به گزارش خبرگزاری تسنیم از سراوان، پر واضح است که حادثه ناگوار و تلخ اخیر در شهرستان سراوان توسط گروهکهای تروریستی که توسط اجنبیها تغذیه شده و قصدشان نشان دادن ناامن بودن منطقه با هدف ایجاد تفرقه بین شیعه و سنی بوده و هست و به کرار آحاد مردم، علما و ریش سفیدان اهل سنت از این قبیل اقدامات غیر انسانی و وحشیانه گروهکهای معاند برائت جسته و آن را به شدت محکوم کرده و این گروهکها را خودفروخته بیکانگان در آن سوی مرزها میدانند.
براین باور هستیم همان طور که سربازان دلیر ایران اسلامی در 8 سال جنگ تحمیلی با دست خالی و با ایثار خونشان در مقابل جهان کفر و غاصب ایستادند و با اهدای خون پاکشان، ذرهای از خاک مقدس جمهوری اسلامی ایران را به دشمنان واگذار نکردند اکنون که ایران اسلامی به عنوان یک قدرت در منطقه و جهان است، این گروهکها بجز برجا گذاشتن نام ننگینشان هرگز نتوانسته و نمیتوانند مشکل و خللی در امنیت مرزها و وحدت بین شیعه و سنی ایجاد کنند.
به گفته یکی از سربازان مجروح این حادثه تروریستی که گفت، پیامی برای دشمنان اسلام دارم: «که هر چه از ما شهید کنند باز هم ایستادهایم» میتوان به این نتیجه رسید که با دادن هر شهید این درخت تنومند اسلام توسط خون این عزیزان آبیاری شده و تنومندتر میشود.
باید گفت که متاسفانه با توجه به همسایگی کشورمان با پاکستان و نبود امنیت کافی، این کشور جولانگاه و پناهگاه خوبی برای گروهکهای تروریستی شده است.
لذا به نظر میرسد برای جلوگیری از چنین حوادث ناگواری، مسئولان ارشد کشور با برنامهریزیهای کارشناسانه از وقوع این حوادث تلخ جلوگیری کنند که دولت در زمینه تامین امنیت باید طرح انسداد مرز را در شهرستان سراوان به طور جد پیگیری کرده و آن را در کوتاهترین زمان اجرایی کند و چیزی که در کنار آن حائز اهمیت است، فراهم کردن زمینه معیشت مرزنشینان با فعال کردن بازارچههای مرزی بوده و در کنار آن با همکاری و توان مرزنشینان به امنیت پایدار در منطقه پرداخته شود همچنان که در گذشته مرزنشینان این امر را به خوبی به نظام اسلامی به اثبات رساندهاند.
موردی که هم میتواند در راستای این موارد حائز اهمیت باشد استفاده از توان سران طوایف در دو سوی مرز است که با تعامل و همکاری خویش میتوانند خیلی از مشکلات و معضلات را مرتفع ودر مقابل حرکات ضد امنیتی در دو طرف مرز به خوبی ایفای نقش کنند.
در پایان باید گفت: عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم همان یک لحظه اول، که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان، جهان را با همه زیبایی و زشتی، بر روی یکدیگر، ویرانه میکردم.
یادداشت: محمد ذاکر میرکزهی
انتهای پیام/