به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، صد دریغ و درد از هجران بزرگ مرد موسیقی ایران، شهنوازی که در شبیخون شبی سرد در کام بی‎شرمانه مرگ رخ در نقاب خاک کشید.

گلوی موسیقی ایران را دیرگاهی است که بغضی مرگ بار می‎فشارد و هرز گاهی آهی از بطن جان بهار موسیقی را خزان کرده و بزرگانش را گلچین می‎کند، دیرگاهی است که بهار رخت خزان به تن کرده است و داغدار دلنوازان شعر و طرب و ترنم می‎شود.

گویی غم خزان بزرگان در بهار موسیقی شهرمان آشیان کرده است و خیال رفتن ندارد، به فاصله یک سال و درو روز از سفر آقای نی ایران، شهنواز موسیقی ایران نیز به وی ملحق شد تا در سفر ابدیت همچون گذشته یار همیشگی‎اش باشد و این رفاقت دیرینه را در ژرفنای خاک خاموش جاودانه کند، و وفاداری در رفاقت بزرگان را ثابت نماید.

در گذشت استاد بی‌بدیل موسیقی ایران ضایعه‌ای بزرگ برای اهل اندیشه و هنر است، سرمایه‎ای که در گنجینه‎بی‎منتها و پر توان موسیقی ایرانی جریان دارد بی شک وامدار درایت این بزرگ مرد است، شاخه‎های درخت تنومند موسیقی ایرانی از ریشه پر توانی چون شهناز تغذیه می‎کنند، و بسیاری از هنرمندانی که اکنون نام آور شده و در دنیا سرشناش شده‎اند، در اشاعه این موسیقیدان بزرگ محفل داشته‎اند.

یک قرن از موسیقی ایران وامدار نهضت شهناز و شهنازهایی است که پاکی و عظمت موسیقی را با حضور بی بدیل خود در جان‎های‎آگاه و زلال دمیدند، شهناز عشق الهی را در پنچه و سرانگشتان هنرمندخود بر روح زمانه تزریق کرد و با موسیقی خود جان‎ها را به یکدیگر پیوند زد.

جلیل شهناز پیوند ساز روح بشریت و مایه اتصال دل‎ها و منفصل کننده شر و ناپاکی از جان زلال موسیقی ایرانی بود، چه سرهایی که در برابر نوای عرفانیش به تعظیم فرود نیامد و چه سنگ دلانی که در برابر گوهر وجودی ساز بی آلایش او سر بر خاک نساییدند.

مناعت و درویشی را با قناعت سازش در آمیخت و جلوه موسیقی عرفانی را بر قله استوار جاودانگی به اهتزاز در آورد، شهناز شاهانه شهنوازی می‎کرد تاجایی که شهریاران موسیقی آویزان لگام استادیش می‎بودند، حضورش جان‎های مشتاق را به فیض می‎رساند و تشنگان موسیقی را سیراب می‎نمود.

فقدان این استاد بزرگ خیال باطلی است، چرا که حضور پر ثمر وی برای موسیقی ایرانی تا ابد د دل‎های موسیقیدانان جاویدان است و تأثیرش همچنان پایدار.

استاد جلیل شهناز هم رفت، رفت تا سلامی دوباره کند به استاد تاج، ادیب خوانساری، حسن کسایی و دیگر عزیران سفر کرده این عرصه ، زین پس در خردادماه یاد استاد جلیل شهناز در کنار استاد حسن کسایی سبز می‎شو، اما بزرگان و دوستدارنش در غم هجران او زانوی غم بغل گرفته و هوای چشمانشان بارانی است.

جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهاد کش فریاد...

روحش شاد و یادش گرامی

انتهای پیام/ الف