سیاه‌پوستان انگلیس آماده انقلاب هستند

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، مستندی که خلاصه‌ای از آن را ملاحظه خواهید کرد، کاری است از مرکز مستند شبکه پرس‌تی‌وی و تلاشیست برای نشان دادن ظلم حکومتی و تروریسم دولتی حاکم بر این کشور و آزارهایی که سیاه‌پوستان انگلیس از سوءرفتارهای پلیس تحمل می‌کنند:
 

نگاهی به وضعیت معاش کارگران سیاه‌پوست انگلیس نشان خواهد داد که چرا این کشور در حال سوختن است. در تاریخ 26 اکتبر سال 2013 عده‌ای از خانواده قربانیانی که توسط پلیس انگلیس کشته شده‌اند به نخست وزیر این کشور نامه‌ای می‌نویسند و خواستار اجرای عدالت در حق کسانی می‌شوند که عزیزان آن‌ها را کشته‌اند. این‌بار، دفعه پانزدهمی است که این عده دست به چنین کاری می‌زنند و عقیده‌شان بر این است که نباید دست از این کار برداند. تعداد مرگ‌های این‌چنینی در انگلیس رو به افزایش است.

خانواده کسانی که توسط پلیس انگلیس در اعتراضات کشته شده‌اند هر ساله در سالگرد مرگ عزیزانشان دور هم جمع می‌شوند و سعی می‌کنند تا پلیس این کشور را وادار به پاسخ‌گویی کنند.

کارول دوگان، عمه مارک دوگان ماجرای مرگ برادرزاده‌اش را اینگونه شرح می‌دهد: آن روز بدترین روز زندگی‌ام بود. سیمون با من تماس گرفت و من تنها چیزی که از تماس او فهمیدم، شنیدن صدای فریاد بود. بالاخره توانستم بفهمم که می‌گوید مارکوس مُرد. من هنوز نفهمیدم که دقیقا چه کسی بود که فریاد می‌زد مارک مرده است. صدای مارلون را می‌شنیدم که دائما فریاد می‌زد و فریاد می‌زد و فریاد می‌زد.

مدت‌ها بعد پلیس لندن اعلام کرد که نیروهای ضد شورش پلیس توسط بطری شیشه‌ای و چیزهایی دیگر مورد حمله قرار گرفته است.

شلیک به یک نفر مانند شلیک به همه است و فشار یک دکمه، می‌تواند یک بمب را منفجر کند. بسیاری از جوانان سیاه‌پوست انگلیس به دنبال آزادی هستند؛ آزادی از دست پلیسی که هیچ چیز را نمی‌فهمد. غرور بسیاری از جوانان سیاه پوست انگلیس آنقدر صدمه دیده است که منتظر یک جرقه هستند تا یک انقلاب را راه بیندازند. دلیل این مسئله هم نبود امید، شغل و رفتارهای وحشیانه پلیس انگلیس با آن‌هاست. اکنون کار به جایی رسیده است که اگر پلیس دست از پا خطا کند جوانان سیاه‌پوست انگلیس آماده‌اند تا تمام خیابان‌های لندن را به آتش بکشند.

خشم اصلی مردم در واقعه آگوست سال 2011 از وقتی شروع شد که مارک دوگان سیاه‌پوست توسط پلیس کشته شد.

مینکاه آدونفو می‌گوید: وقتی سیاه‌پوستان به اداره پلیس می‌روند و درباره چیزی اعتراض می‌کنند، پلیس هیچ کاری نمی‌کند و اگر خود مردم دست به اقدامی بزنند، پلیس به شدیدترین شکل ممکن با آنان برخورد خواهد کرد.

مینکاه آدوفو، از کمپین دوستان و خانواده‌های متحد درباره رفتار پلیس انگلیس با مردم می‌گوید: وقتی مردم محلی به اداره پلیس می‌روند و درباره چیزی اعتراض می‌کنند، پلیس هیچ کاری نمی‌کند. پلیس هیچ احترامی برای اینکه آن فرد محلی یکی از اعضای خانواده‌اش را از دست داده قائل نیست. در این هنگام است که مردم تصمیم می‌گیرند تا با هم مشکل را حل کنند. اما واکنش پلیس چیست؟ واکنش پلیس این است که یک زن سیاه‌پوست دیگر را بکشد.

گریم بورک، پسر زن سیاهپوستی که توسط پلیس انگلیس به قتل رسیده است می‌گوید: تظاهرات ما در ابتدا کاملا صلح‌آمیز و در اعتراض به این بود که چرا پلیس پاسخ شکایت‌های ما را نمی‌دهد. یک دختر از سوی پلیس مورد حمله قرار گرفت و ناگهان همه چیز به هم ریخت و مثل دومینو کار به آشوب کشیده شد.

فرزند زنی که توسط پلیس انگلیس به قتل رسیده است: همه جا پلیس به دنبال جلوگیری از آشوب است اما در انگلیس و هنگام برخورد با سیاه‌پوستان، پلیس به نفع طرف قوی‌تر و کارفرمایان رفتار می‌کند.

در طول زمان آشوب‌های اجتماعی، نقش اصلی پلیس لندن برطرف کردن شرایطی است که باعث آشوب اجتماعی شده است. در انگلیس هر گاه که یک آشوب اجتماعی روی دهد، پلیس بین کارگران و کارفرماها طرف کسی را می‌گیرند و از کسی دفاع می‌کنند که در طبقه حکم‌فرمایی نشسته است.

یکی از شاهدان بلوای آگوست 2011، درباره نحوه رفتار پلیس با جوانان لندنی می‌گوید: پلیس‌ها انواع و اقسام رفتارهای وحشیانه را از خود نشان می‌دهند. این کار را هر روز و هر روز انجام می‌دهند. خیلی اذیت می‌کنند و خیلی فشار می‌آورند و اگر تعدادشان زیاد باشد خیلی از فرصت استفاده می‌کنند. 16 هزار افسر پلیس در آن روز در لندن آماده بودند در حالی که فقط حدود 200 نفر برای تجمع آمده بودند و پلیس‌ها در عرض 10 دقیقه خودشان را به محل رساندند.

مینکاه آدوفو ادامه می‌دهد: باید به این نکته توجه کرد که وقتی جامعه ما هدف حمله و ترس قرار می‌گیرد، قادر خواهیم بود تا سیستم پلیسی جامعه برای مدیریت رفتارهای پرخطر مردم را توسعه دهیم و این همان کاری است که پلیس لندن انجام می‌دهد. ام از سوی دیگر کسانی که معترض هستند فقط خواسته‌هایی دارند و نمی‌خواهند که با آنان با آزار و اذیت و کارهای وحشیانه رفتار شود. حرف ساده ما این است که ما نمی‌خواهیم این رفتارهای وحشیانه پلیس را به طور دائم قبول کنیم و نمی‌خواهیم این آزار و اذیت‌ها را بپذیریم و تنها راه آن هم این است که عذرخواهی کنند و احترام بگذارند و این وقتی اتفاق می‌افتد که ما قدرت داشته باشیم.

همه این‌ها در حالی است که کالین مورگان از افسران پلیس لندن معتقد است با توجه به اینکه در شهر لندن که 7 تا 8 میلیون نفر زندگی می‌کنند حدود 30هزار نفر اراذل و اوباش وجود دارد که نمی‌گذارند پلیس راحت باشد و در مقابل در لندن فقط 30 هزار نفر پلیس داریم. ما نمی‌توانیم لندن را کنترل کنیم. در هیچ جای دنیا اینگونه نیست و ما دستمان در برخورد با افراد خیلی بسته است.

پلیس انگلیس می‌گوید: لندن حدود 8 میلیون نفر جمعیت دارد که از این تعداد 30هزار نفر اراذل هستند و ما فقط 30هزار نفر پلیس داریم.

مینکاه آدوفو ادامه می‌دهد: مسئله پلیس در لندن یک مسئله بحرانی است زیرا هیچ گونه پاسخ‌گویی به مردم ندارد و اگر کسی از من بپرسد چرا اینطور فکر می‌کنم می‌گویم چون در جریان قتل مارک دوگان هیچ پاسخی نداد.

گروهی از سیاه‌پوستان لندن دست به برگزاری یک سخنرانی زدند تا سخن خود را به گوش مردم کشور برسانند. استافورد اسکات، مدیر موسسه تاتنهام رایتز می‌گوید: اکنون بیست و ششمین سالگرد قتل سینتیا جرت است. خانواده جرت و همچنین سالگرد قتل جوی گاردنر که در هارینگی کشته شد. و سالگرد قتل راجر سیلوستر که او هم در هارینگی کشته شد. و آخرین نفر هم که مارک دوگان بود و به تازگی و او هم در هارینگی کشته شده است. خواهش من از پلیس لندن این است که دست از قتل بردارد و کمی فکر کند و اجازه دهد که مارک دوگان آخرین نفر از این زنجیره باشد. 4 خانواده که بخشی از جامعه انگلیس هستند، به دست اعضای پلیس خشن انگلیس یکی از اعضای خود را از دست داده‌اند.

میرنا سیمپسون مادر جوی گاردنر می‌گوید: جوی توسط 5 افسر پلیس لندن مورد حمله واقع شد و به قتل رسید زیرا 13 ضربه با لگد به سر او وارد شده بود و پایش بسته بود و کمربند به دور معده‌اش پیچیده بود و نمی‌توانست نفس بکشد و در نهایت مرد و هنوز هیچ عدالتی در حقش انجام نشده. هیچ عدالتی نیست. اما ما برای همه فرزندانمان نیاز به عدالت داریم. برای نوه‌هایمان هم همینطور. من 20 سال است که دارم برای جوی می‌جنگم تا عدالت اجرا شود.

فرزند جوی گاردنر و نوه میرنا درباره وضعیت رفتار پلیس انگلیس می‌گوید: از نظر دولت انگلیس هیچ کس در دولت و حکومت کاری به کار مردم ندارد و درواقع، علایق هر کس به خودش مربوط است و به خودش مربوط است که چه کاری می‌تواند برای بهتر شدن زندگی‌اش انجام دهد. در عین حال هیچ عدالتی در کار پلیس، در کار تحت تعقیب قرار دادن، در کار زندان انداختن و اینگونه مسائل وجود ندارد.

وقتی آشوب‌ها شروع می‌شود، رسانه‌ها هیچ سخنی از بازرسی مردم و حتی کودکان دبستانی در راه مدرسه توسط پلیس سخنی به میان نمی‌آورند. رسانه‌های انگلیس درباره تعداد کشته‌شدگان و زخمی‌های شلوغی‌های لندن ساکت هستند. هنگامی که آشوب آغاز می‌شود از همه خون‌هایی که ریخته شده در رسانه هیچ چیز دیده نمی‌شود. همه مردم اسم افسر پلیسی که کشته می‌شود را می‌فهمند اما هیچ کس اسم مقتول را نمی‌داند و خانواده‌اش را نخواهد شناخت. رسانه‌های انگلیس دچار فراموشی هستند. روایت‌های رسانه‌های انگلیس توسط دولت دیکته می‌شود و تلویزیون آن را روخوانی می‌کند. هنگامی که آشوب برپا می‌شود هیچ رسانه‌ای از دلیل برپایی آن حرف نمی‌زند و فقط ذهن‌ها را با ترس و قلب‌ها را با نفرت پر می‌کنند.

مانند دهه 80 میلادی که کامرون آمد تا کار تاچر را تمام کند. اگر خاطرتان باشد تاچر با استفاده از شکافتن زندگی مردم، بدبختی و فقر را به انگلستان هدیه داد. کامرون هم خیلی فرقی با نداشت. او هم آمده که کاری مشابه با آن را انجام دهد. سودها را قطع کرده‌اند و کمک‌های تحصیلی را از بین برده‌اند. پس دیگر نمی‌شود به سادگی به کالج رفت و نمی‌توان به سادگی به دانشگاه رفت. ما جوانان باهوش و استعداد زیادی داریم که اگر به آن‌ها فرصت بدهیم به خوبی پیشرفت خواهند کرد اما حتی کمترین شانس برای نشان دادن خود را ندارند. اساسا حکومت انگلیس در حال نابود کردن روحیه مردم خود است.

مینکاه آدوفو درباره وضعیت اجتماعی انگلیس می‌گوید: بحران به وجود آمده، بحران میان پلیس‌ها و جامعه سیاه‌پوستان نیست. این بحران دموکراسی است که در قالب نحوه حکومت بر ما خود را نشان می‌دهد و نشان می‌دهد که ما مردمی هستیم که اجازه می‌دهیم حکومت بی‌قانون و پلیس فاسد بر ما حاکم باشد و معتقدم که می‌توانیم هسته‌های ابتدایی یک مقاومت طولانی را پایه‌گذاری کنیم. وقتی پلیس دست از خشونت بی‌حد و حساب خود برنمی‌دارد چرا ما باید دست از مقاومت برداریم؟

سیاستمداران انگلیس در دریاچه کثیف رازهای معاملات خود غوطه‌ور هستند. خون‌های روی دیوارهای محله سیاه‌پوستان لندن لکه ننگ این سیاستمداران است. هر لبخند آن‌ها تنفرشان از طبقه کارگر جامعه لندن را تایید می‌کند. از سویی دستشان در دست قاضی‌ای است که افراد را سال‌ها به زندان می‌اندازند، نفس‌ها را می‌برند و خانواده‌ها را نابود می‌کنند. و از سویی دیگر، میلیون‌ها شرکت تجاری که خون کارگران سیاه‌پوست را در شیشه کرده‌اند آزاد گذاشته‌اند. رفتار آنان مانند فاحشه‌هایی است که سرمایه‌ها را می‌دزدند و مردم را قربانی حرص و طمع خود می‌کنند. ادعایشان این است که مداخلاتشان در زندگی افراد از سر خیرخواهی آنان است و پرداختن به حقوق بشر را فقط ویژه سفیدپوستان می‌دانند. چقدر عجیب است که نزدیک خانه سیاه‌پوستان را با آتش می‌سوزانند در حالی که ادعای آزاد کردن آن‌ها را دارند.

مینکاه آدوفو، رئیس کمپین خانواده‌ها و دوستان متحد ادامه می‌دهد: این دولت آنقدر ریاکار است که با همه اعمال زشت و وحشیانه‌ای که انجام می‌دهد، درباره سوریه هم حرف می‌زند و درباره هر نقطه دنیا که بخواهد نظر می‌دهد. من و برادران و خواهران ظلم کشیده من می‌توانیم بایستیم و نشان دهیم که این دولت لیاقت حرف زدن درباره حقوق بشر را ندارد چرا که رفتارش با شهروندان خودش نیز ظالمانه است. انگلیس از شدت بی‌عدالتی در حال سوختن است. بی‌عدالتی باعث روشن شدن آتش است و فقط عدالت است که می‌تواند آن را خاموش کند. بنابراین فرصت کم است و مسئله عدالت آنقدر مهم است که باید منتظر سوزانده شدن کشور توسط آن باشیم.

در این میان اما سخنان کالین مورگان یکی از افسران رده بالای پلیس لندن جای تامل دارد: به نظرم یکی از درس‌هایی که از وقایع سال 2011 یاد گرفتیم این است که باید مانیتورینگ افراد و عملیات‌های اطلاعاتی خود را زیادتر کنیم. در گذشته شبکه‌های اجتماعی نبودند و کار آسانتر بود اما اکنون کار ممکن است از دست ما خارج شود. نیاز به یک شبکه خبری 24 ساعته داریم که در چنین مواقعی به کمک ما بیاید. بنابراین، در عصر دیجیتال، که پیام‌ها به سرعت رد و بدل می‌شوند باید طوری برنامه‌ریزی کرد که پلیس جلوتر از شبکه‌های اجتماعی حرکت کند. بنابراین اگر مسئله‌ای در لندن پیش بیاید که باعث جلب توجه مردم شود و مردم را نسبت به آن مسئله محزون کند ممکن است پلیس، حکومت، جامعه و کل سیستم را درگیر کند. پس باید با استفاده از عملیات‌های اطلاعاتی جلوتر از آن گام برداشت و با استفاده از اطلاعات برای به حرکت درآوردن منابع کافی برای آنچه که می‌خواهیم انجام دهیم آماده باشیم.

منبع:مشرق