سیاست خارجی برلین عامل رنج و آوارگی انسان‌ها؛ کشتار یمنی‌ها با تسلیحات آلمانی

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، نشریه "دی سایت" در مطلبی به قلم "اولریش لادورنر"، سیاست خارجی آلمان را عامل رنج دیگران دانسته و نوشت، جنگ در افغانستان، جنگ در یمن: سیاست خارجی آلمان  می تواند بسیار خطرناک باشد ابتدا برای دیگران و سپس برای ما.

نویسنده در ادامه تصریح کرد: ظاهرا طالبان به شهر قندوز در شمال افغانستان حمله کرده و بخش‌های زیادی از این منطقه را اشغال کرده و بسیاری از ساکنان این شهر فرار کرده‌اند.

ساکنان شهر صنعا پایتحت یمن نیز بعد از هفته ها بمباران حالا خود را برای شرایط بدتر آماده می کنند. ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی ظاهرا می خواهد صنعا را با تانک و پیاده نظام هدف قرار دهد تا به زعم خود شورشیان حوثی را از این شهر بیرون راند.

این دو خبر از غم انگیزترین خبرهای این روزها هستند که هر دو در ارتباط مستقیم با سیاست خارجی آلمان قرار دارند.

ارتش آلمان مدت 10 سال از 2003 تا 2013 در شهر قندوز افغانستان حضور نظامی داشته و یک اردوگاه نظامی را اداره می کرد. مدت طولانی این طور به نظر می رسید که قندوز و مناطق اطراف آن نسبتا صلح آمیز هستند، در حالی که متحدان آمریکایی و انگلیسی در جنوب افغانستان به صورت مستمر با شورشیان در حال مبارزه بودند.

اما دولت آلمان نتوانست مدت طولانی برای این صلح در این شهر شمالی افغانستان به خود افتخار کند.

البته عملیات پایداری ارتش آلمان در افغانستان به جنگی تبدیل شد که 27 نفر از نیروهای آلمانی در جریان این جنگ جان خود را از دست دادند. در چهار سپتامبر 2009 نیز بمباران یک تانکر جان 142 افغان را گرفت.

پس در افغانستان جنگ حاکم بود و دولت آلمان نخواست تا مدتها از این مسئله سخنی به میان آورد. دولت آلمان در ادای این مسئله لکنت داشت و از واقعیت می ترسید. نیروهای آلمانی در جریان این عملیات کشته می شدند تما تا مدتها سخنی از آن به میان نمی آمد. این یک تئاتر مضحک بود.

دولت آلمان تا پایان عملیات نظامی خود در افغانستان به داستان موفقیت خود در این کشور پایبند بود. وقتی که اردوگاه نظامیان آلمانی در شهر قندوز در اکتبر 2013 بسته شد "گویدو وستروله " وزیر امور خارجه وقت آلمان تاکید کرد که خیلی امور امروز در افغانستان بهتر است، ما به مردم افغانستان پشت نمی کنیم.

هنوز دو سال از این تاریخ نگذشته است که طالبان در آستانه تسخیر و تصرف شهر قندوز قرار دارد و در این باره در حال حاضر سکوت اختیار شده است. چرا باید درباره چیزی صحبت شود که آشکارا یک شکست محسوب می شود؟

نویسنده در ادامه تصریح کرد: سعودی ها که در ماه مارس سال جاری در یمن جنگی را آغاز کرده‌اند همچنین با تسلیحات آلمانی مبارزه می کنند. صنعت تسلیحات ما در سال‌های گذشته تجارت های با شکوهی را با عربستان سعودی انجام داد. بین سال های 2001 و 2014 دولت آلمان صادرات تسلیحاتی به ارزش 2.6 میلیارد یورو به سعودی ها تصویب کرد. البته این تنها جنبه اقتصادی این داستان است.

هنوز توجیه سیاسی آلمان برای این صادرات نگران کننده تر است. عربستان سعودی یک لنگر ثبات در خاورمیانه است؛ این جمله‌ای است که وزیر دفاع وقت آلمان در سال 2011 به زبان آورد. دولت آلمان این ایده را دارد که با صادرات تسلیحات در پایداری منطقه نقش ایفا می کند.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: عربستان سعودی که به زعم آلمان لنگر پایداری، دوست و شریک برلین در منطقه است با کمک تسلیحات آلمانی به شهر صنعا که میراث فرهنگ جهانی است با تانک و پیاده نظام حمله می کند. جنگ یمن حدود 5 هزار قربانی به بار آورده و هزاران قربانی دیگر نیز در پی خواهد داشت. بر اساس اطلاعات برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد از 24 میلیون یمنی 21 میلیون نفر به کالا های کمکی نیازمندند و 6.5 میلیون هم در معرض خطر گرسنگی قرار دارند.

 نویسنده همچنین تصریح کرد: این امکان وجود دارد که پناهندگان یمنی به زودی در ایستگاه‌های راه آهن آلمان با خرس عروسکی و شکلات مورد استقبال قرار گیرند، اما این تنها پنهان کردن و پوشش یک حقیقت تلخ و زننده است. این انسان ها همچنین با کمک سلاح های آلمانی آواره شده‌اند.

نویسنده در بخش پایانی این مطلب نوشت: البته آلمان به تنهایی مسئول فاجعه در یمن و شرایط متشنج در افغانستان نیست. شهر قندوز مانند صنعا پیغام آشکاری را ارسال می‌کند و آن این است که  سیاست خارجی آلمان می تواند کاملا خطرناک باشد ابتدا برای دیگران و سپس همچنین برای ما.

انتهای پیام/