خبرگزاری تسنیم:
همه تکذیبهای بهروز شعیبی کارگردان سینمای ایران برای ساخت فیلم انتخاباتی محمدباقر قالیباف دیشب با صدای بم و خاص روحانی فیلم «طلا و مس» پشت دوربین فیلم تبلیغاتیاش بیاعتبار شد.
بهروز شعیبی و محمود رضوی کارگردان و تهیهکننده «دهلیز» یکی از برجستهترین فیلمهای جشنواره فجر امسال شروع طوفانی و غافلگیرکنندهای برای یک فیلم تبلیغاتی انتخاباتی طراحی کرده بودند. ریتم تند تدوین فیلم و چینش مناسبت مستندات واقعه آبگرفتگی مترو تهران در سال گذشته که با حضور درصحنه گلآلود مداوم قالیباف تزئین شده بود دقیقا همان چیزی بود که قالیباف در تمام مدت تبلیغات انتخاباتی به دنبالش بود:" یک مدیر اجرایی قوی و همیشه در صحنه که بلد است چگونه بحرانها را در کوتاهترین زمان و به بهترین شکل مدیریت کند"
«دوباره زندگی» البته خیلی زود از ریتم افتاد و هر چه به زمان پایان فیلم نزدیک شد بیشتر به یک مستند معمولی انتخاباتی البته باکیفیت بدل شد. اما ظاهرا همان 5 دقیقه ابتدایی ماجرا به علاوه اشارات جالبتوجهی از گفتههای خود قالیباف در مناسبتهای مختلف به خصوص تصاویر اختصاصای از حضور او در جنگ تحمیلی کار خودش را کرده بود و تصویر یک مدیر کارآمد کلید واژه تبلیغاتی قالیباف را به وجود آورده بود.
شعیبی و رضوی البته بیدقتیهای تبلیغاتی خاصی مثل دخالت دادن نمایش ژستهایی که در فرهنگ اصطلاحات ایرانی به ژستهای احمدینژادی مشهور شده است را هم در این فیلم انجام داده بودند که در مواقعی از کار فیلم تبلیغاتی قالبیاف را به یک سرمایهگذاری بیهوده و اتلاف وقت نزدیک می:کرد. چیزی که قالیباف اصلا ادعایش را نداشت.
البته که فیلم دوباره با یک سرود وطنپرستانه همراه شده بود تا علاوه بر اینکه پررنگترین خواننده فیلمهای تبلیغاتی امسال را مشخص کند، ثابت کند که شعیبی هم به جز ابتدای فیلم طبق کلیشههای البته اینجا تروتمیز فیلم تبلیغاتی ساختن حرکت کرده است.
اما نتیجه یک فیلم تبلیغاتی دیگر دیشب کمی باورنکردنی بود. فیلم تبلیغاتی حداد عادل اگر چه طبق اعلام قبلی با یک تیم آماتور و بیتجربه ساخته شده بود اما نتیجه کار به چیزی فراتر از بیتجربگی شبیه بود.
ولههای میانی فیلم که با یک موسیقی بیربط و گرافیک ابتدایی همراه شده بود در همان ابتدای فیلم نشان داد که توقع یک فیلم حرفهای را از دانش آموزان مدرسه «مرد آرام میدان» نمیتوان داشت. فیلم مستند حدادعادل کاملا سردرگم و در میانه تصمیمگیری برای انتخاب یک رویکرد ثابت تبلیغاتی گیر کرده بود و این تا پایان فیلم اساسیترین نقطه ضعفش باقی ماند.
فیلم تبلیغاتی حدادعادل جدای از اشکالات بیحدوحصر فرمی و ساختاری کار، در دو راهی نمایش چهرهای انقلابی (در صحنههای آن کنفرانس دانشجویی یا حوادث مربوط به فتنه) یا میانهرو و اهل فضل از حدادعادل گیر کرده بود و این دوراهیاش نتیجهای جز سردگمی مخاطبان فیلم حداد نداشت.
فیلم حداد البته صادق بود و ریاکارانه بیچارگی و فقر را به محلی برای رایساختن بدل نکرده بود و از این نظر و همینطور عدم تلاش برای پوشاندن بخشهای خاص زندگی تفکرات رایریز او، صادقانهترین و اخلاقیترین فیلم انتخاباتی پخش شده بود.
انتهای پیام/