از رُزهای سیاه‌وسفید تا ماست‌بندی کاظمی + تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج سازندگی، استفاده از علم روز کشاورزی، بهره گیری از آبیاری قطره ای به جای شیوه سنتی غرقابی و تنوع بخشی به محصولات تولیدی از جمله مهمترین عواملی است که سوددهی بالا و موفقیت را برای کشاورزان رقم می زند. محسن کاظمی، کشارز و باغدار اهل خمین با التزام به همین اصول توانسته در حرفه خود موفق باشد و سود خوبی کسب کند. او تولید کننده نمونه زعفران در کشور است و در کنار آن، به پرورش گل رز، خیار، انگور و ... می پردازد. او همچنین یک ماست بند حرفه ای است و درآمد سرشاری از این محل کسب می کند. 

 

محسن کاظمی، سوابق فعالیت های تولیدی اش را اینگونه تشریح می کند: "25 سال است که در شهرستان خمین به کار کشاورزی و تولید مشغولم. 10 سال تولید کننده گل گلایل بودم اما واردات بی رویه باعث شد، رها کنم و به سراغ تولید رز سیاه و سفید بروم. سال 93، 100 هزار شاخه گل رز تولید کردم که سود حاصل از فروش آن بالغ بر 60 میلیون تومان بود. پرورش رزها را به صورت گلخانه ای انجام می دهم، سال 91، با صرف 120 میلیون تومان گلخانه را برپا کردم، انصافا راضی هستم و ارزشش را داشت. مصرف آب در کشت گلخانه ای 90 درصد کاهش می یابد، اگر این کار را نمی کردم با توجه به مشکل کم آبی، نابود می شدم، همچنان که همکاران من که به کشت غرقابی اصرار داشتند، همه چیزشان از بین رفت، آن هایی هم که باقی ماندند درآمدشان یک دهم من است."

 

 

او درباره مشکلات تولیدکنندگان گل در کشور می گوید: "واردات بی رویه گل از خارج، سم مهلکی است. برای واردات هر شاخه گل رز از هلند کمتر از یک دلار، ارز از کشور خارج نمی شود. این در حالی است که در خمین می توانیم بهترین گل ها را تولید کنیم و نگذاریم ارز حاصل از فروش منابع طبیعی از کشور خارج شود، ما همان گل را به ازای هر شاخه هزار تومان می توانیم به بازار عرضه کنیم. بازاریابی هم مشکل دیگر ماست، گل را به دلال شاخه ای هزار تومان می فروشیم اما تا به دست گل فروش برسد قیمتش می رسد به 7 هزار تومان."

 

 

تولید زعفران، عرصه دیگری است که آقای کاظمی به آن اشتغال دارد، او در این باره خاطرنشان می کند: "طی 4 سالی که زعفران تولید می کنم، 3 بار به عنوان تولید کننده نمونه زعفران در کشور انتخاب شده ام. تولید کنندگان زعفران در مشهد در هر هکتار بین 6 تا 7 کیلو زعفران برداشت می کنند اما من توانستم در هر هکتار 14 کیلو گرم زعفران برداشت کنم. علت این اتفاق هم چیزی نیست جز عمل به اصول علمی و کارشناسی تولید این محصول. در سال 93 سود حاصل از برداشت زعفران نزدیک به 70 میلیون تومان بود."

 

 

سومین عرصه سودآوری آقای کاظمی کمی متفاوت از پرورش گل رز و تولید زعفران است. او 17 سال قبل در حاشیه گلخانه و باغ هایش بزرگترین کارگاه ماست بندی سنتی منطقه را راه اندازی کرده است. محسن کاظمی در این باره می گوید: "سالانه 70 تن ماست تولید می کنم و سود حاصل از آن بیش از 50 میلیون تومان در سال است. 17 سال است که هفته ای یک بار خودم ماست ها را با نیسان از خمین به تهران می آورم و می فروشم. گوشه خیابان، جا و مشتری های ثابتی دارم، 7 صبح که می رسم تهران تا ساعت 10 صبح همه ماست ها به فروش رفته است."

 

این کشاورز موفق، کمبود نقدینگی و ارائه نشدن تسهیلات باسود پایین را مشکل اصلی خود می داند و می گوید: "25 سال است که تولید کننده هستم اما در این مدت حتی یک بار هم وام حمایتی با سود مناسب دریافت نکرده ام، جهاد کشاورزی حتی یک ریال هم به من وام نداده است، همه وام هایی که برای راه اندازی گلخانه و توسعه کار کشاورزی دریافت کرده ام، از موسسات بانکی متفرقه و با سود 28 درصد بوده است. بسیج سازندگی بعد از تاکیدات رهبری بر حمایت از تولید و اقتصاد مقاومتی وارد عرصه حمایت از کشاورزان شده که امیدواریم قدمی موثر باشد. 5 هکتار زمین خالی و بلااستفاده دارم که قصد دارم در آن گل محمدی پرورش دهم، به همین منظور 30 میلیون تومان از بسیج سازندگی وام دریافت کرده ام."

 

 

آقای کاظمی در ماست بندی اش برای 4 نفر و در گلخانه اش برای 3 نفر اشتغالزایی کرده است. او همچنین در فصل برداشت محصول زعفران به مدت 60 روز برای 40 نفر اشتغالزایی می کند. محسن کاظمی درباره علت سخت کوشی اش می گوید: "من از 8 سالگی روی پای خودم ایستادم و کشاورزی کردم. اگر یک روز کار نکنم، بیمار می شوم. 5 صبح شروع می کنم به کار تا ساعت 10 شب. پسرم و دو دخترم نیز در کار ماست بندی و اداره گلخانه خیلی کمکم می کنند. برخی ها به من می گویند چرا اینقدر کار می کنی؟ می گویند اگر راضی نمی شوی این زمین ها را بفروشی و در تهران ملک بخری یا پولش را بگذاری در بانک و سود بگیری، لااقل اینقدر خودت را به سختی نیانداز. آن ها به اشتباه فکر می کنند که من برای این دنیا حرص می زنم اما اینطور نیست، عقیده من این است که هر چقدر آبادانی برای مملکت ایجاد کنیم، باقیات و صالحات است، انسانی که کار نکند، چه جور مسلمانی است؟ گیرم که در تهران ملک خریدم و قیمتش ترقی کرد، خب چه خدمتی کرده ام به مملکت؟ فقط با تولید می توان خدمت کرد."

 

 

او می افزاید: "متاسفانه فرهنگ کار در کشور تضعیف شده و خانواده ها فرزندانشان را در مساله کار درست تربیت نمی کنند. نمی دانم چرا یک جوان خجالت می کشد ماست بندی راه بیاندازد و سالی 50 میلیون تومان سود کند؟ چه اشکالی دارد؟! شاید باورتان نشود اما در همین مزارع من کار هست اما کارگر نیست! همه دنبال مشت میز نشینی هستند، مگر از پشت میز نشینی چقدر می تواند درآمد کسب کرد؟ در زمستان اختلاف دمای بین داخل گلخانه با محیط بیرون حدود 60 درجه سانتی گراد است اما من دست از کار نمی کشم، عاشق طبیعتم."

 

کشاورز موفق اراکی درباره برخی اظهارنظرها مبنی بر مزخرف بودن خودکفایی و سرمایه گذاری در کشاورزی، خاطرنشان می کند: "چطور ممکن است کسی علیه تولید داخل حرف بزند؟ اگر منظورشان این است که با توجه به کم آبی باید کشاورزی را تعطیل کنیم، باید از آن ها بپرسیم چرا صورت مساله را پاک می کنند؟ به جای تعطیل کردن کشاورزی باید به کشاورزان کمک کرد تا آبیاری قطره ای را جایگزین روش غرقابی کنند، در این صورت تولیدات چند برابر و مصرف آب تا 90 درصد کاهش می یابد. البته از کسانی که خودشان دلال واردات از خارج هستند، انتظاری نمی رود که برای نابود کردن کشاورزی مملکت، کاری انجام ندهند!"

انتهای پیام/