پشت پرده رزمایش‌های متوالی نظامی رژیم صهیونیستی

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری العهد، ارتش رژیم صهیونیستی مانور نظامی گسترده ای را با هدف تمرکز بر سناریوهای حالت فوق العاده انجام داده و نیروهای ذخیره خود را نیز به صورت غافلگیرکننده ای احضار کرد. یکی از ویژگی های انجام این رزمایش زمان بندی آن و هم زمانی با تحولات منطقه ای و کشمکش های داخلی سرزمین های اشغالی است.

با وجود اینکه رژیم صهیونیستی سعی دارد این مانور را عادی و طبیعی در ابعاد و مفاهیم توصیف کند، اما در بررسی دقیق تحولات منطقه ای و داخلی سرزمین های اشغالی پیام ها و ابعاد مهم این مانور را می توان متوجه شد.

مانور اخیر سومین مانور بزرگ اسرائیل در طول چهار ماه گذشته در سطح حرفه ای و عملیاتی بوده است،  انجام این مانورها بر اساس شرایط کشورها طبیعی است، چرا که آمادگی مؤسسات نظامی را بالا برده و آنها را برای تمامی سناریوها مهیا می کند. همچنین جدا کردن تصمیم به انجام مانورهای متوالی در سرزمین های اشغالی از ارزیابی مؤسسات اطلاعاتی و جاسوسی در مورد روند تحولات منطقه و پیامدهای آن مشکل است. از سوی دیگر باید به این نکته توجه کرد که سه مانور اخیر در زمان مأموریت گادی ایزنکوت در ستاد ارتش رژیم صهیونیستی که از چهار ماه پیش آغاز شده، برگزار شده است.

از آنجا که این مانور به صورت ناگهانی برگزار شد،  روش آن را می توان در سایه تاکتیک های نظامی با هدف آزمودن سطح آمادگی ارتش دانست، به ویژه اینکه تحولات دراماتیک منطقه ای ممکن است باعث شود سردمداران رژیم اسرائیل تصمیمات سختی را به صورت ناگهانی اتخاذ کنند. این موضوع اهمیت مانور مذکور را دوچندان می کند، علاوه بر این که این مانور در سطح ستاد ارتش انجام شده، یعنی مانوری کلی و فراگیر بوده و تمام سطوح را در بر گرفته است.

اهداف و انگیزه های مانور

تصمیم به انجام این مانور و مانورهای پیش از این را نمی توان از تحولات موجود در منطقه و برداشت ها و ارزیابی های صهیونیست ها نسبت به محیط منطقه ای خود مجزا دانست، به ویژه اینکه این مانورها در دو سطح هجومی و دفاعی در راستای منافع رژیم صهیونیستی دنبال می شود.

طی مراحل گذشته و به ویژه پس از آغاز حوادث سوریه منطقه شاهد چندین عملیات مهم امنیتی بود که می توان آن را تحولاتی دراماتیک توصیف کرد. از حدود 30 ماه پیش تاکنون سوریه شاهد تجاوزهای متفرق رژیم صهیونیستی بوده است، همچنین اسرائیل دو تجاوز نیز به لبنان انجام داده که یکی از آن ها در منطقه جنتا و تجاوز دوم در زمان انفجار دستگاه جاسوسی رژیم صهیونیستی صورت گرفت. البته مقاومت لبنان با انفجار مین در مسیر گشتی زرهی اسرائیلی ها در مزارع شبعا نسبت به این تجاوزات واکنش نشان داد. همچنین  عملیات قنیطره نیز واکنش دردناک دیگری از سوی مقاومت لبنان بود که در مزارع شبعا شکل گرفت.

با ارزیابی تمامی تحولات می بینیم که دشمن صهیونیستی آغازگر تجاوزها بوده است، این موضوع نشان می دهد که در تمامی تحولات گذشته اسرائیل بر روی اتفاقات منطقه حساب کرده تا پروژه های از پیش تعیین شده خود را به اجرا بگذارد، اما به نظر می رسد که آمادگی مقاومت و اراده آن در پاسخ به برخی از این تجاوزها و نادیده گرفتن برخی دیگر باعث شده دشمن در حالتی از تردید و نگرانی جدی قرار بگیرد. به ویژه در شرایطی که تل آویو به این نتیجه رسیده که مقاومت با وجود ورود در حوادث سوریه همچنان قدرت و اراده کافی برای واکنش نشان دادن به تجاوزهای اسرائیل را دارد. این موضوع رژیم صهیونیستی را در برابر گزینه آمادگی برای سناریوهایی قرار می دهد که از تحولات موضعی تا درگیری های گسترده را شامل می شود. از آنجا که تحولات آینده امتداد حوادث گذشته منطقه است، همین موضوع انگیزه خوبی برای انجام این مانورها است ،  چرا که منطقه شاهد تحولات سیاسی تاریخی است که هر کدام از آنها پیامدهای گسترده ای دارد.

از سوی دیگر جبهه رژیم صهیونیستی با غزه از زمان آغاز تحولات موجود در کشورهای عربی در چهار سال گذشته شاهد دو درگیری گسترده نظامی بوده که اولی در دسامبر 2012 و دومی در تابستان گذشته انجام شده است، علاوه بر اینکه حملات متقابل و متفرقی به صورت مستمر بین دو طرف ادامه دارد.

دشمن صهیونیستی این حملات را در شرایطی انجام داد که شرایط منطقه ای و به ویژه اوضاع مصر را برای انجام تجاوزهای خود مناسب می دید، سرکردگان تل آویو خوب می دانند که اوضاع کنونی در غزه در مدت زمان طولانی قابلیت استمرار ندارد، در نتیجه ناگزیر به رسیدن به روشی هستند که براساس آن یا باید محاصره غزه برداشته شده و فشارها و مصیبت های وارد شده کاهش پیدا کند یا اینکه تنش و درگیری به صورت مرحله ای دنبال شود. علاوه بر اینها بروز پدیده داعش نیز در برنامه ریزی ها و ارزیابی های رژیم صهیونیستی وارد شده است و بر این اساس تاکتیک تجاوز اسرائیل به غزه را می توان بخشی از فشار رژیم صهیونیستی بر حماس ارزیابی کرد.

با در نظر گرفتن این واقعیت ها تصمیم برای آغاز مانورهای گذشته و مانورهای احتمالی آینده در ابعاد و اهداف خود واضح تر می شود، تل آویو می خواهد برای سناریوهای غافل گیرکننده ای که تحولات سیال منطقه به آنها تحمیل می کند، آماده باشد. آنچه که این رویکرد را تقویت می کند ارزیابی اطلاعاتی سالیانه اسرائیل است که ارائه گزارش های سالیانه را مشکل می داند و معتقد است دورترین مهلتی که می توان در مورد تحولات آن صحبت کرد، از 6ماه فراتر نمی رود، چرا که همواره بروز پدیده هایی که روند تحولات را به سمت و سویی غیر قابل پیش بینی سوق دهد، محتمل است.

به این ترتیب تعیین زمان بندی انجام این مانور و کشمکش موجود در عرصه داخلی رژیم صهیونیستی در زمینه بودجه امنیتی این رژیم غیرقابل تفکیک است، تاریخ بحران های مشابه پیشین نشان می دهد که ارتش هموراه به این روش ها پناه برده تا فشار بر مقامات سیاسی این رژیم را افزایش دهد، از جمله این روش ها توقف آموزش های نیروهای نظامی و بالا بردن سطح صحبت از تهدیدات پیرامونی اسرائیل است. این بار می توان این گونه ارزیابی کرد که مانور مذکور در راستای نقش آفرینی در بازی کشمکش های موجود عرصه داخلی اسرائیل انجام شده است ، به ویژه اینکه کمیته لوکر وابسته به کابینه بنیامین نتانیاهو به ریاست یوحنان لوکر سرتیپ ستاد و دبیر سابق بنیامین نتانیاهو خواستار کاهش حقوق بازنشستگی نظامیان و کاهش مدت خدمت اجباری شده تا بودجه موسسات نظامی اسرائیل در حد اندازه هایی پایین تر مطرح شود.

در برابر این اقدام کیته گدعون که ارتش آن را تشکیل داده،  در گزارشی که منتشر کرد بر روی لزوم آماده سازی ارتش در راستای مقابله با سناریوهایی که تهدیدی برای امنیت اسرائیل هستند، متمرکز شده است.

کشمکش های کنوننی استمرار درگیری ها و مناقشه هایی است که  رژیم صهیونیستی از زمان تشکیل موجودیت خود در مراحل متعددی با آن مواجه شده است، این درگیری ها عمدتاً در زمینه موضوع اختلافی یعنی سطح چالش ها و تهدیدات موجود و توازن آن با اوضاع اقتصادی رژیم صهیونیستی صورت می گیرد. این موضوع باعث می شود ماهیت نیاز اسرائیل به ارتش قوی و پیشرفته با انجام هزینه های بیشتر برای تقابل با روند رو به رشد قدرت جبهه های متخاصم با اسرائیل مطرح شود. اما این هزینه های روزافزون به ضرر هزینه های غیر نظامی است که زیرساخت های توسعه اقتصادی به شمار می رود. چیزی که شدت این درگیری ها را افزایش می دهد این است که نسبت رشد این نیازمندی ها اجازه تأمین ملزومات تمامی بخش های نظامی و غیرنظامی را نمی دهد.

براساس گزارش های بانک اسرائیل پیش بینی می شود سطح تولید ناخالص داخلی اسرائیل حدود 3 درصد باشد، این در حالی است که شاخص توسعه در سال گذشته 2.6 درصد بود، این بدان معنی است که اسرائیل همچنان از شاخص های توسعه که پیش از بحران جهانی مالی داشت، فاصله دارد.

چیزی که افراد حامی افزایش بودجه ارتش مطرح می کنند،  مبتنی بر گزارش های اطلاعاتی در زمینه تهدیدات پیرامونی رژیم صهیونیستی در مرحله آینده است. در این راستا این عده به معقول بودن تحقق تهدیدات موجود و میزان خطرآفرینی آنها حجم خسارت های احتمالی نادیده گرفتن آنها استناد می کنند.

انتهای پیام/ر