به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بهروز شعیبی درخصوص علت انتخاب«دهلیز» گفت: فکر میکنم که بیشتر«دهلیز» مرا انتخاب کرد تا من. موضوع«دهلیز» حساس است و درباره چالش های خانوادهای است که در آستانه قصاص قرار دارند. ما برای رساندن فیلم به جشنواره با چالشهایی روبرو بودیم، پروانه ساخت خیلی دیر صادر شد اما خوشبختانه به دلیل تحقیقات و دیدگاه جدید فیلمنامه نویس فکر میکنم سرانجام موفق شدیم نگاه تازهای به مسأله قصاص داشته باشیم.
شعیبی ادامه داد:خوشحالیم که نوع نگاهی تازه و غیرتکراری به مسأله قصاص که جزئی از شرع مقدس است، را توانستیم بازتاب دهیم. شاید این انتخاب ریسک بود اما ما قرار نبود در «دهلیز» قضاوت کنیم و حکم صادر کنیم بلکه قرار بود مسأله و نگاهی را مطرح کنیم که برای تماشاگران سوالاتی مطرح شود که با حال خوبی درباره آن فکر کنند.
شعیبی گفت:فکر میکنم نسلی مثل ما با احترام به نسل قبلی به کارمان ادامه دهیم. ما مدیون کل تاریخ سینما هستیم.
محمود رضوی درباره علت انتخاب«دهلیز» برای تهیه کنندگی عنوان کرد: ما با آقای شعیبی کاری را دنبال کردیم و در اثنای همان کار ایشان طرحی را پیشنهاد دادند. داستان جذاب بود و قرار گذاشتیم متن را همزمان با تولید کار شروع کنیم و به تعبیر آقای شعیبی مسیری را انتخاب کردیم که هیچ راه برگشتی برایمان نبود. وضع فروش فیلم هم در آغاز و حدود یک هفته قبل از اکران کم بود اما به تدریج تعداد سالن های سینما افزایش پیدا کرد و شرایط بهتر شد.
بهروز شعیبی درباره نقش کودک فیلم«دهلیز» توضیح داد: محمدرضا شیرخانلو از بین 85 کودکی که اکثرا سابقه بازی داشتند، انتخاب شد. ما فرد دیگری را برای نقش اصلی یعنی نقش محمدرضا انتخاب کرده بودیم اما در جلسه اول به این نتیجه رسیدیم که باید بازیگر را تغییر دهیم در زمان ناهار تصمیم به جایگزینی آن بازیگر گرفتیم و محمدرضا را آوردیم. از همان روز ما سکانس را تکرار کردیم و 45 روز به طور مداوم فیلمبرداری کردیم.
رضوی درباره وضع تولید فیلم در سینما تشریح کرد: در ایام جشنواره مقداری به مشکل مالی برخورد کردیم و وامی را از مؤسسه رسانه های تصویری دریافت کردیم. شرایط تولید در سینما خوب نیست. چند مدل فیلم در سینما ساخته می شود که یک مدل آن با سرمایه شخصی است که نگاه زیادی به گیشه دارد و معمولا برای جذب مخاطب از بخش هایی میگذرند.مدل دیگر کار صرفا دولتی و مربوط به نهادهایی می شود که برای تولید پول میدهند. در این اوضاع گاهی کارها گران میشود و این شرایط تولید را برای ما دشوار میکند و هزینه ها را بالا میبرد.
تهیه کننده«دهلیز» افزود: تولید دولتی اصلا بد نیست اما اگر دیدگاه فقط یارانه دادن برای ساخت فیلم باشد، رسالت فیلمساز ادا نمی شود و فیلم مخاطبی ندارد. بحث فروش و مخاطب رابطه مستقیم دارند؛ یعنی هرچقدر مخاطب بیشتر شود طبعا فروش بالاتر میرود. وقتی مخاطب فیلم من را میبیند، حتما پیام من به مخاطب منتقل شده است. اگر فیلمی در حد بن هور بسازیم و مخاطب دوست نداشته باشد و به سینما نیاید، رسالت فرهنگی ما شکست می خورد.
رضوی درباره نوع سوم تولید سینمایی اظهارکرد: نوع سومی هم در تولید وجود دارد که برخی دوستان بیرون از فضای دولتی و نگاه صرف به گیشه، آثار فرهنگی را تولید می کنند که همین آثار هستند که وقتی به نتیجه میرسند، می توانند کمک کننده سینما و اجتماع باشند. آنها ریسک اولیه را برای گفتن حرف فرهنگی انتخاب می کنند و سعی میکنند بستهبندی خوبی هم داشته باشد. سعی کردیم«دهلیز» در این ساختار بگنجد و صحبت از مسائلی اجتماعی کند که جامعه همین امروز با آن درگیر است.
وی ادامه داد: البته این فیلم در پروانه گرفتن مشکل داشت و به راحتی پروانه نگرفت. قصاص در شرع دین وجود دارد و ما در حال بررسی مسأله اجتماعی می شویم که با آن درگیر می شویم. ما هم قصاص و هم بخشش را نشان دادیم و به مخاطبان اجازه انتخاب دادیم.
بهروز شعیبی در این رابطه گفت: ظاهرا تصیم گرفته شده بود که هیچ فیلمی درباره قصاص ساخته نشود، اما به نظرم احتیاج به ایجاد فضای اعتماد داریم.ممکن است دیدگاه انسان دوستانه ما دچار نوسان شود و به نظرم خیلی نباید نگران بود چون نمی شود بخشی از احکام را به دلیل برداشت های متفاوت و متناقض کنار بگذاریم. مسأله قصاص همیشه دو بعد دارد که یکی مربوط به خانواده قاتل و دیگری مربوط به خانواده مقتول است و ما در«دهلیز» سعی کردیم این دیدگاه را تغییر دهیم.
این کارگردان افزود: این فیلم رابطه خانواده ای را تصویر می کند که دچار بحران شده اما این مانع از آن نمی شود که ما از جوانب و حواشی اتفاق افتاده برای خانواده مقتول شویم. سینمای مطلوب من سینمایی است که در هر قالبی حرفی برای گفتن داشته باشد.
بهروز شعیبی در پایان گفت: یکی از دغدغه های من انتخاب عطاران به عنوان بازیگری بود که به دلیل انجام کار کمدی، به او کار جدی پیشنهاد نمی شود اما عطاران آمد و برای فیلم کاندید دریافت سیمرغ شد. جدا از این تماشاگران نیز وی را پذیرفتند و همذات پنداری کنند. هرچه الان تجربه به دست آورده ام مدیون دوران دستیاری و همکاری با کارگردانان بزرگی چون جیرانی و فرزاد مؤتمن است. علی سرابی هم در کار بازیگردانی کمک بسیاری به ما کرد.
انتهای پیام/