این کتاب واژگان قاتلی دارد
خبرگزاری تسنیم: سعیدی مضمونی امروزی را با شیوه‌ای جدید بیان می‌کند، او به آدم‌ها کاری ندارد، به لباس و ملیت سربازها اشاره نمی‌کند، دید و نگاهش را فراتر می‌برد و سلاح‌های به کارگرفته شده در میدان جنگ را نشانه می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمد شریف سعیدی در سال 1349 در دهکده المیتوی جاغوری در کشور افغانستان به دنیا آمد. در سال 66 بعد از آتش‌افروزی‌ها، وطن را به مقصد ایران ترک کرد. او را می‌توان یکی از افراد موفق حلقه ادبی مهاجران در ایران به شمار آورد، شاعری که هم مترجم است و هم منتقد ادبی. در سال‌های حضورش در ایران، فعالیت‌های متعدد فرهنگی از او به عنوان یکی از ستارگان درخشان در آسمان ادبی ادبیات مهاجران افغانستان ساخت که از این جمله می‌توان به مسئول بخش نقد و آموزش شعر در شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد ایران، سردبیری دوهفته نامه ادبی و هنری «گلبانگ»، مسئولیت بخش شعر و ترجمه در مجله وزین «دُر دری»، عضویت در هیئت تحریریه هفته‌نامه همبستگی و مسئول دفتر هنر و ادبیات افغانستان در قم اشاره کرد.
از وی تاکنون مجموعه‌‌های متعددی منتشر شده که از این جمله می‌توان به «تبر و باغ گل سرخ» در دو جلد، «وقتی کبوتر نیست» و گزیده‌ای از مجموعه ادبیات اشاره کرد. مهاجرت، دردها و مشکلات مهاجران و مقاومت از جمله مضامینی است که در میان سروده‌های او می‌توان یافت. او در یکی از سروده‌‌هایش به مشکلات جنگ در جامعه افغانستان اشاره می‌کند و این پدیده را پرنده‌ای شوم می‌داند که با کمک کشورهای مختلف بر سر یک ملت سایه گسترانده است. این شعر را نمی‌توان از این وجه، تنها مختص به افغانستان دانست. سروده‌ای که شاعر در آن بدون یادکرد از کشور و منطقه خاصی، آن را جهانی نشان می‌دهد. بلایی که این روزها بسیاری از کشورهای فرودست منطقه را به خود مبتلی کرده است.
سعیدی در این سروده مضمونی امروزی را با شیوه‌ای جدید بیان می‌کند، او به آدم‌ها کاری ندارد، به لباس و ملیت سربازها اشاره نمی‌کند، دید و نگاهش را فراتر می‌برد، او سلاح‌های ساخته و به کارگرفته شده در میدان جنگ را نشانه می‌گیرد و به عنوان سندی بر ادعای خود استفاده می‌کند. او این‌بار زبان درد مردمی است که با یک‌قتل عام مواجه هستند و در مقابل، این سکوت سازمان ملل متحد است که سعی دارد همه را از این راه به آرامش دعوت کند و یا راه حل بحران را در این می‌بیند و یا شاید با نیتی خیرخواهانه‌تر، راه برون‌رفت را در گذر زمان می‌داند. سروده شریف سعیدی به این شرح است:
این گلوله چینی همچون ترقه سال نو
از رگ‌ها بالا می‌رود
در کاسه سر ستاره می‌افشاند
این گلوله اسرائیلی
از تن بیرون نمی‌تند
عنکبوتی که بین شاخه‌‌های شکسته استخوان
خانه می‌سازد
این‌ها، گلوله‌های آمریکایی
در خون خاموش نمی‌شوند
این حرف‌ها را از گوش‌هایت بیرون کن
این مین سوئدی دوبار دفن می‌شود
یک‌بار در دل خاک
یک‌بار در دل آدم‌ها
این گاز خنده‌آور انگلیسی
بشردوستانه جان می‌گیرد
از مراسم عروسی
این کتاب واژگان قاتلی دارد
با ترجمه یک جمله‌اش
می‌توان یک ملت را کشت
میان سطرها پارچه سفیدی پهن است
تا خون‌ها را پاک کند
و شکستگی استخوان‌های ترجمه را گچ بگیرد
زمان برای ما کوتاه است
و راز هفته را در خواب صبحدمان یکشنبه نمی‌توان گفت
ما سربازان مسلح حافظ صلحیم
ما که وظیفه داریم بین سطرها بخوابیم
تا لشکرها را بکشند
انتهای پیام/
