به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، در جنگ خیلج فارس، پاسخگویی به اشــغال کویت توسط عراق، بهانهای که برای شعلهور کردن جنگ بود.
این بازی تبلیغاتی در حالی انجام شــد که وقتی سازمان ملل، اشــغال کرانه غربی رود اردن، ارتفاعات جولان، جنوب لبنان و حتی بیتالمقدس به وســیله اسرائیل را محکوم کرد، مقابله با اشغالگر صهیونیست برای آمریکا معنا و مفهومی نداشــت.
آمریکا به همان عملیات استعماری دست زد که انگلستان در 1961 انجام داد و کویت را از عراق جدا کرد. در آن زمان، نصف تولیدات نفت عراق از کویت بود. پس از جداسازی کویت، انگلیسیها یکی از حاکمان و روسای قبایل خاورمیانه را به حکومت کویت نصب کردند.
نیکسون رئیسجمهور اسبق آمریکا در هفتم ژانویه 1991 در روزنامه نیویورکتایمز به تشریح چرایی دخالت در جنگ خلیجفارس پرداخته و نوشته:«ما به خاطر دفاع از دموکراسی به کویت نرفتهایم چون نه در کویت و نه در کشورهای منطقه دموکراسی وجود ندارد. ما برای سرکوبی یک دیکتاتور به کویت نرفتهایم. ما برای دفاع از تساوی بینالمللی هم به کویت نرفتهایم. ما به این دلیل به آنجا رفتهایم که به هیچکس اجازه ندهیم به منافع حیاتی ما لطمه بزند.»
آلن پیرفیت تحلیلگر صاحبنظر بینالمللی و یکی از وزرای ژنرال دوگل، پس از اشــاره به نقش گروه فشار طرفدار اسرائیل در آمریکا که خواهان خلاص شدن از شر صدام حسین بودند میافزاید:«گروه فشار تجاری به این نتیجه رســید که جنگ میتواند بار دیگر چرخ اقتصاد را به حرکت در آورد. مگر جنگ جهانی دوم و سفارشات زیادی که برای اقتصاد آمریکا به همراه آورد، موجب پایان بحران اقتصادی1929 آمریکا- که تا پایان جنگ جهانی، آمریکا نتوانســته بود از آن خارج شود- نشد؟! مگر جنگ کره باعث رونق مجدد اقتصاد آمریکا نشــده بود؟! پس هر جنگی که بتواند برای آمریکا پیشــرفت به همــراه آورد، جنگ مبارکی است.»
اما نتیجه جنگ مبارک! در عراق، کشتار یک میلیون عراقی شد. در اینجاســت که گفته ژورس در مورد نظام ســرمایهداری به اثبات میرســد که «ســرمایهداری در بطن خود جنگ دارد همانگونه که ابر غلیظ نشان از طوفان دارد(1).»
*نسلکشی در عراق
«استعفا میدهم؛ زیرا سیاستهای تحریم اقتصادی، در حال نابودکردن تمامی جامعه اســت. هر ماه 5 هزار کودک عراقی جان میدهند. من نمیخواهم مجری برنامهای باشــم که در حکم نسلکشی است.» با این استعفانامه«دنیس هالیدی» از سمت دستیار دبیرکل سازمان ملل با 34 سال سابقه کنار گذاشته شد.
«هانس فون اسپونک»جانشین هالیدی در عراق نیز با بیش از 50 سال ســابقه به نشانه اعتراض اســتعفا کرد. خانم «برگهارت» رئیس«برنامه جهانی غذا» نیز در پی آنان استعفا داد.
مسئولان آمریکایی و برتانیایی میدانستند که محاصره اقتصادی - که از ســال 1990 آن را تحمیل کرده بودند- برای ملتی که تقریبا به طور کامل متکی به واردات است، ویرانگر خواهد بود؛ زیرا زیرساختهای عراق تقریبا به طور کامل در بمبارانهای تحت هدایت آمریکا و انگلیس در 1991، عمدا فلج شــده بود. اثرات بمباران عمدی زیرساختهای عراق برای مردم فاجعهبار بود. 28 بیمارستان، تاسیسات آب و فاضلاب، تمامی هشت سد آبی تامین کننده برق عراق، سیلوهای ویژه انبار غلات و شبکههای آبرسانی مورد اصابت قرار گرفته بوند.
فروپاشی سامانه تصفیه آب، انتشار بیماریهای همهگیر وبا، هپاتیت و حصبه را به دنبال داشــت. هزینه این فاجعه برحسب تلفات انسانی به گزارش یونیسف تکان دهنده بود.
بین سالهای 1991 تا 1998 پانصد هزار کودک زیر پنج ســال، رنجور از تبعات سوء تغذیه مزمن، آلودگی آب و نبود بهداشت و درمان جان باختند(حدود سه برابر تلفات ژاپن در حملــه اتمی آمریکا)
با اینهمه«مادلیــن آلبرایت» نماینده آن زمان آمریکا در سازمان ملل در مصاحبهای با تلویزیون CBS برابر این سؤال که «شنیدهایم نیم میلیون کودک جان باختهاند – که با ضمیمه بزرگسالان به بیش از یک میلیون عراقی میرسد-... آیا ارزشش را دارد؟» پاسخ داد: «فکر میکنیم ارزشش را دارد(2)».
*ترکیب تحریم اقتصادی شدید و تهاجم نظامی
از زمان آتش بســی که علیالظاهر به جنگ اول خلیجفارس در ســال 1991 پایــان داده بود، عراق به طور میانگین هر ســه روز یکبار هدف بمب یا موشــک قرار میگرفــت. اینکه این بمبارانهــا، طولانیترین عملیات بمباران آمریکایی- انگلیسی تاریخ بود، چندان توجه رسانهها را برنینگیخت؛ درحالیکه جوامع کشاورزی، دهکدههای ماهیگیری و سایر اهداف غیر نظامی هدف قرار میگرفت.
از 14باری که تا سال 2002 از تحریم اقتصادی برای حفظ «نظم جهانی!» اســتفاده شد، فقط تحریمهای عراق، جامع بود و واردات و صادرات آن از هر جنبه را در بر میگرفت و این برای کشوری که در حال بازیابی از جنگ منهدمکننده بود، بسیار سنگین است.
غالبا محدودیتهای تحمیلی ایالات متحده حول یک محور یعنی ورود یک قلم کالای اساسی، چرخیده و باعث شده بسیاری اقلام دارای مجوز ورود، در غیاب کالای اساسی از حیزانتفاع ساقط شوند. پیش از جنگ خلیج فارس عراق کشوری برخوردار از تحصیلات رایگان، برق فراوان، کشاورزی مدرن و دسترسی به مراقبتهای بهداشتی برای 93% جمعیت بود.
به گفته مقامات پنتاگون در ســال 1991، هدف از حملات هوایی به شــبکه توزیع برق، متلاشی کردن بنیانهای اقتصاد مدنی عراق بود. تنزل شرایط بهداشتی در عراق، تا آن حد رقتبار نیز، ناشی از فروپاشی خدمــات عمومی بود که چند ماه پــس از پایان تهاجم آمریکا، دبیرکل سازمان ملل گزارش داد عراق از نظر مواد غذایی، آب، بهداشت و درمان و سایر زیرساختها با یک «بحران» روبرو است(3).
انتهای پیام/