به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، با اعلام برگزارى دومین مزایده فروش اموال مه آفرید خسروى، ظاهرا وضعیت دارایى هاى ضررده این مجموعه اقتصادى در هالهاى از ابهام قرار گرفته است.
بیشک در هر حراجى آن دسته از اموال به فروش مىرسد که براى خریداران توجیه اقتصادى داشته باشد و همه به خوبى مى دانند که فوتبال در کشور ما یک صنعت ضررده هست و کمتر کسى پیدا مىشود که دل سرمایهگذارى در جایى را داشته باشد که به جز شهرت، که خیلى وقتها منفى هم مى شود! چیزى نصیبش نشود.
منابع نزدیک به سه باشگاه زیر مجموعه مه آفرید مىگویند که شرایط این باشگاهها در بدترین روزهاى سه سال اخیر قرار گرفته است. بنابراین گزارش داماش گیلان قادر نشده به اردوى کیش برود در حالى که حتى براى این تیم بلیط چارتر رفت و برگشت هم تهیه شده بود، این یعنى فقط مشکل مالى در کار نیست و صحبت علاقهمندى به اداره این باشگاه هم هست.
هیچ خبرى در فصل نقل و انتقالات نیمفصل از این تیم براى جذب بازیکن نیست و تنها خبرى که به گوش مى رسد احتمال جدایى دو سه بازیکن نامى این تیم بوده در حالیکه داماش در ابتداى فصل هم نتوانست بازیکن نامدارى را به جمع خود اضافه کند.
استقلال صنعتى خوزستان هم وضعیت بدترى دارد و هر روز نام یکى از ستارگانش در لیست خرید تیمهاى دیگر مشاهده مىشود، در حالى که این تیم جنوبى پس از مشکلاتى که براى مجموعه مه آفرید به وقوع پیوست دچار کمترین ترکش شده بود، داستان گهر و بى پولىهاى همیشگىاش هم که سوژه اى تکرارى است.
با این اوصاف آنچه که استنباط مىشود این است که با فروش اموال سودده این مجموعه اقتصادى حالا مسئولان ذیربط احساس مىکنند که این سه تیم فوتبال قرار است روى دستشان بماند و در نتیجه کم کم شرایط را براى شانه خالى کردن از ادامه این مسئولیت و واگذارى آنها به هیئتهاى فوتبال استانها مهیا مىکنند.
بیپولهای پولدار
بىپولى داماش هم براى خودش داستان منحصر به فردى دارد. آنها در حالى لنگ دریافت پول قرارداد سال پیش خود، تسویه حساب با شرکت هواپیمایى و هتل و پیشقسط قراردادهاى امسال هستند که حساب های بانکی مالک باشگاه (مه آفرید امیرخسروی) همچنان پر و پیمان است.
کارخانههاى وابسته به باشگاه پررونق است اما دستیابى به درآمدشان ناممکن و داماش مثال عینى چوب دوسر طلاست، این باشگاه چوب جنگ قدرتى را مىخورد که مجموعهى ورزشىاش کمترین سهم را در آن داشتهاند.
داماش از یک سو پولى براى خرج کردن ندارد و از سوى دیگر به دلیل پیچیدگى سرنوشت مدیریتیاش کسى جرأت نزدیکى و سرمایهگذارى در آن را به خود نمىدهد تا مبادا آتشى به پر لباسشان بگیرد!
داماش که آمده بود مرهم زخم روحى مردم و مونس روزهاى تنهاییشان باشد امروز بزرگترین بارخاطرشان شده است و در رشت همه از طومارنویسى و رایزنى و کمکخواهى ناامید شدهاند و یافتهاند که خودشاناند و خودشان.
داماش که امروز بومىترین تیم ایران لقب گرفته است، اگر هیچ نداشته باشد گوهرى دارد که در لیگ مادىگراى ما کیمیاست؛ عرق بومى و تعصب، بازیکنانى که امروز در داماش ماندهاند به درستى مىدانند که تا مدتها از پول خبرى نیست.
هوادار سختکوش و مدیر بَلاکش
داماش امروز یک عابدینى دارد که بَلاکش همه شده است و سنگ صبور یک قبیله. چه کسى است که نداند همه آنها که ماندهاند چشم امیدشان به عابدینى است و دل به تجربه او بستهاند.
داماش البته غیر از اینها، یک کمکحال دیگر هم دارد؛ الماسى به نام هوادار متعصب و همیشه همراه، در رشت هوادار معنایى غیر از آنچه در سر دارید مىدهد، هوادار نه لیدر است و نه تماشاچى، آنها در بطن ماجرا هستند، به سراغ نماینده مجلس مىروند، طومار مىنویسند و استاندار را ملاقات میکنند.
به سراغ بازیکنان مىروند تا تهییجشان کنند و بدانند که تنها نیستند، داماش براى مردم دیارمیرزا تبدیل به نماد یکپارچگی و همرنگى شده است، داماش جزئى از بایدهاى شهر باران شده است و البته این شاید آزمونى هم براى مسئولان استانی.
شاید همان زمانى باشد که همیشه در اختیارتان قرار نمی گیرد، مردم شهر باران را از خود ناامید نکنید دوستان، براى کمک به داماش همین امروز هم دیر شده و قرار نیست معجزه کنید تنها جرعهاى محبت و اندکى توجه کافى است.
یادداشت: حمیدرضا زیرکدیدار
انتهای پیام/