به‌یاد بچه‌های کوه آلپ
خبرگزاری تسنیم: چشمهایت را ببند و آن لحظه عجیب را تصور کن، جایی که بین آسمان و زمین هستی و می‌خواهی به اوج برسی. یک‌دفعه اتفاق می‌افتد شروع می‌شود.
یک فروند هواپیمای ایرباس 320 در حد فاصل شهرهای دینی و بارسلونت در جنوب فرانسه سقوط کرده است. گفته شده که این هواپیما حداقل 142 مسافر و شش خدمه پروازی داشته است. ایرباس 320 از بارسلون اسپانیا در حال پرواز به دوسلدورف در آلمان بود. این هواپیما ساعت 8:55 دقیقه صبح به‌وقت جهانی از فرودگاه بارسلونا برخاسته است.
مدیرکل هوانوردی فرانسه هم اعلام کرده است که هواپیما در ساعت 9:47 دقیقه به‌وقت جهانی، سینگال وضعیت اضطراری ارسال کرده است. منابع محلی از مرگ همه سرنشینان این هواپیما خبر می‌دهند.
طبق آخرین گزارش‌ها فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهوری فرانسه گفته است دسترسی به منطقه‌ای کوهستانی که این هواپیما سقوط کرده، بسیار دشوار است. آقای اولاند احتمال داده است که هیچ یک از سرنشینان این هواپیما زنده نمانده باشند... به همین سادگی! متن کامل خبری که 4 فروردین مثل برق و باد در دهان‌ها چرخید.
این عکس را ببینید بخشی از دیالوگ‌های میلاد اسلامی است که همراه حسین جوادی خبرنگارانی که رفته بودند تا بازی ال‌کلاسیکو در بارسلون را پوشش خبری دهند. دقیقاً چند ساعت قبل از سقوط گفته "فردا برمی‌گردیم" اما قطعاً نه در لحظه نه در لحظاتی که پای برنامه کودک بچه‌های کوه آلپ میخکوب می‌شد به فکرش خطور نمی‌کرد که قرار است یک روزی در همین کوه‌های آلپ آرام بگیرد.
چشمهایت را ببند و آن لحظه عجیب را تصور کن، جایی که بین آسمان و زمین هستی و می‌خواهی به اوج برسی. یک دفعه اتفاق می‌افتد شروع می‌شود. تو قطعاً می‌دانی که بعد از چند ثانیه، شاید حدود 20 ــ 25 ثانیه همه چیز تمام می‌شود. باید توی این چند ثانیه به یک چیزهایی فکر کنی، چیزهایی که از دستش می‌دهی و آرزوهایی که به آن نمی‌رسی.
همسرت، برادر، خواهر، مادر و یا هر کس دیگری ... اصلاً ممکن است که فرصت این چیزها را هم نداشته باشی و حسرت همین را هم به دلت بگذارد، بچه کوچکی که کنارت نشسته و تو را در بغل گرفته و می‌خواهد که او را نجات بدهی. تو می‌دانی که می‌میری. اصلاً همه آنهایی که همراهت هستند، می‌دانند که می‌میرند. خیلی لحظه عجیبی است، لحظه‌ای که با تمام وجود باید خودت را تسلیم مرگ کنی. به این فکر می‌کنی که اگر سوار آن ایرباس مرگ بودی، آن یک دقیقه چه‌کاری می‌کردی.
قطعاً کمتر کسی با این لحظه مواجه می‌شود، اینکه بدانی بعد از چند ثانیه حتماً می‌میری و آغوشت را برای این مهمان ناخوانده ــ مرگ ــ آماده کنی. تو می‌میری اما اینکه کجا، کی، معلوم نیست.
شاید قرار بوده تو مسافر آن ایرباس باشی و نبودی، شاید تو قراربود امروز بمیری و نمردی، شاید تو همین الآن، همین امروز یا فرداها بمیری... اینکه کی بمیری مهم نیست، مهم این است که در آن چند ثانیه چه‌حسی داشته باشی. گاهی خیلی زود دیر می‌شود.
منبع: خبر آن‌لاین
انتهای پیام/*
