به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، اگر اندکی در تاریخ اسلام تامل کنیم متوجه خواهیم شد که پس از شهادت پیامبر آخرالزمان، عدهای برای منحرف کردن مسیر انسانیت، مانع از ادامه جریان نبوت شدند و درب خانه امیرالمومنین (ع) را آتش زدند و برترین بانوی جهان خلقت را به شهادت رساندند تا به خیال خام خود، جهان را از مسیر الهی خویش خارج کنند.
آن زمان گذشت! تاریخ روز دیگری را به چشم خود دید، آن زمانی که در صحرایی به نام کربلا، طفل شش ماههای را که از عطش به خود میپیچید، به جای آنکه با جرعهای از آب سیرابش کنند، تیر سه شعبهای حواله اش کردند و خواهران او را با تازیانه زدند و حتی گوشواره از گوششان پاره کردند تا اسلام حقیقت خود را از دست بدهد.
شاید جان سوزترین ساعت عاشورا، لحظه تنهایی و یاری طلبی امام حسین(ع) بود" به نقل از مقتل حضرت علی اصغر(ع)" که فریاد برآورد: ای مردم! اگر مرا نمی خواهید بگذارید از پیش شما به سرزمین خویش بازگردم، و کودک شیرخوارش را به سوی لشکر برد و خطاب به آنان فرمود: ای مردم! شما یاران و پسرعموها و برادران و فرزندانم را کشتید و فقط همین کودک باقی مانده است که شش ماه بیشتر ندارد و از تشنگی بی طاقت شده است پس کمی آب به او بدهید، که هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود، حرمله بن کاهل اسدی، به اشاره عمر سعد، گلوی علی اصغر(ع) را هدف تیری سه شعبه قرار داد."
خون کودک شش ماهه قافله کربلا نفیس ترین و محکم ترین سند مظلومیت امام حسین(ع) بود و باید در بهترین جا از آن را نگهداری و به امانت بسپارد تا روز قیامت از آن استفاده کند و امام حسین(ع) دست خود را از خون گلوی علی اصغر پر کرد و به آسمان پاشید، آسمان هم پذیرای خون تنها دارایی حسین شد زیرا زمین و زمینیان لیاقت امانتداری چنین گوهری را نداشتند.
آن زمان کسی نبود که از حریم این کودکان نازدانه دفاع کند و بیاندیشد که چه گذشت بر یتیمان پیامبر آخرالزمان و حضرت حسین بن علی (ع) که از کربلا تا شام بر مرکب های سخت و بی سایبان، گرسنه و تشنه، در سرمای شدید شب ها و گرمای سوزان روزها و در همه حالات نظاره گر سر های بریده پدرانشان بودند.
اما کمی دقت کنید تاریخ دوباره تکرار میشود و صدای فریاد کودکانی که بیرحمانه کشته و از سرزمین مادری خودشان رانده می شوند، به گوش میرسد و کیست که نداند بر کودکان بی پناه و مظلوم شیعه که به جرم محبت پدرانشان به آل محمد چه میگذرد و آیا کسی صدای فریاد و نقش قطرات اشک را بر چهره هزاران کودک یتیم عراقی، بحرینی، سوری، مصری، پاکستانی را نمیشنود و نمیبیند که قربانی افراطی های تکفیری میشوند.
در هیچ آئینی، نوزاد شیرخوار گناهی ندارد که کسی بخواهد با او دشمنی کند و یا اورا بکشد و در هیچ نقطه ای از هستی، هیچ اندیشهای کشتن نوزاد و کودک بی گناه را بر نمی تابد و حال باید دید سازمانی که ادعای دفاع از حقوق کودکان را دارد برای تسکین زخمهای کودکان تاریخ چه میکند.
این اتفاقات چکیدهای از صدای همهمه و فریاد کودکان تاریخ است که لبیک به ندای هل من ناصر ینصرنی بزرگمرد عاشورا، و بصیرت و بیداری پیشتر از هر زمان را میطلبد و در آستانه هفتمین روز از ماه محرم و شهادت مظلومانه حضرت علی اصغر، باید با تفکر و اندیشه عاشورایی و معرفت حسینی به سوگ طفل شش ماهه قافله کربلا نشست.
کودکان اصفهانی از صبح امروز همزمان با سراسر کشور، فریاد برآوردند تا علاوه بر طفل شیرخواره کربلا، فریاد هزاران کودکان مظلوم شیعه در جهان را به گوش همگان برسانند.
انتهای پیام/ ق