به گزارش خبرگزاری تسنیم ، به نقل از راسخون مناسبت های تقویم امروز به شرح ذیل است:

بستری شدن "امام خمینی"(ره) در بیمارستان قلب تهران (1358ش)
حضرت امام پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بنا به وعده‏ای که داده بودند، در اسفند 1357 ش راهی قم شده و در آن‏جا اقامت گزیدند. اما در اثر ابتلا به بیماری قلبی، در سوم بهمن 1358، مجدداً به تهران مراجعت کرده و پس از 39 روز مداوا در بیمارستان قلب تهران، ابتدا در منطقه دربند تهران و پس از آن در 27 اردیبهشت 1359، در خانه کوچکی در جماران مستقر شدند.

صدور نامه روحانیون مبارز ایران خطاب به کمیسیون حقوق بشر (1356 ش)
در حالی که دو هفته از سرکوب قیام نوزدهم دی ماه 1356 در قم گذشته بود و رژیم پهلوی قصد داشت با ایجاد اختناق، از گسترش نهضت جلوگیری نماید، جمعی از روحانیون مبارز، نامه‏ای به کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد ارسال کردند و از اوضاع حاکم برکشور، به شدت انتقاد نمودند. در بخشی از این نامه با اشاره به شرایط جاری در ایران و دیدار کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا با شاه آمده است: "درشرایطی که ملل مستضعف جهان، یکی پس از دیگری، آزادی و استقلال خویش را باز می‏یابند و بندها و زنجیرهای اسارت و بردگی را یکی پس از دیگری پاره می‏کنند، حقوق ملت شریف ایران، پایمالِ اغراضِ شوم دودمان ننگین پهلوی شده و هر روز، زنجیر اسارت و بردگی را بر دست و پای ملت ما محکم‏تر ساخته‏اند. با کمال تأسف و تأثّر، کارتر، رئیس جمهور آمریکا، که خود را مرد صلح می‏داند و از انسان دوستی سخن می‏گوید، 35 میلیون جمعیت با شرف و مسلمان را فدای شاه خائن و مزدور و نوکر بی قید و شرط خود می‏کند." در این نامه، سپس به دستگیری روحانیون مبارز توسط رژیم اشاره شد و ضمن گلایه از اسارت آنان در زندان، عنوان گردید: "]همچنین[ رهبر عالی‏قدر مسلمانان، آیت اللَّه العظمی خمینی، متجاوز از چهارده سال است که به جرم اعتراض به احیای کاپیتولاسیون در ایران و دفاع از حقوق ملت و قوانین حَقّه اسلامی، دور از وطن و در تبعید به سر می‏برند و کمیسیون حقوق بشر، کوچک‏ترین اقدامی در این زمینه نکرده است. ]همچنین[ اخیراً عده‏ای از روحانیون مبارز از جمله آیت اللَّه عبدالرحیم ربانی شیرازی وسید علی خامنه‏ای و... را به جرم پشتیبانی از قائد بزرگ اسلام و دفاع از حقوق ملت، به نقاط بد آب و هوا تبعید کرده‏اند. آیا کمیسیون حقوق بشر از آن چه در ایران می‏گذرد، آگاه است؟ و آیا در برابر همه آدم‏کُشی‏ها و بیدادگری‏ها، عکس العملی نشان داده است." روحانیان مبارز در پایان نامه خود، خواست‏های ملت ایران را در چهارده بند بیان کردند، از جمله: بازگشت سریع امام خمینی، قائد بزرگ اسلام؛ آزادی دانشجویانی که در جریان‏های مختلف تهران و شهرستان‏ها دستگیر شده‏اند؛ آزادی زندانیان سیاسی؛ بازگشت کلیه تبعیدشدگان و آزادی اجتماعات و بیان قلم و رفع منع از منابر وعاظ محترم.

تشکیل کمیته استقبال از حضرت امام خمینی (1357 ش)
مردم مسلمان ایران که بی‏صبرانه منتظر ورود حضرت امام خمینی به ایران بودند، تدارکات لازم را جهت بزرگترین استقبال تاریخ از رهبر انقلاب اسلامی فراهم آوردند. به همین مناسبت ستادی مرکب از روحانیون و نمایندگان اقشار مختلف مردم تهران تشکیل شد تا مراسم استقبال را هرچه باشکوه‏تر برگزار کند. در این ستاد پنجاه هزار جوانِ عاشق امام مسؤولیت حفاظت از جان امام و انتظامات مراسم را به عهده گرفتند. بسیاری از مردم نیز از شهرها و روستاهای مختلف ایران به تهران سرازیر شدند تا در مراسم استقبال شرکت جویند. از سوی دیگر، پس از تظاهرات گسترده مردم، چهارهزار افسر نیروی هوایی نیز به پشتیبانی از مردم مبارز ایران، دست به اعتصاب غذا زدند و خواستار اخراج مستشاران آمریکایی از ایران شدند.

درگیری نظامیان طرفدار انقلاب اسلامی و عاملان شاه در بعضی پادگان‏ها و پایگاه‏های هوایی (1357ش)

تصرف شهر قم توسط مردم انقلابی در آخرین روزهای عمر رژیم پهلوی (1357 ش)
شهر قم به دست مردم افتاد. ارتش ، تمام نیروهایش را از سطح شهر فراخواند و مردم اداره‌ی ‌امور، حتی وظایف پلیس راهنمایی و رانندگی را برعهده گرفتند. درتهران، کمیته ای که از نمایندگان کارکنان چهل و پنج وزارتخانه، سازمان و شرکت تشکیل شده بود، از کارکنان این مؤسسات خواست تا تشکیل جمهوری اسلامی به اعتصاب خود ادامه دهند.

شهادت شهید قاسم نامداری (1361ش)
شهید قاسم نامداری در سال 1345ش در یک خانواده مذهبی در روستای اکبرآباد از توابع شهرستان کوار از استان فارس چشم به جهان هستی گشود. قاسم، مدارج تحصیلی را در روستای اکبرآباد کوار و تا مقطع پنجم ابتدائی ادامه داد ولی به‌دلیل مشکلات بسیاری که بر سر راه تحصیلش وجود داشت و هم‌چنین نبود مدارس در روستا مجبور به ترک تحصیل شد و از آن پس، به یاری پدر و برادران خود به کار کشاورزی پرداخت. قاسم از‌‌ همان دوران کودکی به‌واسطه اخلاق شایسته مورد توجه خاص و عام بود. بنا به گفته بزرگ‌تر‌ها، عاشق نماز و مسجد بود و در هیچ زمان نماز اول وقت و خدا را فراموش نمی‌کرد. در زمان مبارزات انقلاب اسلامی، همواره در صف تظاهرکنندگان علیه رژیم شاهنشاهی حضور داشت. از جمله فعالیت‌هایش در ایام انقلاب، کمک به مردم جهرم و تسخیر پادگان آنجا بود. بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و قبل از آن نیز در مراسم مداحی، نوحه‌خوانی و سینه‌زنی اباعبدالله حسین (ع) شرکتی فعال داشت. در سال 1361ش عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و بعد از 4 نوبت و 6 ماه حضور فعال در جبهه‌های حق علیه باطل، توسط رژیم بعثی در منطقه زبیدات در تاریخ سوم بهمن‌ماه سال 1361 هجری شمسی در سن شانزده سالگی به سوی حق‌تعالی شتافت و از قید و بند دنیا‌‌ رها شد... به نقل از خواهر شهید، قبل از آخرین باری که عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد، خواهر و برادرانش را در آغوش کشید و آن‌ها را بوسید و با لبخندی که بر لب داشت، گفت: «به‌زودی برمی‌گردم.» متأسفانه وصیت‌نامه‌ای از این شهید بزرگوار در دست نیست ولی زمانی که عازم جبهه‌های نبرد بود، مادر را فرامی‌خواند و از او می‌خواهد که اگر از جبهه بازنگشت و به درجه رفیع شهادت نائل آمد، برایش عزاداری نکند و اشک نریزد. درخصوص چگونگی شهادت قاسم نامداری نیز هیچ‌گونه اطلاعی از طریق بنیاد شهید و یا سایر نهادهای مربوط داده نشد تا این‌که برادران این شهید بزرگوار، از طریق رسانه‌های جمعی (رادیو و تلوزیون) متوجه شهادت برادرشان شدند.

در آذربایجان در اثر نزول برف سنگین ارتباط سه هزار روستا قطع شد(1350ش)

وفات عبدالمطلب جدّ بزرگوار پیامبر گرامی اسلام (ص) (8 عام‏الفیل)

ابوحارث عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف، بزرگ قبیله‏ی قریش در زمان جاهلیت و از بزرگانِ عرب بود. وی مردی عظیمُ الشّان، رفیع منزِلَت، متَّصف به اوصاف پسندیده و مشهور به افعال حمیده بود. عبدالمطّلب جد پدری حضرت محمد(ص) و امام علی(ع) است. قوم قریش ریاست او را قبول داشته و به وجودش افتخار و مباهات می‏نمودند. از جمله آثار عبدالمطلب، حفرِ چاه زمزم است. او نذر کرد که هرگاه، خدایِ متعال، به او ده فرزند پسر کرامت کند، یکی از آن جمله را به سُنَّت جدش، ابراهیم(ع)، قربانی کند. خدای، حاجتش برآورد و او را ده پسر عنایت فرمود. عبدالمطلب بر آن شد که نذرش را ادا کند. قرعه به نام عبداللَّه، پدر حضرت محمد(ص) افتاد. چون خواست او را قربان کند، خویشانِ مادری، او را ممانعت کردند. سرانجام با راهنمایى یکی از بزرگان، قرار بر این شد که دیه‏ی یک نفر را به جای عبداللَّه قربانی کنند که صد شتر معیَّن گردید. عبدالمطلب همواره، محمد(ص) را نوازش می‏کرد، او را می‏بوسید و درباره‏ی او سفارش می‏نمود و می‏گفت: این چهره را چهره‏ی سروَری و زعامت می‏بینم. چون عبدالمطلب را مرضِ موت رسید، ابوطالب را بخواند و او را گفت: محمد(ص) را از دل و جان مواظب باش که این کودک، رایحه‏ی پدر را استشمام ننموده و مهر مادر ندیده. این کودک را آینده‏ای پس شگفت در پیش است. تو مسؤولی در دوران کودکی، مراقب و مواظب او باشی، مبادا آسیبی به وی رسد. پیامبر بزرگ اسلام، در زمان رحلت جدّ خود، هشت سال داشت.

ازدواج پیامبر اکرم با حضرت خدیجه(س) پانزده سال قبل از بعثت (25 عام‏الفیل)
پیامبر اکرم(ص) در 25 سالگی با مشورت و یاری عمویش ابوطالب(ع) با بانوی صاحب نام قریش، خدیجه بنت خُویْلَد ازدواج نمود. خدیجه‏ی کبری(س) در تمام 25 سال زندگی مشترک با پیامبر اکرم(ص) یار و غمخوار آن حضرت بود. او نخستین کسی بود که به دین اسلام ایمان آورد و با ایمان خویش مایه‏ی آرامش خاطری برای نبی مکرم اسلام شد. آن بانوی مکرّمه، ثروت هنگفت خود را در راه رشد و تبلیغ دین اسلام به پیامبر واگذار کرد و نقش مهمی در پیشرفت این دین آسمانی ایفا نمود. ثمره‏ی شیرین ازدواج خدیجه با پیامبر اسلام دو پسر و چهار دختر به نام‏های قاسم، عبداللَّه، رقیه، زینب، ام‏کلثوم و حضرت فاطمه‏ی زهرا(س) بود.

درگذشت "ابن قُولَوِیْهْ" از بزرگان امامیه در حدیث و فقه (368 ق)
شیخ ابوالقاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسی بن قُولَوِیْه قمی معروف به ابن قولویه، از مشاهیر فقهای امامیه و بزرگان حدیث قرن چهارم هجری است که در کلمات علمای رجال، از او به عظمت یاد شده است. تاریخُ الشهورِ و الحَوادِث، الشَّهادات، کامِلُ الزّیارات و... از تالیفات او هستند. وی در کاظمین وفات یافت و در پایین پای حضرت امام جواد و در کنار شیخ مفید، مدفون گردید.

اشغال جزیره‏ ی هرمز توسط نیروهای پرتغالی (913 ق)
در سال 912 ق یک ناوگان پرتغالی به فرماندهی دریاسالار آلفونس آلبوکرک به جزیره‏ی هرمز در خلیج فارس رسید. نماینده‏ی پادشاه پرتغال فوراً به اهمیت فوق‏العاده راهبردی و تجاری محل که مسلط بر مدخل ورودی خلیج فارس بود پی برد. زیرا از آن محل، ارتباطات پرتغالی‏ها با هند محافظت می‏شد. پرتغالی‏ها جزیره را تصرف کردند و حاکم هرمز، تابع پادشاه پرتغال گردید و با پرداخت خراج سالانه موافقت کرد. این امر به بروز برخورد با شاه اسماعیل اول صفوی انجامید. آلبوکرک مجبور شد در سال 913 ق از هرمز حرکت کند، اماکاملاً مصمم بود تا دراولین فرصتی که پیش آید آن را باز پس گیرد. آلبوکرک در سال 920 ق به هرمز بازگشت و معاهده‏ای با شاه اسماعیل منعقد کرد که پیروی حاکم هرمز را از پرتغال تصدیق می‏کرد.

تولد "آندره آمپر" ریاضی‏دان، فیزیک‏دان و کاشف فرانسوی (1775م)
آندْرِه ماری آمپر، دانشمند و ریاضی‏دان فرانسوی، در 22 ژانویه 1775م در حومه لیون فرانسه به دنیا آمد. آندره از کودکی به تشویق پدر با مکتب‏های کلاسیک لاتین و یونان آشنا شد و از خردسالی و نوجوانی عشق و علاقه زیادی به ریاضیات داشت. وی حتی قبل از فراگیری خواندن و نوشتن، با کمک سنگ ریزه‏ها مسائل مشکل ریاضی را حل می‏کرد. آمپر در 11 سالگی آثار ریاضی را مطالعه می‏کرد و اطلاعات خود را در زمینه علوم ریاضی به ویژه حساب افزایش می‏داد. دوران جوانی آمپر با انقلاب فرانسه مصادف گردید و پدر وی نیز جزو تصفیه شدگانی بود که با حکم حکومت وقت به تیغ گیوتین سپرده شد. با این حال، وی پس از آن به تدریس پرداخت و اوقات فراغت را به مطالعه آثار علمی صرف می‏کرد. آمپر در سال‏های بعد با کوشش و جدیّتی که در راه پژوهش‏های علمی از خود نشان داد مورد توجه ریاضی‏دانان و دانشمندان قرار گرفت و یکی از مسائل مهم زمان را درباره ریاضی حل کرد. او سپس به آزمایش‏هایى درباره الکتریسیته پرداخت و به اکتشافاتی در زمینه مغناطیس الکتریکی دست یافت. آمپر شدت جریان را تشخیص داد و وسیله‏ای برای اندازه‏گیری آن معین نمود. او هم‏چنین موفق به تهیه پروژه‏ای برای تلگراف الکتریکی گردید و با این اکتشاف، بنای الکترودینامیک را مستحکم کرد. وی دارای اختراعات و اکتشافات مهمی از قبیل اختراع دستگاه تلگراف الکتریکی و کشف شدت جریان الکتریکی و ساخت دستگاه اندازه‏گیری آن می‏باشد، آمپر را به وجود آورنده رشته الکترودینامیک می‏دانند و به پاس خدماتش در رشته فیزیک، واحد جریان الکتریکی را به نام وی، "آمپر" نامیده‏اند. آندره ماری آمپر سرانجام در پانزدهم ژوئن 1836م در شصت‏ویک سالگی درگذشت.

مرگ "ویکتوریا" ملکه معروف انگلستان (1901م)
ویکتوریا، ملکه مشهور استعمار انگلیسی در 24 مه سال 1819م در لندن به دنیا آمد. وی در هیجده سالگی به جای ویلیام چهارم به سلطنت رسید و به مدت 64 سال، زمام امور انگلیس را با اقتدار در دست داشت. در دوران سلطنت ملکه ویکتوریا، سرکوب مردم سرزمین‏های تحت سلطه انگلیس شدت بیشتری یافت و سرزمین‏های زیادتری زیر یوغ استعمار پیر قرار گرفتند. چرا که او تصمیم گرفته بود تا سرحد امکان و توانایى، وظیفه‏اش را نسبت به کشورش انجام دهد. حفظ منافع بریتانیای کبیر به هر صورت و بدون رعایت مسائل انسانی و اخلاقی و حاکمیت مستبدانه بر مستعمرات انگلستان وظیفه‏ای بود که وی بر دوش خود احساس می‏کرد. هم‏چنین در این دوره، امپراتوری بریتانیا به سوی شرق پیش رفت و با تسخیر هندوستان توسط کمپانی هند شرقی، به اوج عظمت خود نزدیک شد. او با تسلط بر مصر و کانال سوئز و ایجاد هماهنگی خاص میان انگلستان و مستعمراتش، روند استعمار و بهره‏کشی از منابع کشورهای ضعیف را سامان بخشید. وسعت این سرزمین به قدری گسترده و در سراسر جهان پراکنده بود که مَثَل معروفی درآن‏باره عنوان می‏گردید که "آفتاب هیچ‏گاه در امپراتوری انگلستان غروب نمی‏کند". در این زمان علی‏رغم وضعیت نابسامان و مشکلات فراوان و نیز وجود فقر و درماندگی در مناطق تحت سیطره بریتانیا، از جمله هندوستان، برای استعمارگران به عنوان دوره شکوه و اقتدار مطرح شده است. ملکه ویکتوریا در اواخر عمر به عنوان مادربزرگ اروپا معروف شد زیرا بسیاری از سلاطین و ملکه‏های اروپا از فرزندان، نوادگان، خواهر زادگان و برادرزادگان و بستگان او به شمار می‏آمدند. ویکتوریا سرانجام در 22 ژانویه 1901م پس از 64 سال سلطنت، در 82 سالگی درگذشت. با مرگ ملکه ویکتوریا، دوران ضعف امپراتوری عظیم بریتانیا نیز آغاز شد.

وقوع حادثه یکشنبه خونین مسکو و آغاز انقلاب مارکسیستی شوروی (1905م)
در طی سال‏های 1904 - 5م جنگ‏های روس و ژاپن به وقوع پیوست و بر اثر پیروزی فرماندهان ژاپنی و رشوه‏گیری اُمرای روسی، ژاپن به پیروزی دست یافت. نارضایتی از حکومت استبدادی تزاری روسیه، تمام طبقات مردم را فرا گرفته بود. اوضاع بد اقتصادی روسیه در اوایل قرن بیستم و شکست نظامی روسیه در جنگ با ژاپن و از دست دادن منطقه منچوری، هم‏چنین رشد نارضایتی کارگران از شرایط کاری، وضعیت نابسامانی را ایجاد کرده بود. در این زمان، موج اعتصابات کارگری به اوج خود رسید و کارگران خود را برای حرکتی ضد سلطنتی آماده می‏کردند. در نهایت در روز یکشنبه 22 ژانویه 1905م، هزاران کارگر اعتصابی به طرف قصر زمستانی تزار راه‏پیمایى کردند و خواهان پذیرفتن نمایندگان خود از طرف تزار شدند. اما قزاق‏ها و نیروی سواره نظام گارد امپراتوری، در نزدیکی قصر، راه را بر آنها سد کردند. جمعیت، بی‏اعتنا به حضور این نیروها به حرکت خود ادامه داد و در این لحظه، سربازان به طرف آنها آتش گشودند. دراین واقعه که به یکشنبه خونین معروف شده است، هزاران نفر کشته و زخمی شدند. اخبار مربوط به حوادث یکشنبه خونین به سرعت در سراسر روسیه منتشر شد و به احزاب و گروه‏های چپ و انقلابی که با توسعه صنعتی کشور، امکان فعالیت بیشتری یافته بودند امکان داد که موج اعتصاب را در سراسر روسیه گسترش دهند. پس از این حادثه که سرآغازی برانقلاب 1905م روسیه بود، تزار در 19 اوت آن سال با صدور بیانیه‏ای، صریحاً وعده آزادی‏های مدنی و پارلمانی به مردم داد. با این حال، یکشنبه خونین و انقلاب 1905م، مقدمه‏ای بود که با شروع جنگ جهانی اول، آخرین ضربه را به رژیم تزاری روس وارد ساخت و آن را در سال 1917م، سرنگون کرد.

مرگ "لیندون جانسون" سی و ششمین رئیس جمهور امریکا (1972م)
لیندون جانسون سی و ششمین رئیس جمهور امریکا، در 27 اوت 1908م در ایالت تگزاس امریکا به دنیا آمد. او مدارج ترقی را طی سال‏های فعالیت سیاسی خود طی کرد و در دوران ریاست جمهوری جان کِنِدی به معاونت وی رسید. اما پس از ترور کندی در 22 نوامبر 1963م، جانسون در پنجاه و پنج سالگی زمام امور ایالات متحده امریکا را به دست گرفت. جانسوی در سوم نوامبر سال بعد یعنی در انتخابات سال 1964م از رقبای خود جلو افتاد و رسماً به عنوان رئیس جمهور جدید امریکا به کاخ سفید راه یافت. مهم‏ترین حادثه دوره پنج ساله زمام‏داری جانسون، ورود علنی امریکا به صحنه جنگ ویتنام به بهانه حمله یک کشتی ویتنام شمالی علیه کشتی‏های امریکا در خلیج تونکن بود. هرچند جانسون در دوران کندی بیشترین نقش را در تجهیز و مسلح کردن رژیم وابسته ویتنام جنوبی داشت، با این حال تا قبل از ریاست جمهوری جانسون، امریکایى‏ها به طور علنی وارد جنگ علیه ویتنام شمالی نشده بودند. با آغاز تهاجم امریکا به ویتنام در چهارم اوت 1964م، امریکایى‏ها به دستور جانسون، با تانک، توپخانه‏های دوربُرد، کشتی‏های جنگی و بیش از یک‏صد هواپیمای بمب‏افکن، حمله خود را به خاک ویتنام شمالی آغاز کردند. در ماه‏های اول جنگ، میلیاردها دلار خسارت در ویتنام شمالی به بار آمد و ده‏ها هزار نفر از مردم این سرزمین به خاک و خون کشیده شدند. این حملات پس از چندی به حدی گسترش یافت که طی سال‏های 1965 تا 1968م در طی بیش از 107 هزار حمله به خاک ویتنام شمالی، 2/5 میلیون تن بمب بر سر مردم بی‏دفاع این کشور فرو ریختند. هم‏زمان با عملیات تجاوزکارانه امریکا در ویتنام، حادثه مهم دیگری نیز روی داد و آن، مداخله نظامی امریکا در جمهوری دومینیکن واقع در امریکای مرکزی در طی سال 1965م بود. این مداخله به دنبال وقوع کودتای نظامیان چپ‏گرا به وقوع پیوست و در جریان آن، به دستور جانسون، هزاران تفنگدار امریکایى به بهانه حفظ جان اتباع امریکایى و در واقع به خاطر روی کار آوردن حکومت دست نشانده خود، روانه این سرزمین شدند. این نیروها به مدد 37 رزمناو امریکایى موفق شدند ضمن اشغال کامل دومینیکن، شورش نظامیان چپ‏گرا را که به قول جانسون، مورد حمایت کوبا قرار داشتند سرکوب کنند. با این حال، در دوران ریاست جمهوری پنج ساله جانسون، امریکا با یکی از بزرگترین گرفتاری‏های سیاسی خود در قرن بیستم روبرو شد و برای نخستین بار در یک جنگ خارجی، آن هم از یک ملت کوچک شکست خورد. در این میان، مردم امریکا که به شدّت از درگیری کشور خود در جنگ ویتنام و تلف شدن جوانان امریکایى در این جنگ ناراضی بودند، از سال 1966م به بعد، دست به تظاهراتی علیه جنگ ویتنام زدند و عظیم‏ترین این تظاهرات در واشینگتن و در برابر ساختمان کنگره و کاخ سفید برگزار گردید. جانسون که به واسطه درگیر ساختن امریکا در ویتنام موقعیت خود را در میان مردم از دست داده بود از شرکت در مبارزات انتخاباتی سال 1968م خودداری کرد و ریچارد نیکسون با وعده پایان دادن جنگ ویتنام، به ریاست جمهوری ایالات متحده انتخاب شد. لیندون جانسون پس از آن از سیاست کناره گرفت تا اینکه چهار سال بعد در 22 ژانویه سال 1972م بر اثر سکته قلبی در 64 سالگی درگذشت.

ترور مبارز فلسطینی "ابوحسن سلامه" توسط عوامل صهیونیستی (1979م)
ابوحسن سلامه طراح عملیات گروگان‏گیری 12 ورزشکار اسرائیلی در المپیک مونیخ 1972م بود. این عملیات در پنجم سپتامبر این سال به وقوع پیوست و به قتل 12 ورزشکار اسرائیلی، 5 فلسطینی و یک مأمور آلمانی و نیز دستگیری 3 فلسطینی دیگر انجامید. ابوحسن سلامه طراح اصلی این عملیات بود، هرچند که خود در آن مستقیماً دخالت نداشت. وی صاحب دو پاسپورت ایتالیایی، سه پاسپورت لبنانی و یک پاسپورت فرانسوی بود. ابوحسن سلامه سرانجام در 22 ژانویه 1979م هفت سال پس از حادثه مونیخ، در یکی از خیابان‏های بیروت همراه با چهار محافظش به هنگام خروج از خانه، در جریان انفجار بمبی که در یک اتومبیل در برابرخانه او کارگذاشته بودند به قتل رسید. تا دو سال پس از آن، کوچک‏ترین ردّ پایی از عاملان بمب‏گذاری به دست نیامد، ولی بعدها معلوم شد که عامل این جنایت یک زن یهودی آلمانی بوده که به همراه دو عضو دیگر موساد در پوشش بازرگان و آشپز در آپارتمان مقابل خانه ابوحسن اقامت کرده بودند و رفت وآمدهای او را زیر نظر داشتند. آنها پس از حادثه موفق به فرار شدند. (ر.ک: 5 سپتامبر)

تاسیس سازمان سیا (1946م)
در چنین روزی در سال 1946 C.I.A (سیا) تاسیس شد. این عبارت مخفف عبارت مطول سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا است . سازمان سیا یکی از مخوف ترین سازمان های اطلاعاتی جهان است که مردم آمریکا نیز براین امر تاکید دارند . این سازمان با تشکیلات گسترده خود به عنوان ید اطلاعاتی دولت آمریکا سردمداران این کشور را در انجام دخالت های مختلف سیاسی و نظامی در امور سایر کشورها یاری می دهد . سازمان یاد شده تا کنون موجبات انجام چندین کودتای نظامی در کشور های مختلف را فرام آورده است . کودتای بیست و هشتم مرداد 1332 ایران نیز محصول همکاری دو سازمان اطلاعاتی سیا وام آی شش انگلستان بوده است . سپس از واقعه 11 سپتامبر 2001 میلادی که منجر به ویرانی برج های دو قلو درنیویورک شد سیا ماموریت رسمی و علنی پیدا کرد که مخالفان آمریکا را در سراسر جهان بدزدد یا ترور کند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.