اپیدمی شوالیه؛ آقای علیزاده «شوالیه تار ایران» نشوید

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، این روزها لقب شوالیه و اهدای آن به برخی چهره‌های فرهنگی و هنری کشورمان از سوی سفارت فرانسه آن‌قدر زیاد شده است که تقریبا هر روز منتظریم تا ببینیم شوالیه امروز چه کسی است... .

در همین چند روز گذشته چهره هایی مانند داریوش مهرجویی، محمود دولت آبادی و کامبیز درمبخش این نشان را دریافت کرده اند و حالا خبر می رسد که حسین علیزاده ، نوازنده چیره دست و آهنگساز بزرگ کشورمان هم در فهرست شوالیه داران قرار است نامش ثبت شود.

در همین باره روز گذشته علی رهبری، رهبر ارکستر ایرانی ساکن اتریش یادداشتی را خطاب به علیزاده منتشر کرد که بخش هایی از آن را می خوانیم:

مایل به یادآوری هستم ارزشی را که مردم ایران برای جناب علیزاده عزیز قائل هستند با هیچ نشان خارجی و داخلی قابل مقایسه نخواهد بود؛ اما همچنان شاید خالی از لطف نباشد که مرتبط با این اپیدمی شوالیه که تازه از فرانسه وارد ایران شده، خاطره ای را از یک هنرمند بزرگ جهانی یاد کنم.

حدود 30 سال پیش در فستیوال بهار پراگ بعد از کنسرت مشترک اینجانب با آقای «هنری شرینگ» معروف ترین ویلونیست دنیا، هر دو به سفارت مکزیک در پراگ دعوت شده بودیم. هنگام صرف شام آقای شرینگ از خدمتگزاری که ایشان را «پروفسور استاد» نام نبرده بودند، کلی عصبانی شدند. اینجانب که رابطه دوستی نزدیک و مدیدی با آقای شرینگ داشتم، با احترام فراوان در حضور حضار گفتم که در اتریش و ایتالیا به هر معلمی «پروفسور» می گویند و به هر کسی که بالای 50 سال داشته باشد، لقب «استاد» می دهند، ولی هنری شرینگ لقبی است که از تمام این لقب ها بالاتر است.

شما واقعا نیازی به تیتر استاد و پروفسور ندارید. مدیر هنری برنامه های ما که مشترک بود، مدت ها به تغییر بزرگی در رفتار این هنرمند بزرگ در این مورد اشاره می کرد. به همین دلیل می خواهم طی نامه ای به دوست عزیز و هنرمندم جناب آقای علیزاده توصیه کنم، از آنجا که مقام هنری ایشان به درجه ای کاملا استثنایی رسیده، ایشان واقعا با هیچ شخصیتی در تاریخ موسیقی ایران قابل مقایسه نیست و از آنجا که سفارت فرانسه این نشان را به سرعت کم نظیری بین ایرانیان پخش می کند و احتمال این می رود که این نشان از بزرگی اسم حسین علیزاده به مرور زمان به مراتب کوچک تر جلوه کند، ایشان می توانند مانند ده ها شخصیت بزرگ فرانسوی از جمله بزرگ ترین آهنگساز فرانسوی قرن بیستم «موریس راول» یا دو نویسنده و فیلسوف بزرگ فرانسوی، «ژان پل سارتر» و «آلبرت کاموس» (برنده جایزه نوبل) یا هنرپیشه معروف خانم «کترین دونو» از دریافت این نشان صرف نظر کنند.

برای اینجانب کاملا غیرمنطقی و باورنکردنی است که خواننده ای را در ایران «شوالیه آواز ایران» نام می برند، کما این که خود این تیتر در تناقض و کاملا ناخوانا با اصالت موسیقی ایرانی است. در هر صورت نمی توانم مجسم کنم که حسین علیزاده که میلیون ها ایرانی خالص با جان و دل و درک هنرش به نام او احترام می گذارند، با دریافت این نشان که از طرف افرادی تقدیم می شود که قطعا هنر ایشان را نمی شناسند، با نام «شوالیه تار ایران» یاد کنند.

این یک توصیه و فقط برای احترام اینجانب به بزرگی نام جناب آقای حسین علیزاده است و اگر ایشان این لقب را هم دریافت کنند، خدمتشان صمیمانه تبریک می گویم.

در خاتمه باید اشاره کنم سوال بزرگی که در محافل هنری و اجتماعی اروپا اغلب پیش می آید، این است که چرا ده ها موسیقیدان معروف جهانی فرانسوی و نوازنده های چیره دست بی نظیر بعضی از کشورها مانند چین، هندوستان و روسیه این نشان را دریافت نکرده اند.»

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها