به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شبهای قدر مسجد جامع بازار تهران صفایی داشت. این حرف خیلی از کسانی است که سالهای سال شبهای قدر خود را در آنجا گذرانده بودند. مسجد جامع بازار به خاطر حضور وعاظ گرامی و اساتید اخلاق برجسته، موقعیت و سبقه زمانی خود و شرایط خاص دیگری که داشت معنویتش بوی دیگری داشت. سهم زیادی از این معنویت مرهون علمایی همچون مرحوم آیتالله العظمی مجتبی تهرانی بود.
همه خصوصا جوانان تشنه معرفت منتظر بودند تا فقیه اخلاقی شهر بیاید و برایشان قرآن به سر بگیرد و آداب دعا کردن را به آنها بیاموزد. منتظر بودند تا بیاید و برایشان روضه بخواند و با آن صدای ملکوتی بگوید: از همه شما التماس دعا دارم. بگوید: خدایا من امشب به خاطر این جوانها آمدهام. بگوید: خدا! «گدا» آمده.
آیتالله تهرانی رفت اما یادش در خاطر همه شاگردان و مریدانش هست این را میشد از گریههایشان در شب قدر دو شب پیش در حسنیه آیتالله حقشناس فهمید. مطیعی به آیتالله جاودان گفته بود ما امسال یتیم هستیم. شب ضربت خوردن امیرالمؤمنین علی(ع) انتظار یتیمنوازی داشتند. روضههای سالهای قبل حاج آقا مجتبی که خوانده میشد کمک بزرگی بود برای خالی شدن بغضهای درون سینه. شانهها همراه دلها میلرزید.
همین روضهها دلتنگی نبودن حاج آقا مجتبی را برای مردم بیشتر میکرد. برای مردمی که عاشق گریه و روضه برای مصائب حضرات معصومین(ع) بودند آن هم روضههایی که یک مرجع عالیقدر میخواند. میثم مطیعی همچون سالهای قبل که در محضر علامه تهرانی دعای جوشن میخواند شب نوزدهم رمضان امسال هم جوشن میخواند اما همه میفهمیدند که غم فراق حاج آقا مجتبی بغض او هم هست.
شبهای قدر مسجد جامع بازار تهران سالهای سال نوای جوشن کبیر میثم مطیعی را در خود میشنید. این نوا سالیانی قبل از شروع بیانات حاج آقا در بازار تهران طنین انداز میشد. فایل صوتی زیر مربوط به شب 21 ماه رمضان سال قبل در مسجد جامع بازار است. همان شبی که حاج آقا مجتبی روضه ابالفضل خواند و با گریه فریاد می زد یا ابالفضل یا ابالفضل...
این نوا را میتوانید در لینک زیر بشنوید:
http://www.gomnam.ir/index.php/2013-04-05-08-27-34/viewdownload/397/417
انتهای پیام/