به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از مجله العصر، «ماکس فیشر»، وبلاگ نویس امور داخلی آمریکا و دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته مطالعات بین الملل دانشگاه «جانز هاپکینز» در مقالهای که روزنامه «واشنگتن پست» آن را چاپ و منتشر کرد، به دلیل روی گردانی واشنگتن از ریاض در اثر تغییر منافع به وجود آمده، از حیث اهمیت اشاره میکند که عبارتند از:
1- مصر
عربستان سعودی به شدت با حکومت «محمد مرسی»، رئیس جمهوری که نماینده جماعت اخوان المسلمین این کشور به شمار میآمد، مخالفت کرد و به همین جهت از کودتای نظامی جولای گذشته علیه وی حمایت کرد. در حالیکه آمریکا از «محمد مرسی» حمایت کرد و مخالف کودتا علیه وی بود. در ماه آگوست گذشته، عربستان سعودی در رویارویی مخفیانه با آمریکا که کمکهای نظامی به ارتش مصر را کاهش داده بود، اعلام کرد که هرگونه کاهش در کمکهای خارجی به مصر را جبران خواهد کرد تا به این طریق ریاض شروع به مقابله با سیاست واشنگتن در برابر مصر کند.
2- ایران
از زمان انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 میلادی، آمریکا و عربستان سعودی به مخالفت با ایران پرداختند و با یکدیگر به اقدام علیه دشمن مشترک خود یعنی جمهوری اسلامی ایران پرداختند و ایران محور روابط میان این دو کشور شد. اما هم اکنون واشنگتن با تهران به توافق رسیدهاند تا در خصوص برنامه هستهای ایران گفتوگو کنند که ممکن است، زمینه ساز رفع موانع موجود بین دو طرف و گسترش روابط دو طرف باشد که این امر خوشایند ریاض نیست و اگر این توافقات صورت گیرد و روابط میان آمریکا و ایران از سر گرفته شود، این امر به مثابه ضربهای بزرگ به روابط آمریکا و عربستان خواهد بود.
3- عراق
دلیلی برای همکاری بیشتر نیست. عراق در زمان «صدام حسین»، دیکتاتوری معدوم عراق دشمن مشترک این دو کشور بود و از جمله عواملی بود که به خاطر نفوذ ایران در آن اقدام به گردآوردن نظامیان خود در عربستان سعودی برای تقابل با ایران در صورت نیاز در سال 1990 میلادی کرد، امری که با واکنش مردمی علیه حضور آمریکا مواجه شد. هم اکنون صدام حسین سرنگون شده و حکومتی شیعی که آمریکا از آن حمایت میکند، در عراق روی کار آمده است، این درحالی است که اغلب ساکنان عربستان سنی بوده و رابطهای ضعیف با شیعیان دارند.
4- سوریه
کاهش همکاریها. امری که باعث شد تا عربستان سعودی در مورد سیاست آمریکا در قبال جنگ علیه سوریه سرخورده شود و ریاض، آمریکا را مردد و غیر جدی در قبال بحران ببیند. هر دو کشور به دنبال یک نتیجه بودند: جنگی که پایان آن کناره گیری «بشار اسد» از قدرت بدون قدرتمند شدن گروههای سلفی جهادی تندرو بود، اما تضاد بسیار بزرگی میان آنان بر سر چگونگی این اقدام وجود داشت.
5- افغانستان
کاهش همکاریها. آمریکا و عربستان با یکدیگر در خصوص افغانستان از زمان حمله اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال 1979 به این کشور همکاری داشتند، پس از سرنگونی حکومت طالبان در سال 2011 و در جنگ افغانستان به رهبری آمریکا نیز با یکدیگر همکاری کردند.
با خروج پیشبینی شده نظانمیان آمریکایی در سال آینده، انگیزهای برای فعالیت میان دو کشور در خصوص مسئله افغانستان وجود نخواهد داشت، اما همچنان منافع مشترکی در از بین بردن طالبان و القاعده میان این دو در افغانستان وجود خواهد داشت، از این رو احتمال میرود که عملیات تبادل اطلاعات و عمل در راستای مبارزه با تروریسم، ادامه داشته باشد.
6- نفت
کاهش همکاریها. با دستیابی آمریکا به منابع بیشتر انرژی که آن را به سمت کاهش واردات نفت از خاورمیانه میکشاند، توجه این کشور به نفت عربستان سعودی کاهش یافته و عربستان سعودی نفت بیشتری به چین که بزرگترین واردت کننده جهان است، میفروشد، با این وجود آمریکا همچنان نفت عربستان را میخواهد.
در نهایت همانگونه که نویسنده بیان میکند، آینده روابط آمریکا و عربستان روشن نیست و تا زمانیکه نفت و تروریسم در خاورمیانه وجود داشته باشد، دو کشور به یکدیگر نیاز دارند، اما این احتیاج کمتر از چیزی است که در گذشته بوده است.
انتهای پیام/