به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری «النشر»، گاردین نوشت، مصر بعد از کودتا، تنها آغاز مشکلات خارجی برای عربستان سعودی  است و  ریشه مشکلات به  بازی های این خاندان سنتی بر می گردد.

گاردین خاطرنشان کرد «به نظر می رسد  امسال برای مردان سه گانه خاندان سلطنتی عربستان، یعنی امیر بندر، رئیس فعلی دستگاه اطلاعات عربستان سعودی، شاهزاده مقرن، رئیس سابق اطلاعات که بندر جایگزین وی شده است، خالد التوجیری، رئیس دیوان پادشاهی که انگشتان اشاره خود را به سمت حوادث کودتای نظامی مصر نشانه گرفته اند، سال خوبی نخواهد بود.»

این روزنامه با بیان اینکه بندر در روزنامه عربستان سعودی به طور غیر مستقیم مورد انتقاد قرار گرفته است، خاطرنشان کرد زمانی که «جمال خاشقجی» نویسنده سعودی وابسته به روزنامه «الحیات» می نویسد: مسئولان داخلی و بین المللی اطلاعات، قادر به تغییر تاریخ، استقرار دولت ها و رهبران جدید نیستند، نظر بسیاری از خوانندگان این است که مقصود وی از این سخن همان شاهزاده بندر است.

گاردین افزود: «این اشتباه است که قدرت تاریخ را نادیده انگاشت با این تصور که قدرتمندان می توانند امضای توافقنامه و برنامه ریزی آینده کشور را به دور از ملت به انجام برسانند. ملتی که تجزیه شدن و کم تجربیگیش نسبت به دموکراسی باعث شده است قدرت داخلی و منطقه ای و بین المللی بر آنان حکومت کند.»

روزنامه گاردین در ادامه نوشت: این سخنان، سخن بزرگی است و مستقیما معیارهای روزنامه های عربستان سعودی را نشانه قرار داده است. این سخنان درحقیقت بازتاب نارضایتی بخش های رقیب در خاندان سلطنتی سعودی از سیاست هایی است که مسئولیت آنها متوجه بندر و گروه  او از جمله وزیر خارجه کنونی این رژیم است. سیاست هایی که تاکنون دستاورد مثبتی نداشته اند.

براساس نوشته این روزنامه، مصر تنها جبهه ای نیست که «بندر» نسبت به آن ناموفق عمل کرده است. عربستان سعودی برای پنهان کردن نارضایتی اش از عملکرد اوباما (رئیس جمهوری آمریکا) نسبت به سوریه، تلاش می کند. بارک اوباما بعد از حمله احتمالی با سلاح های شیمیایی در یکی از نواحی دمشق، دستور توقف حملات نیروهای «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه را می دهد. خوشبینی مذاکرات کشورهای شش گانه ژنو با ایران، برای عربستان سعودی نتیجه بدی خواهد داشت  است.

این روزنامه خاطر نشان کرد حمایت عربستان سعودی از کودتای نظامی مصر بر دیگر بازیگر منطقه ای، ترکیه که نمونه زنده موفقیت اسلام سیاسی در یک دولت سکولار است، تأثیر خواهد گذاشت. حزب حاکم «عدالت و توسعه» در ترکیه حامی اصلی «محمد مرسی» رئیس جمهوری مخلوع مصر و همچنین حامی دولت تونس است که همچنان یک دولت ائتلافی به رهبری اخوان المسلمین است.

انتهای پیام/