لابی‌گرهای آیپک هنوز درباره اینکه توافق "بد" هسته‌ای چیست سردرگم هستند
خبرگزاری تسنیم: چندین هزار لابی‌گری که در نشست سالیانه آیپک شرکت کرده‌اند بر پیشبرد چندین طرح در کنگره متمرکز شده‌اند که هدف همه آنها فشار بر مذاکرات و برنامه هسته‌ای ایران است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در سالن نشست سالیانه آیپک که بیش از 16 هزار فعال و لابی‌گر این سازمان قدرتمند صهیونیستی حضور داشتند بر روی تابلو‌ها، اسناد و بروشور‌ها کاملا مشخص بود که سیاست‌گذاری این نهاد به کدامین جهت سو گرفته است.
تایمز اسرائیل می‌نویسد: "خط‌مشی لابی‌گری آیپک، بر اساس آنچه بر روی صحنه سالن و نیز سخنان مدیران و رهبران آن نقش بسته بود، دارای سه بعد است: حمایت از دیپلماسی از طریق افزایش فشار، اصرار بر یک توافق خوب و بازبینی هر نوع توافق نهایی [توسط کنگره]. البته نامی که در تمام این سه نکته پنهان بود "ایران" است."
یکی از طرح‌هایی که لابی‌گر‌ها سعی در پیشبرد آن خواهند داشت طرح "قانون ایران عاری از هسته‌ای" به پیشنهاد سناتور مارک کیرک و سناتور رابرت منندز است که به دلیل تهدید اوباما به وتوی آن تاکنون به صحن سنا معرفی نشده است. "فعالین آیپک می‌دانند که باید یک اکثریت بزرگ غیرقابل وتو کسب کنند تا بتوانند این طرح را معتبر نگه دارند."
"هدف لابی‌گری این است که بازبینی کنگره‌ای مورد حمایت سناتور باب کورکر و منندز را نیز تقویت کنند. این قانون که روز جمعه ارائه شد فرآیندی را پیش‌بینی می‌کند که بر اساس آن کنگره خواهد توانست بر هر نوع توافق نهایی بر ایران نظارت داشته باشد."
به نوشته تایمز اسرائیل "اگرچه لابی‌گرهای آیپک از نمایندگان درخواست خواهند کرد که توافق بد با ایران را رد کنند، اما این فعالین هم‌اکنون درباره اینکه چه چیزی یک توافق بد یا حتی یک توافق خوب را تشکیل می‌دهد، دچار سردرگمی هستند. برخی از پارامترها در پیشنویس نامه مجلس نمایندگان آمریکا به اوباما که اعضای آیپک آن را پخش کرده و سعی در جمع‌آوری امضاء برای آن خواهند کرد، مورد اشاره قرار گرفته است."
"یک توافق هسته‌ای جامع باید زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را به گونه‌‌ای محدود کند که ایران هیچ راهی به سوی بمب نداشته باشد، و اینکه توافق باید بلند مدت باشد. این نامه همچنین از مذاکره کننده‌ها می‌خواهد که ایران بیشترین تعهد ممکن برای شفافیت را بدهد و معتقدند که هر نوع رژیم بازرسی و راستی‌آزمایی باید شامل دسترسی سرزده به اماکن باشد، و نیز اینکه محدودیت‌های قابل راستی‌آزمایی دستکم باید به مدت چندین دهه ادامه داشته باشد."
انتهای پیام/
