به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مولوی پژوهی و مولویشناسی یکی از حوزههای پرطرفدار در رشته زبان و ادبیات فارسی و عرفان اسلامی است که بعد از ثبت نام مولوی بر ستیغ ادبیات عرفانی، بسیاری را بر آن داشت که وارد این وادی شودند و به پژوهش و تحقیق دست بزنند. در این میان در کنار نام ایرانیان، نام پژوهشگرانی از دیگر کشورها هم دیده میشود که تحقیق در این حوزه را یکی از شاخصههای اصلی کارنامه کاری خود میدانند که آنه ماری شیمل و نیکلسون از این جملهاند.
در سالهای اخیر مولویپژوهی و مولویشناسی رشد چشمگیری داشته است؛ به طوری که علاوه بر اساتید، دانشجویان بسیاری نیز پایاننامههای خود را در رابطه با این اندیشمند جهان اسلام به رشته تحریر درآوردهاند. مثنوی معنوی و بعد از آن غزلیات شمس بیش از دیگر آثار مولانا سهم تحقیق و پژوهش را به خود اختصاص داده است. نام کریم زمانی نیز با این حوزه گره خورده است. هر چند او دیرتر از پژوهشگرانی چون فروزانفر، شهیدی و شفیعی کدکنی وارد این وادی شد، اما با انتشار مجموعه «شرح مثنوی» که چند سال گذشته توسط انتشارات اطلاعات به چاپ رسید، توانست نام خود را در کنار بزرگترین مولویپژوهان معاصر ثبت کند.
زمانی بعد از اتمام شرح مثنوی، چند اثر دیگر در این حوزه مانند «نینامه» و شرح «فیه ما فیه» را نیز منتشر کرده، حالا در حال انجام و اتمام شرح غزلیات شمس است؛ غزلیاتی که به دلیل دشواری محتوا و پیچیدگی و در لفافه بودن مضمون، برای غیر اهل و متخصص، دیریاب است. دشواری معنا و پیچیدگی کلام سبب شده است تا کمتر کارشناسی به خود اجازه ورود به این حوزه را داده بدهد.
زمانی هماکنون جلد نخست این مجموعه را به اتمام رسانده و به ناشر تحویل داده است. بنا بر گفته او قرار است این اثر تا پایان پاییز سال جاری به چاپ برسد. شیوه کار زمانی در شرح غزلیات به این گونه است که ابتدا دشواریهای واژگانی را شرح داده و سپس، محتوا و مضمون مورد نظر شاعر را نیز بیان میکند. او در این راه، همانند شرح مثنوی، از بیان اشارات و تلمیحات و ذکر اشعار نمونه نیز دریغ نکرده است. از جمله ویژگیهای آثار زمانی جامع و احاطه آن بر منابع پیشین است، شیوهای که انتظار میرود او در این اثر نیز ارائه کرده باشد.
انتهای پیام/