به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علی مهران، نویسنده، کارگردان، بازیگر و طراح صحنه تئاتر و سینما متولد 1359 در تهران است و در دهه اخیر از فعالان و هنرمندان برجسته تئاتر بوده است. او که به تازگی طراحی صحنه نمایش پر مخاطب «میاندار باران» را برعهده داشت در رابطه با صحبتهای گروه نمایشی «پالتوی پشمی قرمز» مبنی بر کپیبرداری از طراحی دکور این نمایش، در یادداشتی که برای خبرگزاری تسنیم ارسال کرده توضیحات خود درباره این مسئله را بیان کرده است. متن نوشته شده از سوی او در قالب نوعی دفاعیه است که متن کامل آن به شرح زیر است:
«هو القاضی، نحن راضی»؛ هنر ودیعهای است از مصدر جاری حضرت دوست در ذات انسانهای نوع دوست، اگر تمام این موهبت را از آن خود بدانی، یا به خدا اعتقاد نداری یا ارجی به بندگان خدا نمیگذاری... در طول یک دهه و اندی که از عمر نمایشی بنده میگذرد و همیشه خواهان این بوده و هستم که خدا عنایتی بر من داشته باشد که تئاتر را فقط و فقط به خاطر جوهره مقدس هنر بخواهم ولاغیر، تئاتریها را از عزیزان و خانواده بزرگ خویش قلمداد نمایم، به آنانکه از ایشان حتی کلمهای آموختهام احساس دین کنم و تمامی پیشکسوتان این حرفه را تکریم و تجلیل نمایم.
ما انسانها در این دنیا همگی در حال آزمون و خطاییم و به زعم حقیر سراپا تقصیر صحیح نمیباشد خود را مالک بلاعزل تکهای از این پازل ازلی و ابدی بدانیم. اما پیرو ادعای گروه نمایشی ذکر شده که بنده را متهم به سرقت ادبی- نمایشی در استفاده از ایده آنها در طراحی صحنه خود نمودهاند، اذعان میدارم تنها وجه مشترکی که این عزیزان را دچار شبهه نموده، متریال کِش میباشد و لازم به توضیح است که کِش پیشینهای بس کهنتر از دوره ما دارد و همچنین کاربردی فراتر از عرصه نمایش را پوشش میدهد. جسارتاً از تیر و کمان کودکان کوچه و بازار گرفته تا لیفه تنبان و آنچه بدان موی سر را میبندد از مین متریال کِش ابتیاع شده است.
دوستانه میگویم، مگر در مملکت ما نمایشهای غیر دینی و ضد ارزشی به روی صحنه میآید که برخی همکاران، بعضی گروهها را مذهبی کار، ارزشی کار و... میدانند و چه جای ایراد است که گروههای جوان و خوش فکر در سالنهای بزرگ کارهایشان را ارائه میدهند، حال اینکه دیده شده تماشاگر پای نمایش بزرگانی یا چرت میزنند یا با بی میلی سالن را ترک میکنند. در دفاع از شعور خود بازگو میکنم که تمامی کارهای نمایش خود، اعم از بازیگری، کارگردانی و طراحی صحنه را با درایت و براساس اصولها و معیارهای علمی تئاتر و در نهایت بنا بر علقه و تفکر خویش انتخاب مینمایم. علیرغم میل باطنی خویش اعلام مینمایم، از ماست که بر ماست...
ادعای این گروه محترم نمایشی به گروه تولید و کارگردانی نمایش «میاندار باران» ارتباطی ندارد، هر چه فلش اتهام هست میبایست به سمت بنده نشانه رود و بنده نیز این واقعه را به روز قیامت و سر پل صراط واگذار مینمایم، بلکه همکارن گرامی خویش را به پای میز مذاکره به همراه یک دستگاه DVD و دو حلقه CD نمایشهای مذکور دعوت میدارم. به جهت عدم تضییع حق از ریاست شورای نظارت بر نمایش مرکز هنرهای نمایشی خواستارم به این پرونده رسیدگی فرمایند.
انتهای پیام/