به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، سیاست هسته ای ایران در قالب یک مثلث شکل می‌گیرد. این مثلث برآمده از حداقل 10سال سیاست مقاومت هسته ای ایران است، مقاومتی که دادگرایانه و عدالت طلبانه صورت گرفته است. ضلع اول این مثلث بر اساس حقوق هسته ای جمهوری اسلامی ایران است و حقی نیست که در تعامل دوجانبه به دست آمده باشد بلکه مطابق با اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی به ایران داده شده که به موجب آن ایران می‌تواند از حقوق کامل هسته ای خود برخوردار باشد و فن آوری هسته ای از استخراج تا تولید و غنی سازی و بهره برداری هسته ای داشته باشد.

ضلع دوم این مثلث، حق جامعه بین المللی است که ایران خود را به این حق پایبند دانسته و ارائه شفاف توسط جمهوری اسلامی مبنی بر پاک بودن برنامه هسته ای اش در همین راستاست. ضلع سوم این مثلث،‌ کاهش زمان بندی شده تحریم هایی است که به بهانه موضوع هسته ای و در ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل و تحریم‌هایی نیز به‌صورت یکجانبه از سوی غرب علیه ایران شکل گرفته است. وقتی که پرونده ایران از شورای حکام به شورای امنیت رفت این تحریم‌ها امروز در قالب پنج قطعنامه سازمان ملل و به ویژه سه قطعنامه اخیر شکل گرفت و متعاقب آن هم تحریم غرب علیه ایران اعمال شد. هر آنچه که تحت عنوان گفت وگوی برابر و زمان بندی شده و مذاکره عملیاتی و نه مذاکره برای مذاکره مطرح است،‌از دل این مثلث در می‌آید.

این مسئله در حالی است که بحث انتقال پرونده هسته ای از دبیرخانه شورای امنیت به وزارت امور خارجه قبل از انتخابات مطرح شد تا کار به صورت کاملا تخصصی، ‌فنی و حقوقی پیش رود. با توجه به این بحث، آقای ظریف به عنوان وزیر امور خارجه باید در این قالب عمل کند و آن چیزی که در ایران به عنوان پشتوانه و پیشینه هسته‌ای است به عنوان برگ برنده خود در مذاکرات مورد استفاده قرار دهد. اولین برگ برنده، چهار قانون مصوب مجلس شورای اسلامی است (قوانین مجلس هفتم) که به موجب آن چهار قانون غیر قابل عدول در مجلس تصویب شد. بر اساس این قوانین، جمهوری اسلامی باید تلاش کند تا از حق کامل در خصوص انرژی هسته‌ای به ویژه درباره خلق فناوری هسته ای بهره مند باشد و مجلس درباره پروتکل الحاقی که به امضای دولت رسیده بود هم اینطور نتیجه گیری کرد که در صورت ادامه تحریم‌ها این پروتکل اجرایی نشود.

اگر گشایشی در مذاکرات شکل گیرد آن موقع آقای ظریف می‌تواند پروتکل الحاقی را به این دلیل که توسط دولت امضا شده برای تصویب نهایی به مجلس ببرد ولی تا زمان ارسال پروتکل الحاقی به مجلس هنوز راه درازی در پیش است زیرا هنوز آژانس حقوق ایران در زمینه ان پی تی را مورد توجه قرار نداده است. زمانی که این حقوق اثبات شود آن موقع دولت می‌تواند لایحه پروتکل الحاقی را ارائه دهد که کارگشا خواهد بود.مقدمه این کار هم آن است که آقای ظریف و تیم هسته‌ای ایران و به ویژه نمایندگی ایران در آژانس باید به گونه‌ای عمل کند که تنش‌های هسته ایران و آژانس حل شود و اولین گزارش دبیر کل آژانس درباره برنامه‌های هسته‌ای ایران یک گزارش مثبت باشد. در زمان آقای روحانی گزارش هایی که بعد از البرادعی مطرح شد منفی بود این انتظار وجود دارد با توجه به علائم مثبتی که ارسال شده گزارش جدید حاوی نکات مثبتی باشد که البته در روابط ایران و آژانس تاثیرگذار بوده و مقدمه ای برای گفت‌وگو با گروه 5+1 خواهد بود. گام بعدی،‌ تدوین دستور کار خواهد بود.

به نظر می‌رسد حتی دیپلمات‌های 5+1 هم از تطویل مذاکرات خسته شده‌اند. اکنون مذاکرات باید در فضایی زمان بندی شده صورت گیرد ایران دیگر نمی تواند منتظر باشد آن در شرایطی که ماهیانه حدود سه و نیم میلیارد دلار از بابت تحریم‌ها ضرر نفتی را تقبل می‌کند، مذاکرات طولانی باشد. این در حالی است که 5+1 هم وقت کشی می‌کند. از این رو آقای روحانی برای پیشبرد سیاست‌های خارجی خود نیازمند شکل گیری روند کلی تحریم شکنی در زمینه‌های فناوری و تجارت و غیره است. مذاکرات هم باید در چارچوبی زمان‌بندی شده پیش رود و هم اینکه به صورت گام به گام تحریم‌ها شکسته شود.

انتخاب شخص آقای ظریف، سیگنالی از سیاست خارجی تنش زدایانه آقای روحانی است مبنی بر اینکه ایران به دنبال تنش زدایی هم با کشورهای غربی و مشخصا آمریکا و هم در معادلات منطقه ای است.» موضوع آخری هم که باید حتما به آن توجه شود دیپلماسی عمومی به ویژه دیپلماسی هسته ای کشور است. در این راستا جمهوری اسلامی باید مواضع دیپلماسی هسته ای خود را مشخص کند و نشان دهد برنامه هسته ای اش کاملا صلح آمیز است. در همین راستا فقط نیازمند یافتن یک زبان تفاهمی است که عملکرد مثبت خودش را نشان دهد و برای شکل گیری یک توافق زمینه سازی کند.

منبع: تهران امروز

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.