نگاهی به زندگی و کارهای خیر مجاهد خستگی‌ناپذیر و مفسر قرآن آیت‌الله غیوری
خبرگزاری تسنیم: آیت‌الله غیوری بعد از رحلت حضرت امام خمینی(ره) شهریه حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای را نیز عهده‌دار شدند و علاوه بر آن تا قبل از ارتحال از طرف سازمان اوقاف تولیت ابن‌بابویه و برخی بنیادهای خیریه را به‌عهده داشت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از ره به ری، آیت‌الله غیوری از شاگردان بنام حضرت آیت‌الله بروجردی و حضرت آیت‌الله امام خمینی(ره) بود و اولین شخصی است که توانست از حضرت امام(ره) بعد از شروع مبارزات سیاسی معظم‌له شهریه بگیرد و از آن پس خود مسئول جمع‌آوری و پرداخت وجوهات و شهریه حضرت امام شد؛ این امر در شناساندن حضرت امام بهعنوان مرجع تقلید و نقش محوری ایشان در سرپرستی از روحانیون مبارز تأثیر به‌سزایی داشت. ایشان این وجوهات را حتی بههنگام تبعید حضرت امام در نجف اشرف مخفیانه به حضور ایشان می‌برد.
حضرت آیت‌الله سید علی غیوری صبح دیروز دار فانی را وداع گفت.
به همین مناسبت اشاره‌ای خواهیم داشت به زندگانی سراسر مبارزه این یار امام، رهبر و انقلاب:
در فاصله سالهای پس از مشروطه تا روی کار آمدن رضاشاه در ایران، با تشکیل مؤسسات آموزشی جدید و ورود تحصیل کردگان اروپا رفته، به‌تدریج نقش آموزشی و ریاست مذهبی روحانیون بر همه شئون جامعه را کمرنگ نمود. این روند بهویژه با تأسیس حکومت پهلوی و دیکتاتوری رضاشاه به اوج خود رسید و زمینه‌های غیرمذهبی و بعضاً ضدمذهبی خود را نیز آشکار کرد. رضاشاه با گروهی از روشنفکران غرب‌گرا به‌پشتوانه قدرت نظامی خود ــ که آن را هم مدیون انگلیس بود ــ روحانیت را در جامعه بیش از بیش در تنگنا قرار داده، نقش و کارکردهای تاریخی را از آنها گرفت.
اما در لایه‌های زیرین جامعه، روحانیت هنوز نفوذ داشت و نقشهای سنتی خود را دارا بود و بهمحض خروج رضاشاه از کشور، دوباره قدرت و نفوذ سابق خود را تا حدودی به دست آوردند. در این دوره بازسازی حوزه علمیه قم و تدوین کتب فقهی به انسجام بیشتر نیروهای مذهبی جامعه و ایجاد مرکزیتی برای رهبریت نیروهای مذهبی کمک شایانی کرد. از طرفی روحانیت نیز با درک شرایط جدید جامعه، تغییرات اساسی در شکل آموزش‌های خود برای اثرآفرینی بیشتر میان توده‌های مردم به وجود آورد. آنچه به این روند شتاب بخشید، تجربه اقدامات نظامی گروه فداییان اسلام به‌رهبری نواب صفوی و اتحاد ناموفق آنان با نیروهای به‌اصطلاح ملی جامعه بود.
در واقع از این زمان (اواخر دهه سی) روحانیون و نیروهای مذهبی پس از سرخوردگی از اتحاد با دیگر نیروهای مبارز و فعال جامعه از یک طرف و خودسری‌ها و اقدامات ضدمذهبی و وطن فروشانه رژیم حاکم از طرف دیگر، بهسمت سازماندهی و تدوین برنامه‌های خاص برای خود پرداختند؛ البته به همین موازات سخت گیری‌های رژیم حاکم این گروه‌های مذهبی را محدود و درون‌گرا میکرد. بدین ترتیب رژیم با پشتوانه قدرت امنیتی و نظامی خود، در حالی که نیروهای مذهبی جامعه را منفعل ارزیابی میکرد، اقدامات ضدمذهبی خود را گسترش داد و همچنین وابستگی و سرسپردگی خود را به اربابان غربی بیشتر کرد. در چنین شرایطی نیاز به یک رهبری قوی و مقتدر دینی که بتواند از این اجتماعات کوچک مذهبی به‌نفع پیشبرد اهداف مذهبی و انسجام دینی جامعه استفاده کند بیش از پیش احساس می‌شد.
حضرت آیت‌الله العظمی امام روح‌الله خمینی(ره) یکی از روحانیون برجسته قم بود که تحولات عصر رضاشاه و همچنین دهه بیست کشور را از نزدیک دیده و ابعاد حرکت‌های ضدمذهبی رژیم حاکم را درک کرده بود. ایشان در راستای مبارزه با مظاهر فساد رژیم حاکم و زمینه سازی جهت ایجاد یک جامعه اسلامی و مبتنی بر ارزش‌های دینی، بسیار قبل از اعلام مخالفت و مبارزه علنی علیه رژیم پهلوی، به ساخت کادرهایی از طلاب جوان بر اساس اندیشه‌های متعالی خود و اصول مبارزه اسلامی پرداخت.
این نیروهای تعلیم یافته، پس از دستگیری و تبعید حضرت امام در سال 1343، پرچم مبارزه و نهضتی را که ایشان شروع کرده بودند همچنان زنده و برافراشته نگاه‌داشتند، و در این راه متحمل زندان‌ها، شکنجه‌ها، تبعیدها و حتی شهادت بعضی یاران و شاگردان امام شدند. با این حال با پشتوانه حضرت امام خمینی(ره) در یک عرصه مهم و تاریخی کشور، بر آن شدند تا نقش رهبری دینی و اجتماعی خود را یک بار دیگر ــ اما این بار با کارکردهای جدید ــ در دست بگیرند، نقشی که جامعه مذهبی ایران علی‌رغم تبلیغات رژیم پهلوی در لایه‌های خاصی از جامعه، خواهان و مشتاق آن بودند و در عرصه‌های مهم تصمیم گیری کشور این خواسته خود را به منصه ظهور رساندند.
آغاز علنی نهضت اسلامی ایران را باید در تصویب قوانین غیراسلامی اصول ششگانه انقلاب سفید شاه و ملت دانست. این اصول بهویژه اصل اصلاحات اراضی و اصل مربوط به شرایط انتخابات در کشور بسیار مخرب و غیراسلامی بود. اعتراض حضرت امام خمینی(ره) و دیگر روحانیون برجسته به این اصول در سال 1341، رژیم را برای خودنمایی و نشان دادن قدرت به برخورد با روحانیون حوزه علمیه قم در آغاز سال 1342 کشاند. در چنین شرایطی که رژیم خود را رودرروی روحانیت قرار داد، عاشورای همان سال بهویژه پس از سخنرانی حضرت امام خمینی(ره) قم و تهران عرصه درگیری خیابانی نیروهای مذهبی مردمی و رژیم پهلوی شد. رژیم پهلوی که توقع و انتظار چنین واکنشی را نداشت، هرچند در ساعات اولیه ناآرامی‌ها با دستپاچگی اوضاع را پیگیری نمود، اما پس از آن با خشونت و کشتار مردم توانست ناآرامی‌ها را کنترل کند.
این حادثه و به‌دنبال آن دستگیری حضرت امام در معرفی شخص ایشان بهعنوان رهبر بلامنازع نهضت بسیار مؤثر بود و رژیم را بیش از پیش متوجه ایشان نمود. در واقع پس از درگذشت حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی(ره) رژیم پهلوی با شناخت اجمالی از امام خمینی(ره)، سعی داشت کسان دیگری از روحانیون را خود بهعنوان مرجع تقلید معرفی کند که البته این توطئه توسط شاگردان و مریدان حضرت امام به‌موقع نقش بر آب و رهبریت ایشان تثبیت شد.
اقدام بعدی رژیم در نشان دادن وابستگی و سرسپردگی هرچه بیشتر به غرب و بهویژه آمریکا، تصویب لایحه مصونیت مستشاران آمریکایی (کاپیتولاسیون) در کشور شیعی ایران بود؛ این اقدام رژیم پهلوی یک بار دیگر رهبر شیعیان جهان را به واکنش واداشت و ایشان طی نطق غرّایی خطرات و لطمات ناشی از این لایحه را برای ملت مسلمان و دولت ایران یادآور شدند. رژیم پهلوی نیز که به‌دنبال بهانه‌ای بود، شبانه حضرت امام را دستگیر و فردای همان روز به ترکیه و سپس عراق تبعید کردند؛ غافل از اینکه حرکت حضرت امام با توجه به شاگردانی که ایشان تربیت کرده بود، همچنان در شاخه‌های مختلف مبارزه ادامه پیدا خواهد کرد. این بیداری و خودآگاهی نزد نیروهای مذهبی تا پیروزی انقلاب اسلامی در شکلها و روشهای گوناگون ادامه یافت.
آیت‌الله سید علی غیوری از جمله این روحانیون بود که نقش بسزایی در همراهی با نهضت حضرت امام و تحمل زندان و سالها تبعید داشت. ایشان در سال 1309 هجری شمسی در خانواده‌ای متدین در شهر نجف‌آباد متولد شد. پدر ایشان کاسب و به زهد و تقوا مشهور بود. آقای سید علی غیوری پس از طی تحصیلات ابتدایی از طریق منبرهای آقای صالحی نجف‌آبادی به طلبگی علاقمند شده، فراگیری دروس حوزوی را از سال 1325 در اصفهان آغاز نمود و تا سال 1327 در نهایت فقر و تنگدستی در این شهر به تحصیل ادامه داد و پس از آن به مدرسه حاج ملاصادق در قم عزیمت نمود. آغاز آشنایی ایشان با مسایل سیاسی در همان زمان و به‌واسطه ارتباط با اعضای فداییان اسلام بود و در همین زمان به تدریس در مدرسه جامعه تعلیمات اسلامی و تبلیغ در روستاهای اطراف قم پرداختند.
آیت‌الله غیوری از شاگردان بنام حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی و حضرت آیت‌الله امام خمینی(ره) بود و اولین شخصی است که توانست از حضرت امام(ره) بعد از شروع مبارزات سیاسی معظم‌له شهریه بگیرد و از آن پس خود مسئول جمع‌آوری و پرداخت وجوهات و شهریه حضرت امام شد؛ این امر در شناساندن حضرت امام بهعنوان مرجع تقلید و نقش محوری ایشان در سرپرستی از روحانیون مبارز تأثیر به‌سزایی داشت. ایشان این وجوهات را حتی بههنگام تبعید حضرت امام در نجف اشرف مخفیانه به حضور ایشان می‌برد.
آیت‌الله غیوری در سال 1341 به‌دعوت تعدادی از اهالی شهر ری و تأیید حضرت امام به آنجا رفت و با کمک خیّرین آنجا اقدام به تأسیس مسجد، مدرسه و صندوق قرض الحسنه برای مردم نمود که بسیار موفق بود. ایشان در اداره این مؤسسات همیشه سعی میکرد از افراد انقلابی و هوادار حضرت امام استفاده نماید، از جمله در دعوت از سخنرانان برای مسجد امام حسن عسکری(ع) شرط می‌نمود که نام حضرت امام حتماً بایستی آورده شود و به همین جهت چندین بار به کلانتری محل احضار شد و مورد بازجویی قرار گرفت. ایشان همچنین در جلساتی با شرکت دیگر روحانیون انقلابی شرکت میکرد که بعدها پایه و اساس تشکیل جامعه روحانیت شد. در این جلسات چگونگی کمک به زندانیان سیاسی و خانواده آنها مورد بررسی قرار گرفته، اقداماتی نیز در این ارتباط انجام می‌یافت.
بههنگام تدارک رژیم برای برگزاری جشنها ی دوهزار و پانصد ساله شاهنشاهی، آیت‌الله غیوری مسجد امام حسن عسکری(ع) را در شهر ری به‌صورت یکی از کانون‌های مبارزه و توزیع اعلامیه درآورد که سرانجام ساواک آن را ردیابی، ایشان را دستگیر و پس از چند ماه شکنجه و آزار آزاد کرد. آزادی آیت‌الله غیوری از زندان با توجه به محبوبیتی که بین مردم شهر ری داشت، با استقبال شایانی همراه بود. به‌دنبال ادامه فعالیت‌های سیاسی آیت‌الله غیوری بعد از آزادی از زندان، ایشان در سال 53 مجدداً دستگیر و به‌جرم شرکت در جلسات جامعه روحانیت به سیرجان تبعید شد و فعالیت‌های فرهنگی ــ سیاسی خود را در آنجا با تشکیل جلسات مذهبی، سخنرانی، تربیت طلاب و نوشت تفسیر قرآن ادامه داد.
پس از بازگشت از تبعید آیت‌الله غیوری ضمن ادامه مبارزات به عضویت کمیته استقبال از حضرت امام در آمد. با پیروزی انقلاب اولین سمت ایشان مسئولیت تشکیل کمیته‌های انقلاب شهر ری بود و سپس از جانب امام بهعنوان نماینده ایشان در کشورهای آفریقایی منصوب شد که در این دوره خدمات شایان توجهی از نظر تأسیس بیمارستان، مدرسه و گسترش اسلام در آفریقا نمود. ایشان همچنین از طرف حضرت امام مدتی به ریاست سازمان هلال احمر منصوب شدند و در تأسیس سازمان اقتصاد اسلامی و جمعیت تعاون اسلامی نقس بسزایی داشتند.
آیت‌الله غیوری بعد از رحلت حضرت امام خمینی(ره)، شهریه حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای را نیز عهده‌دار شدند و علاوه بر آن تا قبل از ارتحال از طرف سازمان اوقاف تولیت ابن‌بابویه، مسئول امور مالی دانشگاه آزاد اسلامی از طرف مقام معظم رهبری، مسئولیت جامعه روحانیت شهر ری، بنیاد نور، بنیاد هدایت و تعدادی دیگر از بنیادهای خیریه را به‌عهده داشت.
آیت‌الله غیوری یکی از کسانی است که از ابتدای شروع نهضت حضرت امام خمینی(ره) به‌انحای گوناگون کنار آن قرار داشته و نهضت را یاری می‌رسانده است. ایشان توانست کنار مبارزات سیاسی، یکی از پشتوانه‌های مالی و تدارکاتی انقلاب بوده، همچنین فعالیت‌های خیریه عام المنفعه‌ای نیز انجام دهد. در واقع تداوم نهضت اسلامی در سالهای پیش از پیروزی انقلاب و پیروزی آن به‌همراه پشتوانه‌های فکری و سیاسی انقلاب، محصول قرنها تلاش فکری علمای شیعه و سالها زحمت و کوشش روحانیون و نیروهای مذهبی برای به ثمر نشستن آن می‌باشد.
* همچنین به‌نقل از خبرگزاری میزان، آیت‌الله سید علی غیوری نجف‌آبادی فرزند سید مصطفی در سال 1309 شمسی در نجف‌آباد اصفهان متولد شد. پدرش کاسب خرده‌پا و مادرش مریم‌‌بیگم خانه‌دار بود. وی تحصیلات خود را تا پایان دوره ابتدایی در زادگاه خود گذراند و سپس به‌‌علت علاقه به علوم دینی به تحصیلات حوزوی روی آورد.
غیوری مانند طلاب جوان آن سالها با فعالیت‌های فدائیان اسلام در جریان کارهای سیاسی قرار گرفت. وی با سید عبدالحسین واحدی مرد شماره 2 فدائیان اسلام در ارتباط بود و در جلسات آن جمعیت شرکت می‌جست. پیش از آنکه امام خمینی نهضت خویش را آغاز کند، غیوری نسبت به او ارادت و الفت پیدا کرده بود.
با شروع نهضت امام، غیوری از هیچ کوششی فروگذار نکرد و در شب 12 محرم/ 15 خرداد 1342 شیخ عباسعلی اسلامی، واعظ مسجد امام حسن عسکری توسط شهربانی شهر ری دستگیر شد و از طرفی دیگر آیت‌الله غیوری بهمحض شنیدن خبر دستگیری امام، مردم شهر ری را برای راهپیمایی اعتراض‌آمیز بهسمت تهران دعوت کرد. هنگامی که علمای بلاد در اعتراض با دستگیری امام خمینی رو به جانب حضرت عبدالعظیم آورده در آنجا متحصن شدند، منزل غیوری مرکز فعالیت روحانیون انقلابی بهویژه آیت‌الله منتظری شد و بسیاری از علما، برای گفت‌وگو درباره حوادث روز به خانه وی می‌آمدند.
در دوران تبعید که 3 سال به طول انجامید، به تفسیر 13 جزء از قرآن همت گماشت. در همین دوران بود که آیت‌الله خامنه‌ای با او در تبعیدگاهش دیدار کرد. آیت‌الله غیوری در سال 1356 پس از اتمام دوره تبعید به تهران بازگشت و فعالیت‌های سیاسی خود را پی گرفت.
در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، در جمع علمای متحصن در مسجد دانشگاه تهران که در اعتراض به بستن فرودگاه‌ها توسط دولت بختیار صورت گرفته بود، شرکت کرد.
غیوری پس از پیروزی انقلاب اسلامی شهر ری را ترک نکرده و به رتق و فتق امور مردم آنجا پرداخت. این سوابق موجب شد که به امامت جمعه آن شهر برگزیده شود. در دوره چهارم انتخابات مجلس نیز در انتخابات میان‌‌دوره‌ای بهعنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای اسلامی راه یافت.
وی در جمعیت هلال احمر بهعنوان نماینده مقام معظم رهبری فعالیت میکرد. آیت‌الله غیوری علاوه بر فعالیت‌های سیاسی، در امور فرهنگی و عمرانی فعال بوده و به‌جز احداث مسجد و مدرسه در شهر ری، بههنگام تبعید برای خرید زمین مدرسه عترت قم مساعدت نمود. همچنین چاپ تفسیر 13 جزء قرآن مجید به‌‌زبان ساده توسط وی از دل‌‌مشغولی‌های علمی او می‌باشد؛ اما از آن جهت که تفسیر نمونه هم به همین شیوه تدوین گردیده بود، او از چاپ کتاب تفسیر خود منصرف شد.
آیت‌الله سیدعلی غیوری نماینده ولی فقیه در جمعیت هلال احمر صبح دیروز دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام/*
