره‌ای هستیم که توافق پاریس شکل می‌گیرد، اما در توافق پاریس، توافق بروکسل نقض اما روی توافق سعدآباد تأکید می‌شود. در این توافق می‌پذیریم هنگامی که مذاکرات پیش می‌رود، تعلیق همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی ادامه پیدا کند، اما طرف اروپایی در مقابل تعهد می‌دهد که از گزارش‌دهی مدیرکل در چارچوب پادمان درباره ایران، برای پیوستن ایران به گروه کارشناسی چندجانبه تولید سوخت، مذاکرات میان ایران و اتحادیه اروپا برای تجارت و همکاری و نیز مذاکرات برای الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی حمایت کند و همان طور که می‌بینید، عملاً هیچ‌چیز را طرف اروپایی به‌عنوان تعهد نمی‌پذیرد و ما هم از او نمی‌خواهیم که حداقل قطعنامه‌ای علیه ما در شورای حکام صادر نکند.
باقری ادامه داد: دو موضوع در توافق‌های پاریس بسیار مهم بود؛ ضمانت‌های عینی و ضمانت‌های محکم 1. ضمانت‌های عینی تا همه اطمینان یابند پرونده هسته‌ای ایران صرفاً صلح‌آمیز است. 2. ضمانت‌های محکم هم یعنی در همکاری هسته‌ای تکنولوژی اقتصادی و امنیتی به دست خواهد آمد و علی‌رغم آنکه مطابق توافق‌نامه پاریس هیچ‌کدام از خطوط قرمز نظام و شروط ایران رعایت نشده است اما در کتاب حسن روحانی آمده است که در توافق پاریس طبق مصوبه رسمی سران نظام عمل شده است.
وی ادامه داد: همان طور که می‌بینید، عملاً هیچ‌چیز را طرف اروپایی به‌عنوان تعهد نمی‌پذیرد و ما هم از او نمی‌خواهیم که حداقل قطعنامه‌ای علیه ما در شورای حکام صادر نکند.
باقری به سفر روحانی به فرانسه و آلمان اشاره و اظهار داشت: در سفر دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی کشورمان به فرانسه و آلمان، آنها به‌صراحت عنوان می‌کنند که تضمین عینی به‌معنای شروع نکردن غنی‌سازی است و پس از این سفر آقای روحانی نامه‌ای به سه وزیر اروپایی می‌نویسد و در آن می‌گوید که درک ایران از توافق پاریس این است که حقوق هسته‌ای ایران شناسایی شود و این که سه کشور اروپایی در توافق پاریس تعهد دادند پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع نخواهد شد و این تعهد پابرجاست، در حالی که اصلاً چنین تعهدی از سوی اروپایی‌ها در چارچوب توافق‌نامه پاریس داده نشده بود.
وی خاطرنشان کرد: تیم هسته‌ای گذشته، ابتدا می‌گوید مذاکره می‌کند تا قطعنامه شورای حکام اجرا نشود ولی بعد به جایی می‌رسد که تمام فعالیت‌های غنی‌سازی را تعلیق می‌کند.
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان خاطرنشان کرد: مذاکره به‌منظور تأمین امنیت ملی باید پیش برود، بنابراین همیشه نباید دنبال نتیجه‌گیری از هر جلسه مذاکرات بوده و در پایان برای مذاکره کنندگان کف زد، ولی یک عده در این کشور به مقوله امنیت ملی در روند مذاکره توجه نمی‌کنند.
باقری در ادامه صحبت‌ها به روند مذاکرات ایران و 1+5 اشاره می‌کند و می‌گوید: اشتون در آذر 89 مسئول هماهنگ‌کننده گروه 1+5 بود، در آن مقطع ایران پیشنهادی بر مبنای گفت‌وگو برای همکاری مطرح کرد و نتیجه آن شد که ایده ایران برای شکل‌گیری همکاری میان هفت کشور پذیرفته شد.
وی گفت: نتیجه مذاکرات آلماآتی2 بین ایران و 1+5 این شد که طرف 1+5 پس از مشورت با طرف‌های خود نتیجه جمع‌بندی‌شان را به طرف ایرانی برسانند و براین اساس هفته آینده ملاقاتی میان جلیلی و اشتون در استانبول صورت می‌گیرد تا ببینیم پاسخ غرب چه خواهد بود.
باقری افزود: ما در گذشته مذاکره نداشتیم چرا که منافع و امنیت ملی ما مخدوش و صدمه دید و واژه مجعول "تعلیق" را پذیرفتیم که موجب ارجاع ما به شورای امنیت شد و ما با پذیرش واژه تعلیق و اجرای آن به این مسئله مشروعیت داده صرفاً به‌خاطر شکستن تعلیق موضوع ایران از شورای حکام به شورای امنیت، ارجاع شد.
* تعطیلی عرصه فنی
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان ادامه داد: در دوره گذشته عرصه فنی به‌طور کلی تعطیل شد و در نهایت غرب ما را مجبور کرد تا کل چرخه سوخت را تعطیل کنیم و این موضوعی بود که حسن روحانی در کتابش به‌نام امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای به آن اذعان کرده است.
وی افزود: ما از تمام توان خود استفاده می‌کنیم تا در این عرصه با قدرت و توان وارد شویم و همچنین درباره فعالیت‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی که عضو ان.پی.تی نیست و در حال اشاعه سلاح هسته‌ای است باید از ابزارهای سیاسی و رسانه‌ای استفاده کنیم تا آن را در انزوا قرار دهیم و حمایت سایر کشورها را از این رژیم محدود کنیم و این از جمله دستورکارهای سیاست خارجی ما است.
وی با اشاره به یکی از محورهای پیشنهاد 1+5 تصریح کرد: روسیه زمانی سوخت را به ایران تحویل می‌دهد که ایران تمام نیازهای فنی و حقوقی را به روسیه ارائه کند، اما جالب است بدانید که ایران پیشنهادات گروه 1+5 را نپذیرفت و جلیلی در استانبول گفت: "این همکاری دو لازمه دارد، یکی آنکه NPT را بر مبنای گفت‌وگو بپذیریم و دیگر اینکه از دشمنی و خصومت با ایران دست برداریم"، اما متأسفانه اشتون در آخر جلسه استانبول 1 بیان کرد: ما نمی‌توانیم پیش‌شرط‌های شما را بپذیریم.
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان اظهار داشت: روند زمان در مذاکرات یک‌موقع به‌ضرر ما بود، زمانی که ما تعلیق کرده بودیم و دنبال آنها می‌دویدیم ولی در حال حاضر زمان به‌ضرر ما نیست چرا که ما مسیرهای پیشرفت را طی می‌کنیم و آنها از این زمان ضرر می‌کنند.
باقری در پاسخ به سؤال دانشجویان مبنی بر این که با وجود انتقادها به دوره گذشته، چرا روند آن دوره متوقف نشد، گفت: متأسفانه بعضاً گزارش‌های نادرست و غیرواقعی برای برخی جاها تهیه می‌شود و از آن به‌عنوان مستند نام برده می‌شود، مثلاً در همین کتاب آقای روحانی در یک گزارش مطالب را طور دیگری مطرح کرده است و در جای دیگر طور دیگری آن را بیان می‌کند.
وی افزود: روحانی در گزارشی که آخر فروردین 84 ارائه می‌کند، در بخشی اطمینان می‌دهد که روند موضوع هسته‌ای ایران یکی، دو سال طول می‌کشد اما در جای دیگر که در همین کتاب آمده است، می‌گوید پرونده‌ای را که 18 سال در آن مخفی‌کاری از غرب شده است، چطور می‌توان یکی دوساله پایان داد.
باقری ادامه داد: روند انتخابات مسیر پیشرفت‌های فنی را تشدید خواهد کرد و ما هرگز نمی‌گذاریم این روند به دوره گذشته رجعت کند و اگر کسی ایده جدید دارد، بیان کند که اتفاقاً دانشگاه بهترین مکان برای این مسئله است.
*هدف تحریمها
باقری خاطرنشان کرد:گزارش‌های سالانه آمریکا نشان می‌دهد، تحریمها دو هدف تغییر محاسبات رهبر ایران در بحث هسته‌ای و ایجاد آشوب از سوی مردم را به‌خاطر فشار تحریمها دنبال کرده است اما غربی‌ها به عدم‌موفقیت تحریمها اذعان داشتند و برای اینکه مذاکرات هسته‌ای به بن‌بست نرسد این غربی‌ها بودند که موضع خود را تعدیل کردند.
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان ادامه داد: یکی از مسائلی که باعث پیشرفت مذاکرات بین ایران و 1+5 شد پیشرفت فنی فعالیت‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران بود و از مذاکرات مسکو تا آلماآتی که پروسه 9ماهه داشت تحولات مهمی رخ داد.
وی ادامه داد: در این تحولات از یک طرف تحریم نفتی اروپایی‌ها و تحریم‌های بانکی و مالی علیه ایران صورت گرفت و از طرفی دیگر بیانات رهبرمعظم انقلاب در 19 بهمن و راهپیمایی 22 بهمن مردم بود که غربی‌ها را که امیدوار بودند با فشار تحریم تغییراتی در اراده ملت ایران و محاسبات رهبری در موضع هسته‌ای داشته باشند، ناکام گذاشت.
باقری در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه برخی‌ها می‌گویند روند گذشته با اذن مقام معظم رهبری بوده است، اظهار داشت: آقای روحانی در کتابش عنوان می‌کند قبل از آن که مذاکرات سعدآباد شکل گیرد، جزئیات را با رهبری مطرح و با تعلیق غنی‌سازی در حد گازدهی ایشان موافقت می‌کنند. براساس صحبت‌های آقای روحانی در این کتاب، باید پرسید که در سعدآباد چه شد؟ جالب است بدانید روحانی مدعی است قبل از توافق سعدآباد در ملاقات حضوری در رهبری جزئیات را مطرح کرده و معظم‌له نیز در این ملاقات در عمل فقط تعلیق گازدهی را موافقت کردند، پس چرا در بیانیه سعدآباد طور دیگری عنوان شد چرا که دولت ایران داوطلبانه تصمیم گرفت همه فعالیت‌های غنی‌سازی را براساس تعریف آژانس تعلیق کند.
انتهای پیام/*
