بین طوفان صحرا و طوفان اراده اختلافات بسیار است

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه رای الیوم، عبدالباری عطوان سردبیر این نشریه در مقاله ای اقدام عربستان سعودی و همپیمانانش را در حمله به یمن با اقدام آمریکا و همپیمانانش در حمله به عراق برای آزاد سازی کویت مقایسه کرد و اقدام اخیر عربستان سعودی را دارای نتایجی نامعلوم توصیف کرد.

در مقاله سردبیر رای الیوم چنین آمده است :

بین طوفان صحرای آمریکایی و طوفان اراده سعودی اختلافات اساسی بسیاری می توان دید. طوفان اول ده سال زمان برد، اما این طوفان دومی تا چه زمان به طول خواهد انجامید و نتایج آن به چه صورت خواهد بود؟ و اگر در این بین حوثی ها از تجربه حزب الله لبنان و دو جنبش حماس و جهاد اسلامی الگو برداری کنند و از عملیات موشکی در صعده استفاده کنند چه سرنوشتی در پیش خواهد بود؟

این که ملک سلمان بن عبدالعزیز آل سعود پادشاه جدید عربستان سعودی 185 جنگنده را شامگاه چهارشنبه در چارچوب ائتلاف عربی جدید برای حمله و بمباران تجمع ها و پایگاه های ائتلاف نظامی حوثی ها در صنعاء پایتخت یمن و چندین شهر دیگر این کشور به خدمت بگیرد، خود نشان از این دارد که عربستان تغییرات سیاسی بزرگی را در پیش گرفته است، اکنون عربستان سعودی از مرحله صبر و کنترل خود خارج شده است و دیگر بردباری خود را از دست داده و اکنون وارد مرحله کنار گذاشتن تردید و دو دلی و انتخاب گزینه نظامی شده است. این همان مرحله ایست که عربستان سعودی در آن نظام خود و منافع راهبردی خود را در معرض خطر می بیند، اما  این مرحله تغییر ناگهانی در سیاست  توام با خطرهایی هم خواهد بود، علاوه بر این باید گفت این تصمیم نتایج تضمین شده ای هم در بر نخواهد داشت.

بگذارید کمی واقع بین باشیم بی شک با توجه به داده‌های موجود در خصوص موازنه قدرت نظامی اکنون کفه آن به نفع کشور پادشاهی عربستان سعودی سنگینی می کند چرا که این کشور اندوخته‌ای نظامی در اختیار دارد که در آن پیشرفته ترین جنگنده ها و بمب افکن های آمریکایی از نوع اف 15 و اف 16 به چشم می خورد و پدافند هوایی عربستان سعودی هم پیشرفته است. البته شمار نظامیان زمینی بیش از 150 هزار نیرو است اما در مقابل عربستان دشمنش ضعیف به نظر می رسد و حتی تسلیحات آنها ابتدایی است چرا که عربستان سعودی در سه سال گذشته تنها با خرید جنگنده ها و تانک های آمریکایی و آلمانی و اروپایی بیش از 150 میلیارد دلار هزینه کرده است و این رقم معادل کل بودجه یمن برای چهل سال یا بیشتر است.

اما در این بین یک مساله را نباید فراموش کرد که برتری نظامی تضمین کننده پیروزی در جنگ های معاصر نیست. کما این که حملات هوایی هر چقدر هم که شدید باشند و از عظمت برخوردار باشند معیار برتری نظامی نیستند و آمریکا که بیش از 3500 حمله هوایی بر پایگاه های دولت اسلامی در سوریه و عراق تاکنون داشته هنوز موفق به شکست دادن آنها نشده است و نباید در این زمینه خیلی مثال های دوری بزنیم و در همین منطقه بگذارید باقی بمانیم و بگوییم چنگنده های نظام سوریه طی چهارسال گذشته با ارتش بزرگی که در میدان نبرد داشته است در درگیری ها هنوز نتوانسته است موفقیت های بزرگی را رقم بزند و در این میان شهرها و روستاها و بخش هایی را از دست می داده است.

***

یمن محیط جغرافیایی و انسانی و منطقه ای بسیار بکر و گنگی دارد، و شاید به جرات می توان گفت صنعاء تنها پایتختی است که تاکنون هیچ گونه اشغالگری خارجی و عربی را به خود ندیده است، چرا که عثمانی ها و پرتقالی ها  و انگلیسی ها از آن دوری کرده بودند و حتی ملک عبدالعزیز آل سعود بنیانگذار دولت و نظام سعودی هم از فرزندش ملک فیصل که می رفت آنجا را اشغال کند خواست فورا از مسیری که رفته بود باز گردد، و نیروهایش تنها نجران و جیزان یمنی را اشغال کردند، دو منطقه‌ای که در جنوب عربستان سعودی و در شمال یمن واقع شده اند این رویداد در آغاز گسترش و توسعه عربستان سعودی صورت گرفت.

یمنی ها جنگجویانی قدرتمند هستند خواه حوثی باشند یا دشمنان آنها باشند،‌ و اگر عربستان سعودی به صورت عجولانه ائتلافی از بیش از ده کشور عربی و اسلامی که در بین آنها مصر و سودان و اردن و پاکستان حضور دارند باید در این باره به سعودی ها بگوییم که طرف مقابل شما هم به نوبه خود همپیمانانی کم خطرناک ندارد که دربرگیرنده عراق و سوریه و ایران و روسیه و کشورهای بریکس است.

البته در این بین ائتلاف داخلی بین حوثی ها و علی عبدالله صالح رئیس جمهوری اسبق را شاید بتوان خطرناک تر از دیگر ائتلاف های خارجی دانست، چرا که این دو باهم توان و دوام بیشتری از نظر توان نظامی و انسانی رزمنده دارند و سرکرده این ائتلاف هم یک زیرک یمنی بنام علی عبدالله صالح است. وی یکی از حاکمان یمن است که طولانی ترین دوره حکومت در تاریخ را داشته است و ارتشی براساس آن چه خود می خواسته تشکیل داده است و بیشتر نظامیان این ارتش نسبت به وی وفادار باقی ماندند. اما در مقابل باید گفت طرف مقابل یمنی رئیس جمهوری ضعیف و کم تجربه است که از کاریزمای لازم هم برخوردار نیست .

عقیده و ایمان ارتش های جنگجو نقشی کلیدی و اساسی در بسیح و جذب توان و تایید برای خود دارد. کسی که بر روی زمین سرزمین خود می جنگد و در خندق دفاع از عزت و شرف ملتش نبرد می‌کند، انگیزه جنگاوری بسیار بالاتر و فزون تری از ارده سرباز یا خلبانی دارد که برای بمباران از ارتفاع بسیار بالا آمده است.

بیشتر در این باره توضیح می دهیم و اعلام می کنیم که هدف اعلام شده عربستان سعودی از حملات هوایی به یمن حمایت از رئیس جمهوری مشروع یمن عبدربه منصور هادی و نظامش اعلام شده است؛ اما واقعا چه کسی معیار سنجش مشروع و غیر مشروع بودن یک مقام است و براساس چه معیاری این سنجش صورت می گیرد؟ آیا معیار این امر کودتای نظامی است؟ یا معیار این سنجش معیارهای دمکراتیک و انتخابات آزاد و بی غل و غش است؟

اگر قرار باشد واقعیت موجود ملاک تصمیم گیری ها باشد که مشروعیت را رقم می زند در این صورت باید گفت همان گونه که در لیبی و یمن و عراق پیش از اشغال آمریکا بوده، روسای تمام این کشورهای یاد شده مشروعیت داشتند. وضع آنها دقیقا مشابه وضع نظام هایی است که به صورت موروثی اداره می شوند، اما اگر ملاک معیارهای دمکراتیک باشند و تکلیف را این معیار مشخص می کنند در آن صورت ماهم واقعا به دنبال مجادله نخواهیم بود و این معیار کاملا با هادی به عنوان رئیس جمهوری یمن مطابقت دارد. اما این پرسش هم مطرح می شود که آیا این معیار بیشتر و پیشتر در حق محمد مرسی رئیس جمهوری مصر هم نباید معیار باشد،‌ چرا در زمانی که وی را برکنار کردند چنین ائتلافی برای بازگرداندنش به قدرت تشکیل ندادند؟

نمی خواهیم وارد کوره راه های بیراهه مشروعیت شویم و معیارهای سنجش آن را مورد بحث قرار دهیم، چرا که ما در این دورانی که کسی در صدد قانع شدن نیست نمی خواهیم کسی را به چیزی قانع کنیم، چرا که در این دوران جایی برای منطق دیگر وجود ندارد از این رو بر خود می دانیم تا کمی جلو تر از آن چه ما در آن هستیم را ببینیم، از این رو کمی به یمن بعد از یک سال یا دو سال یا 5 سال آینده نظری بیفکنیم،‌ تصویر نقشه قدرت ها در این سرزمین چگونه خواهد بود؟ در همین چارچوب این پرسش را هم مطرح می کنیم که اوضاع کشور پادشاهی عربستان سعودی و کشورهای همپیمانش به چه نحو ومنوالی خواهد بود، و اصولا اوضاع در شبه جزیره عربی و اطرافش چگونه می شود ؟

ابتدا باید اذعان کنیم که عربستان سعودی در واقع با این اقدام خود به ایران اعلام جنگ کرده است و نه به حوثی ها، و جنگ را از جنگ نیابتی به جنگ مستقیم انتقال داده است و از این راه می کوشد، هیبت منطقه ای خود را باز یابد، چرا که با نزدیک شدن آمریکا به ایران در مذاکرات جایگاه عربستان سعودی هم فروپاشیده است، در این بین ایستادگی نظام سوریه که عربستان قصد سرنگونی آن را داشته و همچنین ناگوار شدن اوضاع در لیبی و سلطه ایران ( حضور ایران ) در چهار پایتخت عربی اساسی یعنی عراق و سوریه و یمن و لبنان و بخشی از فلسطین ( جنبش های حماس و جهاد اسلامی ) مزید بر علت شده است، اما این دلیل نمی شود! آیا پناه بردن به گزینه نظامی و با استفاده از زور می توان هیبت از دست رفته عربستان سعودی را به این کشور بازگرداند و از حضور ایرانی کاست؟

شک و تردیدی نداریم که مقامات سعودی به درستی و بسیار خوب می دانند و هوشیاری لازم را دارند که درک کنند چه خطرهایی در یمن در کمین آنهاست، درست است که حوثی ها و همپیمانانشان جنگنده های نظامی پیشرفته در اختیار ندارند، و اگر هم داشته باشند تنها چند جنگنده دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق و از کار افتاده است، و اغلب این جنگنده ها را عربستان سعودی در نخستین حملات به فرودگاه های یمن منهدم کرده است، اما آن چیزی را که اکنون و در آینده می توانند در اختیار داشته باشند توان بالا و والای انسانی بر روی زمین است و حتی ممکن است از تجربه حزب الله لبنان و جنبش های حماس و جهاد اسلامی در غزه الگو بر داری کنند، یعنی می توانند توان موشکی موازی بالایی داشته باشند که مرز آن در صعده در نزدیک عربستان سعودی می تواند باشد.

علاء الدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی در ایران در سخنانی قابل تامل گفت: آتش این جنگ به عربستان باز خواهد گشت، چرا که جنگ محدود به یک مکان مشخص به تنهایی نخواهد بود.

این پیام بدین معنی است که ایران می تواند جنگ را به  داخل عربستان سعودی خواه از طریق دعوت یارانش در منطقه الشرقیه در عربستان سعودی برای قیام که منطقه ای شیعی نشین و پرجمعیت است صورت دهد و خواه انتقال آن به بحرین یا دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس صورت گیرد، چرا که اکنون این نتیجه به دست آمده است که منطق غالب در این جنگ منطق جنگ طایفه ای شده است.

***

باید به یاد داشته باشیم که جنگنده های ناتو ظرف مدت چند هفته سرنوشت جنگ را در لیبی رقم زدند و نظام قذافی را سرنگون کردند اما به یک باره نتایج شورش گونه ای شکل گرفت و گروه های شبه نظامی و گروه های جماعت اسلامی تندرو مثل القاعده و انصار الشریعه و اخیرا هم دولت اسلامی در آن حضور پرنگ یافتند و همین مساله در سوریه و عراق هم تکرار شده است چرا یمن در این باره باید استثنا باشد؟ و در صورت وقوع چنین امری چگونه قرار است با اوضاع جدید در یمن مقابله کرد ؟

عربستان سعودی دست به ریسک خطرناکی زده است و حتی می توان گفت خود را در تله گرفتار کرده است که نامش جنگ فرسایشی طولانی مدت است، شاید برخی برای توجیه این امر بگویند عربستان سعودی گزینه دیگری برای توجیه حملات طوفان اراده نداشته است طوفانی که می خواهند آن را با طوفان صحرای که فرماندهی آن را ژنرال شوارسکوف آمریکایی برای خارج کردن نیروهای عراقی از کویت انجام داد مقایسه کنند.

تفاوتی بین طوفان اول و طوفان دومی وجود دارد، اولی را آمریکا و ناوگان دریایی و هوایی این کشور با حضور نیم میلیون نظامی خود و مشارکت سی کشور برای خارج کردن نیروهای متجاوز سرکردگی کرد، اما طوفان دوم چنین نیست.

طوفان دوم در قبال نیروهای یمنی آغاز شده است که در دفاع از کشورشان یا بخشی از آن به راه افتاده‌اند، خواه با این نیروها موافق باشیم یا نه، واینجاست که اختلاف بزرگ نمایان می شود. از این هم که بگذریم باید بگوییم که بعد از آن طوفان آمریکا و همپیمانانشان در منطقه برای مدت بیش از 15 سال گرفتار شدند و برای اصلاح اشتباه های خود یعنی طوفان صحرا ناگزیر به اشغال عراق شدند و بعد از ده سال هم از عراق به صورت شکست خورده فرار کردند.

یمن در واقع شبیه به لانه زنبور یا بهتر بگوییم لانه افعی سمی خطرناک است، این گونه بوده و این گونه هم خواهد بود،. بهترین گزینه در مقابل این واقعیت آن است که از یمن فاصله بگیریم البته اگر بتوان چنین کرد، چرا که بحران عراق ده سال یا بیشتر به طول انجامیده و بحران سوریه چهارسال به طول انجامیده و خدا می داند قرار است چند سال با بحران یمن زندگی کنیم .

انتهای پیام /