پهپادهای آمریکا؛ هدف قرار دادن تروریست‌ها یا ابزاری برای کشتار غیرنظامیان؟
خبرگزاری تسنیم: با آنکه مقامات آمریکایی تمام تلاش خود را به کار بسته‌اند که توجیه کنند با گسترش حملات پهپادی توانسته‌اند شبه‌نظامیان را در کشورهای مختلف هدف قرار دهند اما آمار حاکی از آن است که بیش از نیمی از قربانیان این حملات غیرنظامیان هستند.
حملات پهپادی: انتخاب بین انجام حملات پهپادی و درک آن
یکی از ابتدایی‌ترین الزامات جنگ و درگیری‌هایی که به یک جنگ بزرگ می‌انجامد، بهره‌کشی نابرابر از دشمن است.
به زبان ساده‌تر، اگر شما برای یک جنگ برابر برنامه‌ریزی کردید، نقشه و برنامه خوبی را برای پیروزی طراحی نکرده‌اید.
برد در یک جنگ، فقط با سود ناعادلانه در 4 سطح تضاد و درگیری سیاسی، استراتژیکی، نمایشی و تاکتیکی حاصل می‌شود.
در درگیری جالوت و داود نیز، جالوت بر اثر یک نبرد استراتژیکی کشته شد. بهره‌کشی نابرابر از جالوت، فریب خوردن، سرعت رقیبش و شگفت زده شدن جالوت سبب کشته شدن وی شد.
اگرچه در دنیای امروز تعداد جنگ‌ها و درگیری بیشتر و پیچیده‌تر شده است اما اصول آن هنوز بدون تغییر باقی مانده است.
شخصیت‌های غیردولتی معمولا بمب‌گذاران را شناسایی و معرفی می‌کنند و هزینه‌های دولت نیز بخاطر پایان دادن به جنگ و افزایش امنیت در کشور به شدت افزایش پیدا می‌کند.
دولت‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نیروی نظامی برتر در مقابله با دشمنان دور از دسترس کارایی چندانی ندارد.
نتیجه: استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و کاربردی دقیق که در آن فرآیند «سی 412» فرماندهی، کنترل، ارتباطات، محاسبه، جاسوسی و اطلاعات، بکار گرفته شده است، گسترش پیدا کرده است.
هدف: در حمله از دشمن پیشی گرفتن و حمله برق‌آسا انجام دادن
اینجاست که «پهپاد»، جنگنده‌های بدون سرنشین، وارد عمل می‌شود. در یک دهه اخیر، پهپادها به دلیل پرواز و انجام حملات هوایی پنهانی و دقیق به مهم‌ترین سکوهای حمله به کشورهای دیگر تبدیل شده‌اند.
موضوع استفاده از پهپادها در جنگ دو پایان بحث برانگیز دارد: کسانی که مخالف بکارگیری بدون قید و شرط از تکنولوژی‌های پیشرفته در جنگ هستند و کسانی که استفاده آزاد از این تکنولوژی‌ها را توجیه می‌کنند. بکارگیری پهپادها در حملات جنگی همیشه مورد مورد بحث این 2 دسته از افراد است.
این مسئله یا به گفته برخی از کارشناسان، «مشکل» باید در 3 مرحله «شناخت تکنولوژی»، «عملیات» و «قوانین» مورد بررسی قرار گیرد که به تفضیل و به ترتیب مورد بحث قرار می‌گیرد:
در ابتدا، باید در نظر بگیریم که پهپادها فقط برای کشتن افراد بی‌گناه به وجود نیامده است. این تکنولوژی کاربردهای متعددی دارند و ارتباطی با جنگ و کشتار ندارد. هواپیماهای بدون سرنشین در صنایع کشاورزی، جستجو و نجات، تهیه نقشه‌های 3 بعدی، بررسی‌های زمین‌شناسی و غیره نیز بکار گرفته می‌شود.
نتیجه 1: پهپادها ساخته شده‌اند که باقی بمانند. در سال 2005 میلادی، 40 کشور دارای هواپیماهای بدون سرنشین با انواع قابلیت‌ها بودند که این رقم در سال 2012 میلادی به 75 کشور رسیده است.
نتیجه 2: انسان نمی‌تواند جلوی خلق یک ایده در ذهن را بگیرد اما باید باید فرآیند محقق کردن این ایده کنترل شود، بنابراین می‌توان گفت، مواد شیمیایی، بیولوژیکی و هسته‌ای نیز از دیگر مشکلات پیش روی انسان هستند.
نتیجه 3: کنترل، قانون و اصول بکارگیری از پهپادها، از جمله مواردی است که سبب موفقیت این تکنولوژی شده است که نمی‌توان کتمان کرد و نمی‌توان بخاطر این که برخی این تکنولوژی را دوست ندارند، مزایای آن را نادیده بگیریم.
مرحله بعدی، عملیات‌های صورت گرفته توسط پهپاد است. معمولا منظور از عملیات، عملیات‌های جاسوسی نظامی است که بیشتر در کانون توجه رسانه‌ها است.
از پهپاد در کاربرد نظامی برای جاسوسی بلند مدت، پشتیبانی نزدیک هوایی، پشتیبانی نیروهای زمینی و پشتیبانی از جنگ‌های زمینی استفاده می‌شود. اگرچه استفاده از پهپادها در عملیات‌های نظامی بسیار مورد انتقاد دولت‌ها و مجامع بین‌الملل است اما دقت و صحت انجام عملیات‌های نظامی با امکانات معمول کشورها در مقایسه با هواپیماهای بدون سرنشین بسیار پایین است.
از پهپادها می‌توان در مأموریت‌های مستمر و طولانی نیز استفاده کرد و به دلیل مزیت‌هایی که استفاده از این پهپادها دارد، در اولویت سازمان‌های جاسوسی و فرماندهان نیروهای زمینی در عملیات‌ها قرار گرفته است.
یکی دیگر از مزایای استفاده از این تکنولوژی، هزینه بسیار پایین پرواز پهپادها برحسب ساعت نسبت به هواپیمای جنگی دیگر است.
هزینه یک ساعت پرواز یک هواپیمای عقاب شکاری «اف 15-ای» 36 هزار و 342 دلار، جت شکاری «اف16-سی وایپر» 22هزار و 514 دلار و هواپیمای نظامی «ای 10-سی» 17 هزار و 716 دلار است در حالی که هزینه یک ساعت پرواز «Predators» حدود 3 هزار و 679 دلار و پرواز یک ساعته پهپاد «Reapers» نیز 4 هزار و 762 دلار اعلام شده است.
علاوه بر این، پهپادها می‌توانند مدت زمان بیشتری را برای جاسوسی پرواز کنند.
یک پهپاد reapers علاوه بر اینکه می تواند 14 ساعت پرواز کند، از دقت و صحت بسیار بالایی در هدف‌گیری نیز برخوردار است. خلبانان نیز در معرض حملات هوا به هوا و زمین به هوا قرار نمی‌گیرند. از دیگر مزایای بکارگیری از هواپیماهای بدون سرنشین می‌توان به فراهم کردن شرایط ورود نیروهای زمینی خودی به منطقه و مورد هدف قرار دادن دشمن در مناطق دوردست می‌باشد که به نظر می‌رسد در این صورت استفاده از نیروهای زمینی فقط تلف کردن انرژی، نیرو و تجهیزات است.
از بین بردن شرایط حمله دشمن و یا جلوگیری از فرار دشمن، از بین بردن مشکل تهیه تدارکات و مشکل نجات دادن مصدومان از پهپادها یک گزینه وسوسه انگیز در عملیات‌ها ایجاد کرده است.
ناتوانی دشمن در سرنگونی پهپادها و وضعیت نامرئی بودن آنها که اجازه می‌دهد تا به دفعات مکرر با القاء ترس به دشمن ضربه بزند، انجام مأموریت‌های شناسایی اهداف در درون جمعیت، محدود کردن آزادی عمل و حرکت دشمن، جلوگیری از اجتماع دشمنان، بوجود آوردن اختلالات در ارتباطات الکترونیکی، ایجاد بی اعتمادی میان سران دشمن و تخریب قدرت رهبری دشمن را می توان از دیگر مزایای این هواپیمای بدون سرنشین دانست.
بطور خلاصه، پهپادها یک تکنولوژی رؤیایی برای فرماندهان نظامی می‌باشند که می‌توانند در جنگ علیه دشمنان فراری در مناطقی مسکونی از آنها استفاده کنند.
حال سوال اینجاست، چرا استفاده از این پهپادها در جنگ‌ها و عملیات‌ها تا این حد بحث‌برانگیز است؟
بخشی از جواب دربرگیرنده این حقیقت است که این تکنولوژی‌هایی که آمریکا در جنگ‌های خود بکار می‌گیرد، ماهیت سلطه‌طلبانه دارد. موضوعی که آمریکا به دنبال آن است توجیه استفاده از پهپاد در جنگ نیست بلکه قانونی کردن جنگ خود علیه تروریسم است.
این تکنولوژی‌های جدید و پنهانی آمریکا در قالب «شیوه‌های ارولی» بسیار شیطانی و ترسناک است. (شیوه ارولی به مجموعه‌ای از رفتارها و سیاست‌های کنترلی مانند نقض حریم خصوصی، کنترل زندگی روزمره مردم توسط دولت، تشویق رسمی سیاست‌های فروپاشی خانواده و ایجاد آینده پادآرمان‌گرایانه به وسیله تبلیغات، پایش و شنود، اخبار نادرست، انکار حقیقت و دستکاری گذشته گفته می‌شود که توسط حکومت‌های سرکوب‌گر مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرد.) البته سازمان‌های جاسوسی کنونی از تکنولوژی‌ها و متودهای هک که کمتر از شیوه‌های ارولی در آن بکار رفته است، استفاده می‌کنند.
در نهایت، آمریکا نیاز به قانونی کردن استفاده از پهپادها در جنگ‌ها است که بیشترین مشکلات را برای این کشور نیز به وجود می‌آورد.
مشکلاتی مانند توافق کشور مورد حمله واقع شده، دفاع از خود، تهدید، سازماندهی و برنامه ریزی که چه گروهی باید مورد حمله واقع شوند، دشمنی، قوانین مربوط به ترور اشخاص و شفافیت حمله از جمله مشکلاتی هستند که قانون برای آمریکا ایجاد می‌کند.
قانونی کردن جنگ علیه تروریسم مسئله‌ای است که حقوق‌دانان از آن هراس دارند و این هراس را در گزارش‌های مختلف خودشان بیان کردند.
این حقوق‌دانان اعلام کردند: آمریکا تلاش می‌کند تا قوانین کنونی در زمینه استفاده از تکنولوژی‌های فوق پیشرفته در جنگ را به نفع خود تغییر دهد.
بنابراین زمانی که طبیعت جنگ تغییر پیدا می‌کند و این تغییر تداوم پیدا می‌کند، بین قانون و اعمال زور همیشه تنش به وجود می‌آید.
بدنه قوانین مرتبط با مسئله دفاع از خود (ماده 51 منشور سازمان ملل) از یک طرف و استفاده نکردن از نیروهای نظامی (ماده 2و4 منشور) از سوی دیگر موجب درگیری میان دولت‌های مهاجم و مظلوم می‌شود.
اما اوضاع تغییر پیدا کرده است. مسئله دفاع از خود که معمولا با پیش‌دستی در حمله نیز همراه شده است، به مفهوم اقدام پیش‌گیرانه در دفاع از خود در برابر خطر تغییر شکل پیدا کرده است.
به عقیده حقوق‌دانان، این مسئله اقدامات پیش‌گیرانه در دفاع از خود بعد از «حادثه کارولین» و قبل از تدوین منشور سازمان ملل برمی‌گردد.
تعیین هنگام وقوع حمله و انجام اقدامات پیش‌گیرانه در دفاع از خود از جمله موضوعاتی است که همیشه مورد بحث خواهد بود و این موضوع زمانی مشکل ساز خواهد بود که پیش‌دستی با پیشگیری ادغام شود. به عنوان مثال: حادثه کارولین و یا حمله جت‌های اسرائیلی به راکتورهای هسته‌ای عراق که پیش از وقوع هرگونه حمله‌ای صورت گرفت.
«بن امرسون» در گزارش خود به سازمان ملل این‌گونه می‌نویسد:
این در حالی است که با پیشرفت تکنولوژی در جهان، استفاده از پهپادها در عملیات‌ها چند برابر می‌شود و بکارگیری این فناوری نوین پیشرفته در آینده جایگزین بسیاری از سلاح‌های جنگی دیگر می‌شود، بنابراین به عقیده آمریکا قوانین بین‌الملل نیز باید با پیشرفت سریع تکنولوژی سازگار شود.
زمانی که تعداد کشورهای صاحب فناوری‌های پهپادی نظامی فوق پیشرفته بیشتر شود، ترسیم چارچوب قانونی اصولی برای استفاده نظامی از این پهپادها ساده‌تر می‌شود.
از سال 2013 میلادی، مخالفت مردم کشورهای مختلف با حملات پهپادی به شدت افزایش پیدا کرده است. میزان مخالفت با حملات پهپادی آمریکا به کشورهای مختلف 11 درصد نسبت به سال گذشته افزایش داشته است.
یک نظرسنجی در زمینه حمایت و یا مخالفت با انجام حملات پهپادی علیه دیگر کشورها در آمریکا، اسرائیل و کنیا انجام شده است که براساس نتایج منتشر شده این نظرسنجی، زنان و جوانان بیشتر از مردان و بزرگسالان این کشورها مخالف استفاده از این تکنولوژی در جنگ‌ها و عملیات‌ها هستند.
گفتنی است، پاکستان یکی از کشورهایی است که پس از اینکه مورد حمله پهپادی قرار می‌گیرد، مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد و بعد از آن، یمن و سومالی قرار دارد.
انتهای پیام/پ
