به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، 18 آبان سال83 سد کارون 3 بلندترین بتونی خاورمیانه با حضور رئیس جمهور وقت آقای خاتمی و جمعی از کابینهاش آبگیری شد و برق تولیدی این سد به طور رسمی وارد مدار سراسری شد.
اما این آبگیری در شرایطی صورت گرفته بود که تدبیر ویژه و قابل قبولی برای مردمان ساکن در روستاهای پشت سد از جمله روستاهای شیوند وجلالی، سادات حسینی، شهپیر، بارز و شوارز اندیشیده نشده بود و مشکلاتی را از قبیل سختی تردد به دهدز، ایذه و لردگان با زیرآب رفتن پل شهپیر و پل بارز، از دست رفتن شغل تعدادی از مردم منطقه با زیرآب رفتن اراضی کشاورزیشان، مهاجرت یکباره تعداد زیادی از ساکنان منطقه به روستاها و شهرهای همجوار بخاطر از دست دادن خانه و کاشانه خود و مدفون شدن روستاهایشان در زیر آب و دهها مشکل دیگر برای مردم مظلوم گرفتار شده در دل کوههای زاگرس و پشت سدکارون 3 به ارمغان آورده بود.
هر ساله این دریاچه عظیم ایجادشده در پشت سد، جوانان برومندی از مردم منطقه و مسافران و گردشگران قربانی میگرفت تا اینکه اخیراً مینیبوسی از مردم روستای میراحمدغریبیها که در همان سال آبگیری سد بخاطر مدفون شدن روستایشان در زیر آب به ایذه مهاجرت کرده بودند جهت شرکت درمراسم یکی از اقوامشان راهی دیار خود شده بودند و جهت عبور از دریاچه آرام اما پرآب کارون 3 سوار بر یدککش شدند اما این عبور به سرانجام نرسید و چند متری مانده به ساحل مینیبوس راهی دریاچه شد و 14 نفر از مسافران مینیبوس که همه باهم فامیل بودند مظلومانه قربانی دریاچه کارون 3 شدند و ضایعهای اسف بارآفریده شد که داغش تا ابد در سینه مردمان پاک خطه بختیاری خواهد ماند.
حال جای چند سئوال اساسی از مسئولان وزارت نیرو باقی است:
آیا بهتر نبود قبل از آبگیری سد فکری به حال مردمان ساکن درپشت این سد شود و برای تردد ایمن و آسانتر مردم این خطه پلهای جایگزین احداث شود یا شهرکهایی برای اسکان مردمی که خانه و کاشانه شان را از دست داده بودند پیشبینی شود؟
آیا یدک کشهایی که جایگزین پلها شدهاند دارای ایمنی و استانداردهای لازم هستند؟
آیا در مقابل درآمد هنگفت و میلیاردی این سد احداث دوپل جایگزین (پل شهپیر و پل بارز) کار سخت یا هزینه بری برای وزارت نیرو بود؟
آیا مسئولان وزارت نیرو برای پیشگیری از وقوع چنین حوادث دلخراشی فکر اساسی خواهند کرد یا باز هم باید منتظر چنین حوادث ناگواری باشیم؟
انتهای پیام/