به گزارش خبرگزاری تسنیم و به نقل از شبکه تلویزیونی CNN، دن گاسپار، مربی دروازهبانهای تیم ملی فوتبال ایران که ملیتی پرتغالی - آمریکایی دارد در سال 2011 وقتی قصد پیوستن به کادر مربیگری کارلوس کیروش در تیم ملی ایران را داشت، همسرش به او توصیه کرد به ایران نرود و دوستش هم به او گفت ایران جای امنی نیست ولی او به این هشدارها اعتنایی نکرد و به درخواست هموطن خود پاسخ مثبت داد و به جمهوری اسلامی ایران سفر کرد تا به تیم ملی این کشور برای راهیابی به جامجهانی 2014 برزیل کمک کند.
دن گاسپار در گفتوگو با خبرنگار پاکستانی این شبکه تلویزیونی آمریکایی گفت: ورزش، زندگی من است. وقتی به ایران آمدم کاری به دلایل سیاسی نداشتم و از روی کنجکاوی و ماجراجویی بود که به این تیم ملحق شدم. میخواستم فرهنگ کشوری را که تاکنون در آن نبودهام را تجربه کنم.
سفر این مربی دروازهبانها به ایران تازهترین فصل حضور این مربی 58 ساله در رده ملی بوده است که فوتبال را از لیگ آماتور ایالت کانکتیکات آمریکا شروع کرد. این مربی پرتغالی - آمریکایی کارش را در تیمهایی همچون ردبول نیویورک در لیگ حرفهای فوتبال آمریکا (MLS) و تیم پرتغال که به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی صعود کرد، ادامه داد.
در سال 2011 کارلوس کیروش، دوست و همکار قدیمی گاسپار به عنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب شد و او هم خیلی زود از وی برای همکاری در تیم ملی دعوت کرد. در آن برهه روابط سیاسی ایران و آمریکا تیره بود. با جود اینکه همسر گاسپار مخالف حضور او در ایران بود ولی دن به ایران سفر کرد.
مربی دروازهبانهای تیم ملی ایران در این باره گفت: همسرم از اینکه برای پیوستن به تیم ملی ایران پاسخ مثبت داده بودم شوکه شده بود. او هم همانند خیلی از اعضای خانواده نگران این موضوع بود. زمانی که برای نخستین بار وارد ایران شدیم نمیدانستیم باید چگونه رفتار کنیم و چه واکنشی داشته باشیم.
گاسپار در چند ماه اولیه حضورش در ایران معاشرت آنچنانی با کسی نداشت و به جز برای حضور در محل تمرین تیم ملی به ندرت آپارتمان خود را ترک میکرد ولی او میگوید که به مرور زمان از بودن در این کشور احساس راحتی کرده است. گاسپار همچنان معتقد است آن چیزی که او از بودن در ایران آموخته کاملا متفاوت با آن چیزی است که رسانههای غربی به تصویر کشیدهاند.
وی تصریح کرد: گاهی اوقات اخباری میشنوید، میخوانید یا میبینید. گاهی اوقات که وقتش را داشته باشم به تراس آپارتمانم میروم و وقتی شرایط آرام تهران را میبینم متوجه میشوم آن چیزی نبوده که در اخبار شنیدهام، خواندهام یا دیدهام.
گاسپار میگوید در طول اقامتش در ایران این کشور را مملو از مردم سخاوتمندی که عاشق کشورشان، غذاهایشان و تیم فوتبال کشورشان هستند، دیده است.
یکی از لحظات به یاد ماندنی گاسپار در ایران ملاقات با محمود احمدینژاد، رئیسجمهور پیشین این کشور بوده است. مربی دروازهبانهای ایران در این خصوص اظهار داشت: احمدینژاد در زمین چمن قدم زد و از تمامی بازیکنان خواست که بنشینند. برایم جالب بود که او چه طور خود را همانند دیگران میداند و در تمرین تیم ملی حاضر شده است. در پایان همان روز بود که نظرم نسبت به او تغییر کرد و او را انسانی متفاوت دیدم.
در ماههای اخیر اقامت گاسپار در ایران با تغییر رابطه میان ایران و واشنگتن همراه بوده است تا جایی که دکتر حسن روحانی، رییس جمهور جدید و میانهروی ایران به دنبال یافتن راهحلی برای حل مساله هستهایی ایران است.
گاسپار عنوان کرد: حالا بیشتر از هر زمان دیگر در میان مردم ایران امید و خوشبینی دیده میشود و این حس به آنها منتقل شده که همه چیز بهتر خواهد شد. برای من که به صلح ایمان دارم اگر همه چیز به صلح ختم شود، برای تمام دنیا خوب خواهد بود.
نقطه عطف حضور دن گاسپار در ایران، در شب 18 ژوئن 2013، زمانی که تیم ملی فوتبال ایران با پیروزی یک بر صفر مقابل کرهجنوبی موفق شد برای چهارمین بار به رقابتهای جام جهانی صعود کند، رقم خورد. صعود ایران به جامجهانی با جشن و شادی مردم در خیابانهای سرتاسر ایران همراه شد.
مربی 58 ساله ایران گفت: در شب صعود ایران به جامجهانی اشکهای شوق بسیاری را میشد دید و مردم با بغل کردن یکدیگر شادیشان را با یکدیگر تقسیم میکردند. تشریح آن شرایط واقعا توصیف نشدنی است. مردان ممتاز کمی این فرصت را پیدا میکنند تا به بالای کوه برسند تا شانس حضور در جشن بزرگی همچون جامجهانی 2014 برزیل را پیدا کنند.
تنها ناامیدی گاسپار این بوده که موفق نشده به آمریکا برگردد و صعود به جامجهانی برزیل را با همسر و خانوادهاش جشن بگیرد. قرارداد گاسپار با ایران پس از پایان جامجهانی 2014 به پایان خواهد رسید ولی او میخواهد به ایران کمک کند تا با کسب نتایج درخشان در این تورنمنت معتبر به آمریکا بازگردد.
دستیار کیروش خاطرنشان کرد: اگر قرار بود به حرف کارشناسان، دوستان و خانوادهام گوش دهم هیچوقت به ایران نمیآمدم اما حالا سه سال حضورم در ایران تبدیل به قسمتی از زندگیام شده است و تا پایان عمر خاطرههایش با من خواهد ماند.
انتهای پیام/