نگاهی به چرایی ساخت آبراه نیکاراگوئه؛ رویای بزرگ ضد آمریکایی
خبرگزاری تسنیم: گشایش رسمی پروژه ۵۰ میلیارد دلاری ساخت آبراه نیکاراگوئه با حضور طرف چینی، در ماناگوآ (پایتخت) نظرات متفاوتی را در پی داشت.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، از ابتدای پخش شایعه ساخت این آبراه عظیم، طرف‌های درگیر در آن تلاش داشتند تا با کاهش تنش، در آرامش و به دور از هیاهو کار را به پیش برند. تا جایی که حتی روسیه به عنوان پایه‌گذار اصلی این تفکر، از اصل منکر چنین امری شده بود. اما آرام آرام و در پی آشکار شدن موضوع، این بار رقبا بودند که آن را بر نمی تافتند. از پانامایی که نمی‌توانست همزادی را در نزدیکی خویش تحمل کند تا آمریکایی که انجام این پروژه را مقرون به صرفه نمی‌دانست. اما آیا به واقع چنین است؟
گذشته
ایده ساخت یک آبراه از میان کشور نیکاراگوئه به نیمه قرن نوزدهم باز‌می‌گردد. در دهه 1830، دولت ایالات متحده برای کاهش هزینههای حمل بار از اقیانوس اطلس به اقیانوس آرام، تصمیم گرفت تا یک آبراه را برای این امر از میان قاره آمریکا حفر کند.
این پروژه از یک قرن قبل در ذهن استعمارگران اسپانیایی بود و آنها سه مسیر نیکاراگوئه، پاناما و باریکه ته‌هوان‌ته‌په در مکزیک را در نظر داشتند. به سبب شرایط بهتر و نزدیکی، دولت آمریکا نیکاراگوئه را برای این کار برگزید.آبراهه‌ای 278 کیلومتری که با بهره‌گیری از دریاچه بزرگ نیکاراگوئه، دو اقیانوس را به یکدیگر متصل می‌ساخت. تحولات بعدی در این کشور و سپس ایجاد شرایط مساعدتر سیاسی در پاناما آمریکار را بر آن ساخت تا در آستانه قرن بیستم، پروژه خود را در باریک‌ترین منطقه قاره آمریکا عملی سازد و بدین ترتیب آبراه نیکاراگوئه برای بیش از یک قرن به فراموشی سپرده شد. هرچند که مدتی صحبت از حضور ژاپن و آلمان برای اتمام این پروژه به میان آمد و هرگز نیز عملی نگشت.
روسیه
روس ها در یک دهه اخیر نگاهی ویژه به آمریکای لاتین داشته و تلاش کرده‌اند با این رویکرد که در کنار گوش آمریکا به فعالیت پرداخته و خودی نشان دهند به فعالیت مشغول باشند. حضور دائمی آمریکا در کنار مهمترین آبراهه دنیا باعث شده بود تا هم یک برد همیشگی به نام آنها ثبت شود و هم نظارتی امنیتی-تجاری بر بازرگانی منطقه از سوی واشینگتن وجود داشته باشد. با چنین رویکردی، قرار بر این شد که دیگر شریک شرقی که عطش زیادی برای گسترش دایره نفوذ خود در جهان دارد پاپیش گذاشته و یک پروژه خاک خورده قدیمی را از سر گیرد.
کمپانی چینی هنگ‌کنگی‌الاصل HKNDدر روز دوشنبه رسما طی یک قرار داد اعلام کرد ساخت این آبراهه را آغاز و آن را با مبلغ 50 میلیارد دلار در عرض 6 سال به پایان خواهد رسانید. پروژه ای که می‌تواند پایانی بر دوران فطرت یک کشور محروم و نویدی بر آینده روشن مردم نیکاراگوئه باشد.
تایتانیک
برای عده‌ای از تحلیلگران، این پروژه یادآور عظیم‌ترین کشتی تاریخ است و آن را فراتر از یک رویا در عصر حاضر ارزیابی می‌کنند. برای ساخت این آبراه 278 کیلومتری، 50هزار کارگر ماهر در کنار بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین تجهیزات مهندسی نیاز است. از دیگر آمار جالب این پروژه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بهره‌گیری از یک میلیون تن مواد منفجره برای حفر آبراه در طول مسیر
- بهره‌گیری از یک‌هزار کامیون عظیم با ظرفیت‌های 300 و 400 تن
- بهره‌گیری از یک و نیم میلیون تن فولاد در طول مسیر
- ایجاد یک نیروگاه جدید و عظیم با هدف انرژی رسانی تنها به همین پروژه
این کانال با ساختار ژئوپلتیک خود می‌تواند برای بسیاری از بازرگانان آمریکای شمالی، نوید بخش کاهش هزینه‌ها و بهره‌گیری بیشتر از ظرفیت‌ها باشد. کشتی‌های باری که به مقصد غرب قاره آمریکا حرکت می‌کنند اگر از این آبراه عبور کنند، در هزینههای باربری خود حداقل 50 درصد صرفه‌جویی کرده و از سوی دیگر در زمانی در حدود نصف قبل می‌توانند کالای خود را در آن‌سوی قاره تخلیه کنند. از طرف دیگر و به سبب قدیمی بودن، حداکثر ارتفاع آبراه پاناما 13.7 متر و عرض آن بین 90 تا 300 متر می باشد؛ در حالیکه این رقم برای آبراه جدید بین 26.7 تا 30 متر ارتفاع و بین 230 تا 520 متر عرض میباشد که در نتیجه سرعت بیشتر کشتی‌ها و بارگیری مضاعف را در پی خواهد داشت. کاهش 900 کیلومتری مسیر به جای بهره‌گیری از این آبراه به جای آبراه پاناما را باید به آمار فوق افزود.
برای کشور نیکاراگوئه هم این آبراه توان بهره‌وری بالایی به همراه خواهد داشت. از آنجایی که بخش عمده‌ای از مسیر در دریاچه بزرگ این کشور است، قرار بر این شد تا با ایجاد دوبندرگاه آزاد، سرمایه‌های خارجی به این منطقه سرازیر و با استفاده صحیح از ظرفیت‌های طبیعی، به گردشگری منطقه نیز نگاهی ویژه شود.
مخالفت
با وجود تمامی این محسنات، آوای مخالف دشمنان طرح از همان ابتدا به هوا برخاسته بود. عده‌ای آن را طرحی بیهوده دانسته و بعضی غم طبیعت را فریاد می‌زدند. جالب اینکه وب‌سایت اسپانیایی زبان BBC این طرح را یک رویاپردازی مسخره می‌خواند. گویی کسی را یارای یادآوری نیست که ایده این رویا پردازی مسخره نخستین بار از کاخ سفید بیرون آمد و وقتی شرایط سیاسی برای انجام آن نبود، دست به کودتا در پاناما و ایجاد آبراه جدید زدند. شاید بتوان برای پانامائی‌ها به سبب از دست رفتن بزرگترین منبع درآمد کشورشان این حق را قائل شد که نق‌زنی کنند، اما یقه دریدن‌های آمریکا و دوستانش نشان از هدف‌گیری صحیح در این پروژه دارد.
این برای آمریکا دشوار است که بازرگانانش برای جابجایی کالاها مجبور به دادن اطلاعات کامل به چینی‌ها شوند؛ و یا در صورتی که بخواهد مانع از این امر گردد، مجبور به پرداخت سوبسید برای جلوگیری از تضرر آنان گردد.
به عقیده کارشناسان اقتصادی، این آبراه توان برهم زدن بسیاری از معادلات در زمینه سیاسی و اقتصادی در آمریکای لاتین را داشته و از آن به عنوان نقطه عطف در تاریخ این منطقه یاد خواهد شد.
انتهای پیام/
