به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان،در نهمین روز از نخستین ماه سرخ سال، زمین و زمان چگونه نگرید بر شرمندگی مشک و دست وقتی که آب از زخم زمین بیرون می تراود؟!
ظهر گرم دهمین روز از نخستین ماه سال، زمین چگونه بگردد به دور خود!! زمان چگونه بچرخد بر مدار خویش!! وقتی طنین«هل من ناصر ینصرنی؛ در آسمان خدا می پیچد و عمود خیمه دین در عطش شش ماهه ای خم می شود که هیهات من ذله...
آن روز، ظلمت و سیاهی ، مجال از آفتاب حقیقت گرفته بود و از این رو بود که گویی زمین، خورشید حقیقت را از یاد برده بود!
شام دهمین روز از اولین ماه سال، که خواهری مویه می کند بر بی مزاری برادری سترگ، زمین چگونه بچرخد؟ زمان چگونه نإیستد بر بی زمانی این لامکان تلخ؟!
اینک از پس یک هزار و سیصد و اندی سال در دهمین روز از اولین ماه سرخ سال ما غمگینان خسته تاریخ چگونه نگرییم بر داغ بزرگ دهمین روز از اولین ماه سال؟! بر سومین ماه سپهر امامت در آسمان عشق؟!
اینک اما از پس هزار و سیصد و اندی سال،خون خدا بر زخم، زخم زمین شکوفه می زند و به گل می نشیند تا خستگان زمین را جرعه ای آزادی و آزادگی بنوشاند.
هنوز هم که هنوز است خون خدا از زمین کربلا می جوشد تا منتقم سبزپوش خون خدا از پشت ابرهای زمان طلوع کند تا وارثان رنجور زمین ،از آفتاب مهربانی اش جرعه ای بنوشند.
از جستجوی گام های کوچک اسماعیل(ع) در پی زمزم تا ماجرای مردمان کویر در دقیقه اکنون، لبهای بسیاری در عطش آب، تاول زده اند؛اما، حکایت تشنگی لبان اصغر(ع) بر لب فرات و بوسه تیر سه شعله بر گلوی نازک کوچک ،حکایت دیگری است... ای دریغا آب، ای دریغا عشق...
از هبوط آدمی بر زمین و مرگ هابیل تا مرگ مردمان رنجور جنوب لبنان و غزه و حوالی نیل،خون های بسیاری به ضربت دشنه بر این زمین هماره تشنه ریخته است، اما حکایت خون سرخ حسین، حکایت دیگری است؛ چرا که خون حسین خون خدا است. و خون خدا همه چیز را دو نیم کرد، نیمی خدایی، نیمی یزیدی و امروز و تا همیشه همه چیز و همه کس باید در صف یکی از این دو بایستد. و از این رو است که محرم، فصل صفآرایی خیر و شر، ماه تقابل خوبیها وبدی ها ،کژی ها و ناراستی ها و فصل تمیز زیبایی از نازیبایی است و هر که در این فصل، لبیک گوی حنجره خون فشان حسین(ع)باشد، در صف زیبایی درآمده است.
انتهای پیام/ ب