نقش حضرت رقیه (س) در واقعه عاشورا غیرقابل انکار است

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، رسول خدا را سلاله‌ای، اندر حریف زهرا غزاله‌ای، نامت رقیه بنت سلطان کربلا، باب الحوائجی گرچه سه ساله‌ای، تویی که به بابا جان تازه می‌دهی،‌ ای لعل لبت به دل نوازی مشهور،‌ای شفیعه دو سرا، تو نگین خاتمی، تو نور ماه عالمی،‌ ای گوهر بحر حیاء، خانه نو مبارک‌ ای دختر آل عبا.

در روایات آمده است که علت بیماری حضرت رقیه (س) اهانت‌هایی بود که در شهر شام به اسراء و سر امام حسین (ع) شد، در مجلس یزید یک مرد شامی به خود اجازه می‌دهد و این جسارت بزرگ را می‌کند، دختر امام حسین به نام فاطمه که‌‌ همان حضرت رقیه (س) باشد را از یزید به کنیزی بگیرد که با پاسخ تند دختر امام و خانم زینب (س) روبرو می‌شود.

در کتاب تاریخ آمده است: «در میان کودکان امام حسین (ع) دختر کوچکی به نام فاطمه بود و چون امام حسین (ع) مادر بزرگوارشان را بسیار دوست می‌‏داشتند، هر فرزند دختری که خدا به ایشان می‌‏داد، نامش را فاطمه می‌‏گذاشت.‌‌ همان گونه که هرچه پسر داشتند، به احترام پدرشان امام علی (ع) وی را علی می‌‏نامید»

پیشنه تاریخی نام رقیه

این نام ویژه تاریخ اسلام نیست، بلکه پیش از ظهور پیامبر گرامی اسلام (ص) نیز این نام در جزیرة العرب رواج داشته است.

نخستین فردی که در اسلام به این اسم، نام گذاری گردید، دختر پیامبر اکرم (ص) و حضرت خدیجه(س) بود؛ پس از این نام گذاری، نام رقیه به عنوان یکی از نام‏های خوب و زینت بخش اسلامی درآمد.

رقیه از «رقی» به معنی بالا رفتن و ترقی گرفته شده است، گویا این اسم لقب حضرت بوده و نام اصلی ایشان فاطمه بوده است؛ زیرا نام رقیه در شمار دختران امام حسین (ع) کمتر به چشم می‌‏خورد و به اذعان برخی منابع، احتمال اینکه ایشان‌‌ همان فاطمه بنت الحسین (ع) معروف به فاطمه صغری باشد، وجود دارد، در واقع، بعضی از فرزندان امام حسین (ع) دو اسم داشته‏‌اند و امکان تشابه اسمی نیز در بین فرزندان آن حضرت وجود دارد.

اثبات وجود حضرت رقیه (س)

گاهی درمورد وجود حضرت رقیه (س) شبهات و تردیدهایی مطرح می‌شود که نام ایشان در اکثر کتب نیامده و یا نامهای مشترک و مشابهی در آن‌ها به چشم می‌خورد که با توجه به آن نمی‌توان به طور حتم بر وجود دختری به این نام اطمینان داشت.

در پاسخ باید متذکر شد که عدم ذکر نام «رقیه» در برخی منابع تاریخی نمی‌تواند دلیل بر خرافه بودن این شخصیت باشد؛ چرا که وجود نامهای اشتهاری (کنیه و لقب) در کنار نام اصلی افراد از رسومات رایج عرب است و‌‌ همان گونه که عده‌ای معتقدند، حضرت رقیه (س)‌‌ همان فاطمه صغری است که نامش در بسیاری از تواریخ ذکر شده است.

بنابر نقل سید بن طاووس ره، نام حضرت رقیه (س) بار‌ها بر زبان امام حسین (ع) جاری شده است، شیخ عباس قمی هم در نفس المهموم و منتهی الامال، ماجرای شهادت حضرت رقیه (س) را از آن کتای کامل شیخ بهایی نقل می‌‏کند.

شیخ مفید در کتاب ارشاد‌ام اسحاق بنت طلحه را مادر فاطمه بنت الحسین (ع) معرفى مى کند. سن حضرت رقیه (س) سن مبارک حضرت رقیه (س) هنگام شهادت، طبق پاره اى از روایت‌ها سه سال، و مطابق پاره اى دیگر چهار سال بود. برخى نیز پنج سال و هفت سال نقل کرده‌اند. در کتاب وقایع الشهور و الایام نوشته علامه بیرجندى آمده است که، دختر کوچک امام حسین (ع) در روز پنجم ماه صفر سال 61 وفات کرد، چنانکه همین مطلب در کتاب ریاض القدس نیز نقل شده است.

حضرت رقیه (ع) اسوه صبرو استقامت

حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا ضمیری بااشاره به شخصیت حضرت رقیه (س) اظهار کرد: حضرت رقیه از ایثار و از خود گذشتگی و حس مسئولیت پذیری و صبوری بالایی برخورد دار بود، که زن غساله هنگام غسل دادن آن حضرت، دست از غسل دادن کشید و از عمه جانش زینب (س) پرسید «این فرزند چه بیماری دارد» در حالی که از شدت تازیانه دشمن بدنش کبود شده بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور قم علاقه شدید حضرت رقیه (س) به امام حسین (ع) را در واقعه عاشورا زبان زد خاص و عام دانست و افزود: به دلیل وابستگی آن حضرت به پدر، فراغ امام حسین (ع) برایش سخت وغیرقابل تحمل بود که بادیدن سر بریده امام حسین (ع) جان به جان آفرین گفتند.

وی بابیان اینکه پژوهشگران اسلامی در رابطه با حضرت رقیه (س) سخنان گوناگونی گفته‌اند، که افراد کم اطلاع در مقتل‌شناسی وجود نازنین آن حضرت را انکار کرده‌اند، خاطرنشان کرد: در روایات امام حسین (ع) نام حضرت رقیه (س) را بار‌ها آورده است و علامه حائری از حضرت رقیه (س) به عنوان دختر امام حسین (ع) یاد کرده است و طبق بسیاری از نقل‌ها حضرت رقیه وجود خارجی داشته است.

انتهای پیام/