بشری ابوشرار: بیان عشق ایرانیان به فلسطین با زبان هنر و ادبیات اسلحه‌ای نشانه رفته به‌سوی اسرائیل است

بشری ابوشرار نویسنده و مترجم فلسطینی که سالهای درازی را در غزه سپری کرده، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم از روزهای اشغال کشورش می‌گوید، از روزهایی که برادرش با عملیات نظامی عوامل رژیم صهیونیستی به شهادت رسید، از روزهای مقاومت و روزهایی که نیاز به حمایت کشورهای عدالت‌خواه جهان دارد.

اولین خاطره جنگ

این نویسنده فلسطینی اولین تجربه جنگ را مربوط به سال‌های کودکی‌اش عنوان می‌کند و می‌گوید: در سال 1967 برای اولین بار طعم تلخ جنگ را چشیدم. صدای غرش هواپیماهای رژیم صهیونیستی و انفجار بمب‌ها و موشک‌ها زندگی من را دگرگون کرد.

وی ادامه می‌دهد: وقتی برای اولین بار صدای هواپیماهای اسراییلی را شنیدم، فکر می‌کردم این جنگ صد سال طول می‌کشد و دیگر راهی برای گریز از آن نیست. به خوبی به یاد دارم وقتی هواپیماهای دشمن به ما هجوم می‌آوردند پدرم من را به‌همراه خواهران و برادرانم به پناهگاهی امن می‌برد و هرکدام از ما را در جایی پناه می‌داد، می‌گفت: اگر قرار است کشته شویم، همگی با هم کشته نشویم.

این نویسنده فلسطینی روزی را که تانک‌های رژیم صهیونیستی به غزه هجوم آوردند به‌خوبی در یاد دارد و می‌گوید: در دوران کودکی من مسئول تهیه نان در خانه بودم. وقتی سربازان دشمن را دیدم، با خود گفتم آنها آمده‌اند تا نان را از من بگیرند و به همین خاطر خیلی سریع نان‌هایی را که خریده بودم به خانه رساندم ولی بعدها فهمیدم آنها هم نان و هم جان کودکان را می‌گیرند.

تصویری از دوران جوانی بشری ابوشرار

یادی از برادرش که ترور شد

بشری یادی هم از برادر شهیدش می‌کند و ادامه می‌دهد: برادرم ماجد ابوشرار یک معلم بود. او زندگی خود را وقف کودکان غزه کرد و از هیچ کوششی برای خدمت به آن‌ها فروگذاری نکرد. برادرم با عشق به کودکان درس می‌داد و همیشه با آنها طوری رفتار می‌کرد که طعم تلخ جنگ را فراموش کنند.

این نویسنده فلسطینی خاطره‌ای را نیز از برادر شهید بیان می‌کند و می‌گوید: برادرم شاگردی داشت که بسیار شلوغ بود و برادرم را بسیار آزار می‌داد و حتی برادرم را چندین بار با سنگ زده بود. روزی برادرم پدر آن شاگرد را به مدرسه فراخواند تا توضیحاتی را راجع به شیطنت پسربچه بپرسد، ولی به‌جای پدر، مادر آن شاگردش به مدرسه آمد. وقتی برادرم از مادر آن پسر پرسید، پس پدرش کجاست، متوجه شد که پدر آن پسر توسط سربازان رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده است.

او ادامه می‌دهد: براردم با شنیدن این حرف بسیار ناراحت می‌شود و از آن به بعد روزهای تعطیل پسرک را به خانه می‌آورد و همیشه او را به گردش و تفریح می‌برد. برادرم آن‌قدر هوای آن پسر را داشت که حتی قید یکی از سفرهای خارجی‌اش را نیز برای ماندن کنار شاگردش زد. تا پیش از آخرین سفرش به بیروت نیز دغدغه پسرک را داشت و می‌گفت: اگر من عازم سفر شوم، این پسر دلتنگ من می‌شود.

بشری می‌گوید: برادرم به مادر شاگردش گفته بود در غیابش هر هفته پسرک را به خانه ما بیاورد.

این نویسنده فلسطینی اضافه می‌کند: ماجد به مادر پسر گفته بود: "وقتی عازم بیروت می‌شوم همچنان پسرت را به خانه ما بیاور و بگو من هرچه زودتر بازمی‌گردم" ولی برادرم هیچ‌گاه از آن سفر بازنگشت و در همان سفر توسط عوامل رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.

انقلاب ایران سبب یک حرکت بزرگ در منطقه شد

ابوشرار در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره آشنایی‌اش با ایران این‌طور سخن می‌گوید: من از زمان کودکی با ایران آشنا هستم. پدرم که یک وکیل دادگستری بود همیشه با عشق فراوان از ایران صحبت می‌کرد. وقتی که انقلاب اسلامی ایران رخ داد، پدرم گفت که این اتفاق سبب برکت و خوشبختی در تمام کشورهای منطقه می‌شود و البته این انقلاب برای مسئله فلسطین بسیار قابل توجه و دارای اهمیت است. این انقلاب سبب ایجاد یک حرکت بزرگ بین کشورهای منطقه می‌شود. پدرم همواره به آینده ایران فکر می‌کرد و همیشه برای ایران و ایرانیان احترام ویژه‌ای قائل بود.

آشنایی با ادبیات ایرانی

این نویسنده فلسطینی با ادبیات داستانی و رمان‌های ایرانی آشنایی کمی دارد و می‌گوید: متأسفانه از ادبیات معاصر ایران ناآگاه هستیم، ولی با ادبیات قدیم ایران آشنایی داریم و بسیاری از شاعران و اهالی ادب گذشته ایران را به‌خوبی می‌شناسیم. البته بسیاری از اهالی ادب برگزیده و شاخص در فلسطین از ادبیات ایران و بزرگان آن خط گرفته‌اند. امیدوارم یک حرکت مهم و قابل توجه در این زمینه صورت بپذیرد و آثار ایرانیان به‌زبان عربی ترجمه شود. برای مثال آثار کشورهایی چون روسیه بسیار زیاد در فلسطین ترجمه می‌شود و به همین خاطر در خانه‌های مردم فلسطینی حضور دارد و باید تلاش کنیم تا این اتفاق در مورد ادبیات و هنر ایران نیز رخ دهد. فراموش نکنیم که حرکت فرهنگی همیشه جاودان است.

ابوشرار معتقد است که فرهنگ را باید برتر از مسائل سیاسی بررسی کرد و می‌گوید: ما می‌دانیم که شخصی چون غسان کنفانی در ایران شناخته شده است و این برای ما بسیار قابل توجه است. البته بسیاری از ایرانیان محمود درویش را می‌شناسند و آثار او بیش از دیگران در ایران مخاطب دارد. شاید به این خاطر ایرانیان محمود درویش را می‌شناسند و دوست دارند که او یک شاعر مقاومت بود. محمود درویش غم‌نامه فلسطین را سروده و بیان کننده بسیاری از غم‌ها، رنج‌ها و آلام فلسطینیان است.

«محمود درویش، هماهنگی و همبستگی جهانی را در مورد مسئله فلسطین ایجاد کرد. درویش درد مردم فلسطین را به مردم جهان نشان داد. او آلام مردم وطنم را به همه دنیا شرح داد.» ابوشرار این را می‌گوید و درباره نقش رسانه‌ها در قبال مسأله فلسطین این‌طور ادامه می‌دهد: «بسیاری از رسانه‌های معتبر جهان در خدمت رژیم صهیونیستی هستند و گویی برخی از آنها مردم فلسطین را از یاد برده‌اند. این رسانه‌ها واقعیت را نمی‌بینند و وقایع را آن‌طور که دوست دارند، می‌گویند. اما ادبیات حقیقت را بدون هیچ تغییری می‌گوید. ادیب چهره جامعه خود را نشان می‌دهد و همواره در پی حقیقت است. از یاد نبریم که حقیقت هیچ‌گاه نمی‌خوابد و حتی اگر بسیاری تلاش کنند تا حقیقت را تغییر دهند، باز هم این اتفاق رخ نمی‌دهد».

صهیونیست‌ها از ادبیات و فرهنگ گریزانند/ بیان عشق ایرانیان به فلسطین با زبان ادبی اسلحه‌ای نشانه رفته به‌سوی اسرائیل است

بشری ابوشرار معتقد است که بزرگترین خطر برای صهیونیسم و دیگر ستمگران ترس آن‌ها از کلمه و ادبیات است. او ملت ایران را پشتیبان اصلی مردم فلسطین می‌داند و می‌گوید: مردم ایران عاشقانه فلسطینیان را دوست دارند و وقتی این عشق با زبان ادبی بیان می‌شود مانند اسلحه‌ای نشانه رفته به‌سوی دشمن است. اگر کسی در پی حقیقت باشد، هیچ مانعی نمی‌تواند جلویش را بگیرد. باید همیشه حقایق را از یک منبع درست انتخاب کنیم و این کوشش برای یافتن حقیقت از سوی رسانه‌ای امین امکان پذیر است.

او به همین دلیل از نقش رسانه‌های ایران در بیان حقیقی وقایع فلسطین تمجید می‌کند و با ذکر یک مثال می‌گوید: مثلاً ممکن است شما نتوانید به غزه بروید، ولی در خارج از غزه می‌توانید حقیقت را بیان کنید و برخی حتی از داخل غزه وقایع و حقیقت را نبینند. رسانه‌های صهیونیستی می‌خواهند تلاش مردمی را که در پی حقیقت هستند، ضعیف کنند. توجه و کوشش اهالی رسانه باید در پی جست‌وجوی حقیقت باشد و این اتفاق را بسیاری از رسانه‌ها برنمی‌تابند.

این نویسنده فلسطینی بر ادامه مقاومت با زبان ادبیات و هنر تکیه دارد و می‌گوید: مهم این است که در این راه بزرگ با شر واقعی مبارزه می‌کنیم. اگر هر انسان شریفی از شرافت و حقیقت دفاع کند، مقام بزرگی در جهان پیدا می‌کند و هر انسانی باید در برابر خدا، خودش و جامعه‌اش سربلند باشد. فلسطین آزمون خوبی برای مردم جهان است تا بتوانند خیر و شر واقعی را تشخیص دهند.

انتهای پیام/*