علیرضا کمرئی مدرس دانشگاه و کارشناس مسائل آموزش وپرورش در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم در رابطه با انتخاب محمد علی نجفی به عنوان گزینه پیشنهادی دولت یازدهم برای تصدی وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: تجربه مدیریتی موثر و شناخت کافی ازمسائل آموزش وپرورش، از جمله ویژگی‌ها و اولویت‌هایی است که اغلب فرهنگیان در اظهار نظرهای خویش برای انتخاب وزیر آموزش وپرورش دولت یازدهم  بدان اشاره کرده‌اند.

وی افزود: برخوردای از این ویژگی‌ها در شرایط پیچیده امروز، نه یک اولویت که یک ضرورت است. فردی که حوزه‌های مختلف تعلیم وتربیت را بشناسد و با اقتضائات مدیریت آشنا بوده وقادر باشد در شرایط متلا طم امروز و انبوهی از برنامه‌های پراکنده آموزش وپرورش را از سردرگمی برهاند و با مدیریتی منسجم به‌ دور از خصیصه‌های شعارگونه، از فرصت ها استفاده مناسب را کند.

کمرئی در پاسخ به این سوال  که مهمترین چالش نظام تعلیم و تربیت رسمی امروز در حوزه تربیتی چیست؟ و وزیر آموزش و پرورش باید در قبال آنها چه اقداماتی را انجام دهد، گفت: یکی از چالش‌های اساسی که امروز آموزش وپرورش با آن مواجه است و متاسفانه در سایه تبلیغات وسیع - که گفته می شود در جهت تغییر نگاه به آموزش وپرورش صورت گرفته است- مغفول مانده است« خارج شدن آموزش وپرورش از نگرش‌های علمی مدیریتی و کاربست روش‌های القایی وتبلیغی به‌ویژه در حوزه تربیتی و مخصوصا تربیت دینی است».شیوه‌ای که برای پاسخگویی به نیازهای امروز متربیان در هیاهوی تحولات فرهنگی و اجتماعی کارآمد  به نظر نمی رسد و باید با جایگزینی روش‌هایی که خردورزی  در  دینداری را مطلوب می داند، بهبود واصلاح شود.

این مدرس دانشگاه و کارشناس مسائل آموزشی ادامه داد: آقای نجفی که سابقه نسبتا  طولانی در مدیریت  کلان آموزش و پرورش دارد باید به موارد توجه داشته باشد پراکندگی‌های در عمل که به مثابه آفتی آموزش وپرورش را تهدید می‌کرده است، بر پایه یک انسجام ذهنی و فکری ، به تفکر یکپارچه در اجرا تبدیل شود.این امر در درجه نخست نیازمند ذهنی پویا ، مجموعه نگر و دارای نگرش سیستمی به آموزش وپرورش است.

وی افزود:  اقتصاد آموزش وپرورش، یکی از دغدغه های اساسی این عرصه اجتماعی است. بهبود آن مخصوصا در شرایط فعلی نیازمند تدابیرمشخص است. نیازی که در دوران گذشته نیز، بخشی از منزلت دهی به جایگاه معلمان به عنوان یکی از ارکان مهم تعلیم وتربیت بر آن گره زده می شد و بهبود وضعیت معیشتی معلمان در نظام رتبه بندی،کانون تمرکز مدیریت گذشته به حساب می آمد. امروزه  اتخاذ رویکردهای مشارکتی در آموزش وپرورش تصمیمی غیر قابل انکار است. رویکردی که فرصتی کافی بوجود می آورد تا همه ارکان جامعه، درگیر مسائل آموزش وپرورش شوند.

کمرئی بیان کرد: دوران عمل یکسویه در مدیریت سپری گشته، وآموزش وپرورش امروزه بیش از هر زمان دیگری نیازمند اتخاذ ساز وکارهای مشارکتی است. تجربه شوراهای آموزش وپرورش که در دوران وزارت آقای نجفی که توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد، فرصت مناسبی را برای عمل کردن در درون سیستم مشارکتی فراهم آورد.

این مدرس دانشگاه و کارشناس آموزشی با اشاره به اینکه مدیریت مبتنی بر مدرسه که فقط در سایه مدیریت مشارکتی امکان پذیر است،در پرتو برخوردای رویکردهای مشارکتی تقویت می شود وبهبود می یابد، گفت:  تفویض اختیار به مدارس، تقویت اقتدار مدیریتی مدیران در حوزه برنامه ریزی وتصمیم گیری و اداره امور مدرسه  در سایه سار بینش مشارکتی، معنا و مفهوم می یابد. آموزش وپرورش نیازمند ایجاد شرایطی است که این اقتدار را در مدیران مدارس به عنوان ارکان اصلی نظام تعلیم وتربیت تقویت کند.

وی ادامه داد: همواره واکنش منطقی ومستدل در رابطه با برنامه ها وسیاست ها،  نشان از واقع بینی اشخاص در امور دارد  برخورد هیجانی واحساسی با پدیده ای چون آموزش وپرورش و بر نامه‌های آن ،بازی خطرناکی است که موجب اتلاف منابع وسرمایه های اقتصادی واجتماعی می شود.

انتهای پیام/