کارگردان «چند قطره خون»: از ۳۰۰ قربانی خون‌های آلوده فرانسه تنها ۲۰ نفر زنده ماندند
خبرگزاری تسنیم: نامور کارگردان مستند «چند قطره خون» می‌گوید: در مستند با مرور روزنامه‌های فرانسوی اثبات می‌شود که فرانسه از موضوع آلودگی خون‌ها اطلاع داشته است و بعد از ۷ــ۶ سال به وزارت بهداشت ایران نامه می‌زند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، موضوع ورود خون‌های آلوده از فرانسه به ایران، با ورود لورن فابیوس وزیر خارجه این کشور به ایران بار دیگر بالا گرفته است. نوید نامور، کارگردان مستندی در این باره است.
نوید نامور کارگردان مستند «چند قطره خون» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، درباره مستند خود گفت: این مستند نزدیک به یک سال و چند ماه است که ساخته شده است و تاکنون 2 نمایش داخلی در ایوان شمس و سینما تک داشته و افتتاحیه آن نیز در انجمن تهیه کنندگان و خانه هنرمندان بود.
وی ادامه داد : نزدیک به یک سال و چند ماه پیش این مستند را گروه سینما فیروزه برای جشنواره فیلم در فرانسه فرستاد. معمولاً رسم نیست که جشنواره‌ای به فیلم‌ساز ای‌میل بزند. معمولاً یا فیلم را پذیرش می‌کنند یا رد می‌کنند اما این جشنواره به من ای‌میل فرستاد: "ما از دیدن این فیلم هم خوشحال هستیم و هم ناراحت. دلیل ناراحتی ما را می‌دانید اما به‌خاطر ساخت این فیلم به شما تبریک می‌گوییم. البته به‌دلیل ملاحظات نمی‌توانیم این فیلم را پذیرش کنیم. امیدواریم که سال‌های آینده از شما فیلم داشته باشیم". باید گفت که از برخورد این جشنواره بسیار لذت بردم در حالی که برای نمایش این فیلم در کشور خودم برخوردهایی را دیدم که اکنون نمی‌دانم این فیلم را نمایش بدهم یا خیر.
از 300 قربانی خون‌های آلوده تنها 20 نفر زنده ماندند
نامور ادامه داد: به‌نظر من اگر این فیلم یک سال پیش پررنگ شد به‌خاطر حمایت تعدادی از رسانه‌ها بود در حالی که متأسفانه در این چند وقت اخیر جوی راه افتاد که واقعاً من را آزار داد، برای مثال رسانه‌ای در یک سال گذشته، حتی یک خبر هم از این فیلم نزده است اما اکنون می‌آید و با خبری معلوم الحال از این مستند یاد می‌کند. باید گفت که این جو رسانه‌ای از زمانی آغاز شد که یک رسانه در مصاحبه با شخصی که او را وکیل بین المللی این پرونده معرفی کرده بود، درباره مستند من خبرسازی کرد در حالی که وکیل این پرونده تنها شخص دکتر علی صابری است. البته بعداً هم مشخص شد که ادعای آن وکیل معرفی شده اشتباه بوده است.
کارگردان «چند قطره خون» گفت: عده‌ای این فیلم را وسیله‌ای برای تسویه حساب‌های شخصی‌شان قرار دادند که واقعاً من را آزار می‌دهد. البته من از هر دو جناح اصول‌گرا و اصلاح‌طلب گلایه دارم چرا که باعث شدند من و همکارانم وسیله‌ای برای تسویه حساب‌های شخصی قرار بگیریم.
شرحی از کوتاهی وزارت بهداشت وقت در پیگیری موضوع ورود خون‌های آلوده
این کارگردان و مستندساز بیان داشت: هنگامی که این فیلم را آغاز کردم می‌دانستم که در ساخت آن کارشکنی خواهد شد و با مشکلاتی روبه‌رو خواهم بود. البته هیچ‌گاه هم نگفتم که فشار این فیلم باعث شد تا شرکت فرانسوی مجبور به پرداخت غرامت به بیماران شود اما اکنون می‌بینم که این فیلم وسیله دست عده‌ای معلوم الحال می‌شود. عوض آن که این افراد، از 300 نفری که آلوده شدند و اکنون فقط 20 نفرشان زنده هستند حمایت کنند از آن فقط استفاده نابجا می‌کنند.
او به اتفاقات در جریان این پرونده اشاره کرد و گفت: از بریده‌های جراید فرانسوی که البته در فیلم نیز هست ما فهمیدیم که فرانسه از روز اول از این ماجرا خبر داشته است. بعد از 7ــ6 سال از آن ماجرا، نامه‌ای از شرکت فرانسوی به وزارت بهداشت ایران زده می‌شود که آن محصولات خونی آلوده است. اما وزارت بهداشت به‌جای بررسی این موضوع به آن شرکت نامه می‌زند: "این موضوع صحت ندارد و شما حتماً قصد و غرضی دارید" در حالی که بعد از 2ــ1 سال صحت آن نامه معلوم می‌شود. افراد زیادی به‌واسطه این غفلت به ویروس ایدز آلوده شده‌اند.
نامور گفت: چند سال پیش وزارت امور خارجه به وزارت بهداشت نامه‌ای می‌زند: "تمام کشورهایی که از آن محصولات خونی متضرر شده‌اند، غرامت گرفته‌اند. کافی است که مبلغ اندکی را بدهید تا ما هم غرامت بگیریم" اما باز هم اتفاقی نمی‌افتد. در حقیقت من در ساخت فیلم نگاه بی‌طرفانه داشته‌ام، اگر می‌گویم که در وزارت بهداشت آن زمان غفلت‌هایی صورت گرفته اما در مقابل می‌گویم که وزارت امور خارجه وقت هوشیار عمل کرده است.
او درباره انگیزه ساخت خود از این فیلم گفت: همسرم مستندی را با همین موضوع تحت عنوان «وقتی همه چیز دیده می‌شود» چندین سال پیش ساخت. من در جریان این پرونده قرار داشتم تا زمانی که خبردار شدم این شرکت در حالی که غرامت پرداخت نکرده دوباره برای فعالیت در ایران وارد کشور شده است. البته چیزی که بیشتر از همه مرا به ساخت این فیلم ترغیب کرد مادر مسعود نعیمی بود که پسرش اولین کسی بود که در ایران آلوده به ویروس ایدز شد و همچنین اولین قربانی این ویروس در ایران بود. فرض کنید که بچه‌ای معصوم برای آن که دردش کم شود از دارویی استفاده می‌کند اما به‌جای آن که دردش کم شود، درد دیگری نیز با او همراه می‌شود که سالیان سال با او همراه است و هزینه هنگفتی را برای داروهای خود باید بپردازد.
ورود خون‌های آلوده نامی جز قتل‌عام ندارد
کارگردان «چند قطره خون» ادامه داد: اکنون به وزارت بهداشت حکم شده است که باید دیه کامل را به حدود 1000 تا 1500 نفر بپردازد. در حقیقت چیزی نزدیک به 300میلیارد را باید به‌عنوان غرامت به بیماران بپردازد. این مبلغ زیاد باید چگونه پرداخت شود؟ آیا باید آن را از بیت المال پرداخت کرد یا می‌توان آن را از فرانسه گرفت؟ اگر من به‌دنبال نمایش این فیلم هستم به این دلیل است که اکنون که مسئولی از این کشور در ایران است او را بیاوریم و این موضوع را بیان کنیم. غرامت این درد بی‌درمان را باید آنها بپردازند. آیا این منطق خلاف توافق‌نامه است و آن را به هم می‌ریزد؟ من مخالف توافق نیستم، اگر توافق شود برای من هم خوب است و می‌توانم راحت‌تر فیلمم را در جشنواره‌های خارجی نمایش دهم اما من دلواپس آن کودکان معصوم هستم نه آن دلواپسی‌ای که بقیه فکر می‌کنند.
کارگردان مستند «چند قطره خون» خاطرنشان کرد: در وزارت بهداشت وقت، اگر شرکتی بخواهد کوچکترین چیزی را وارد کند باید مجوز بگیرد. سؤال این‌جاست: آیا مسئولان وقت درباره این شرکت و قانونی بودن فعالیت آن جستجو نکردند؟ اگر جستجو کردند و فعالیت آن را قانونی ندانستند پس چرا اجازه ورود این دارو به کشور را دادند؟ اگر هم نمی‌دانستند و بعداً فهمیدند چرا مجوز این شرکت را باطل نمی‌کنند؟
به‌خلاف دستور رهبر انقلاب موضع خون‌های آلوده پیگیری نشد
او به تلاش‌های صورت گرفته برای مصاحبه با مسئولان شرکت فرانسوی در مستند خود اشاره کرد و گفت: هنگامی که تولید فیلم را آغاز کردیم به این شرکت نامه زدیم و گفتیم: "ما برای شما این امکان را قائل هستیم که به ادعاهای مطرح شده علیه خود پاسخ دهید" اما هیچ جوابی به ما ندادند و البته تاکنون هم به سؤال هیچ رسانه‌ای پاسخ ندادند. این همه رسانه در کشور داد می‌زنند که آنها چنین کاری کردند اما آنها هیچ توجهی نمی‌کنند. چرا این شرکت فرانسوی در حالی که براساس بعضی آمارها تا 25هزار نفر را در چندین کشور دنیا به این ویروس آلوده کرده است، سکوت کرده و هیچ جوابی نمی‌دهد؟ به‌نظر من این کار به‌جز قتل عام هیچ اسم دیگری ندارد. البته هنوز هم دوربین من آماده است که اگر آنها حاضرند، درباره این موضوع مصاحبه بگیرم.
نامور به دستور رهبری مبنی بر پیگیری این پرونده اشاره کرد و گفت: در حدود سال 72ــ71 پدر یکی از همین بیماران که از همه جا ناامید است نامه‌ای را به رهبر انقلاب می‌نویسد و خواستار پیگیری ایشان می‌شود. مقام معظم رهبری نیز زیر این نامه دستور اکید پیگیری آن را می‌دهند. اما همان طور که می‌بینید علی‌رغم دستور ایشان باز هم کارشکنی ادامه دارد و اقدامی در جهت حمایت این بیماران انجام نشده است.
انتهای پیام/*
