توجه ایرانی‌ها به فیلمهای جنگی، مساله ساخت آن را جهانی می‌کند
خبرگزاری تسنیم: پیت رایو، تهیه کننده نیوزلندی و مهمان ویژه جشنواره بین‌المللی فیلم فجر معتقد است: توجه جامعه ایران به فیلمهای جنگی (دفاع مقدس) نشان از آن است که این یک مسئله جهانی است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،جشنواره بین المللی فیلم فجر از دو روز گذشته با حضور هنرمندان و سینماگران داخلی و خارجی آغاز به کار کرد.
پیت رایو از تهیه‌کنندگان مطرح کشور نیوزلند است و روز گذشته نیز تعدادی کارگاه را در روز دوم جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار کرد. در حاشیه این کارگاه‌ها با وی به گفت‌و‌گو نشسته‌ایم.
تسنیم: شما در بخشی از کارگاه تان به فیلم جدایی نادر از سیمین به عنوان فیلمی که قابلیت‌های سینمای ایران را نشان می دهد اشاره کردید. سوال من از شما به عنوان یکی از کسانی که در زمینه تولید مشترک فعالیت داشتید این است که چه علت‌هایی باعث می‌شود که یک تهیه کننده بین‌المللی سراغ فیلمی از کشورهای دیگر برود؟ کارگردانان مطرح یا قصه‌های خوبی که در کشور مبدا هست، لوکیشن‌های مناسب در آن کشور یا نه فاکتورهای دیگری وجود دارند؟
رایو: علاقه هر فردی شناخت فرهنگ‌های خارجی است چون از طریق آن می‌توان، جهان را به شکل دیگری مشاهده کرد. بسیاری از مردم دنیا پیش فرضهایی را برای شناخت دنیای خودشان دارند که بر اساس آن به دنیای پیرامون خود نگاه می‌کنند. همچنین رفتارهای یکسانی را هم در سراسر دنیا مشاهده می‌کنیم مثلا اینکه همه ما هر روز صبح به یک شکل از خواب بلند می‌شویم یا دیگر رفتارهای انسانی که از این جنس رفتارهای مشترک است. منظورم این است که این پیش داوری‌ها به معنی رد کردن عقاید و افراد نیست. اگر بخواهم مثالی بزنم در تمام دنیا برای ورود و خروج به یک منزل از در آن وارد می‌شوند و هیچ کجای دنیا نیست که وجود این در پذیرفته شده نباشد و امثال این مسئله را می‌توان جزو پیش‌داوری‌ها در اشتراکات در نظر گرفت.
اولین فاکتور مهم برای یک تهیه‌کننده تا با کشور دیگری وارد تولیدمشترک شود این است که به تمام فرهنگ‌ها احترام بگذارد و روایت‌هایی اصیلی که از کشورهای مختلف می‌رسد را دریافت کند. داستان‌های اصلی و جدید برای من بسیار شگفت‌انگیز هستند. همچون آمدن من به ایران، که بسیار شگفت‌انگیز است. چون به کشوری آمدم که تاریخ بسیار طولانی‌ای دارد و این ارتباطی که من با مردم ایجاد می‌کنم برای کارهای آینده ام مهم است. من بارها به چین سفرکردم و تلاش می‌کنم با فرهنگ آن کشور نزدیک شوم همین نکته تاثیرمثبتی بر تولیدات مشترکی که با این کشور داشتیم، خواهد داشت.
تسنیم: بیشتر فیلم‌هایی که در ایران ساخته می‌شوند در ژانر اجتماعی و مسائل و مشکلاتی است که در جامعه ایران وجود دارد.یعنی آنچیزهایی که مردم ایران بیشتر با آن درگیر هستند. این مسائل چه جذابیتی برای کارگردانان و سرمایه‌گذاران بین‌المللی دارد؟
رایو: من فکر می‌کنم وقتی که فیلم «جدایی نادر از سیمین» در جهان دیده می‌شود نشان از آن است که آن فیلم یک مشکل عمومی در جهان را نمایش می‌دهد. این فیلم تنها به یک مسئله خاص که فقط در ایران اتفاق افتاده، نپرداخته است. مشکلی که در خانواده این فیلم و در پدرهای آن وجود دارد در تمام دنیا دیده می‌شود. این مشکل برای همه مردم دنیا از ضعیف‌ترین آنها تا در شهرهایی مانند نیویورک تا نیوزلند ما هم دیده می‌شود.
این برای یک تهیه کننده مهم است که باید این مسائل و مشکلات جهانی را پیدا کند. بسیار شگفت‌انگیز است که ما از طریق این فیلم‌ها می‌توانیم مشکلات جهانی و روش‌های حل‌شدن آنها را بشناسیم. حل شدن این مسئله احساس شما را برمی‌انگیزاند پس آن فیلم‌هایی که احساس شما را هدف می‌گیرد می‌توانند جهانی شوند.
تسنیم: سال گذشته در سینمای ایران یک پنجم فروش گیشه‌های سینما به فیلم‌هایی مرتبط با دفاع مقدس (جنگ بین ایران و رژیم بعث عراق) مربوط بوده است. شما چقدر با این سینما که این جنگ را روایت می‌کند آشنا هستید و آیا این زمینه‌ها هم می‌توانند باعث آن شوند که سرمایه‌گذاری خارجی برای آن بدست بیاید؟
رایو: با این شرایطی که گفتید، جامعه ایران نسبت به فیلمهای سینمای جنگ بی تفاوت نیست در این حد که به فیلمهای این ژانر توجه نشان می‌کنند، این مسئله را برای من روشن می‌کند که به جای اینکه جنک یک موضوع خصوصی باشد، یک مساله جهانی است.
اما در مورد سینمای جنگ یک نوع آسیب وجود دارد. این را بر اساس تجربه شخصی ام از سینما چین می‌گویم. جنگ چین و ژاپن از جمله موضوعاتی است که در سینمای کشور چین دیده می شود ولی نگاهی که در نوع این مبارزات وجود دارد تنها بر اساس برداشتهایی یک سویه‌ای است که از سیاست‌های آنها نشات گرفته است.
نمونه دیگر آن روایتی است که آمریکایی ها از جنگ در فیلم‌هایشان دارند. همچنین باید به روایت ما در نیوزلند از جنگ‌ها اشاره کنم. برای مثال در مسئله جنگ جهانی دوم برداشت‌ها و آنچیزهایی که آمریکا از جنگ جهانی نمایش می‌دهد با آن چیزهایی که ما در نیوزلند به آن باور داریم و واقعا اتفاق افتاده است، متفاوت است و گویا تاریخ جنگ را تحریف می‌کنند.
انتهای پیام/
