به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اتفاقات ناگوار فلوجه عراق و پوشش رسانهای آن در رسانههای جهانی به عنوان یک نمونه اعلی از «سکوت مرموز» است که پیشتر هم نمونههایی داشته و حتما در آینده هم خواهد داشت. بسیاری از انسانهای قرن 21؛ یعنی قرن «اطلاعات، رسانه، دهکده جهانی و...» هنوز چیز زیادی از فلوجه و اتفاقی که در جریان حمله نظامی آمریکا به عراق رخ داد، نمیدانند. آیا در این سکوت رسانهای و عدم نشر اطلاعات اراده و عمدی در کار است یا اینکه غفلت معمول آدمیان دوران نو فلوجه را به فاجعهای خاموش تبدیل کرده است؟
مستند «فلوجه؛ قتل عام پنهان» یکی از معدود آثاری است که درباره فلوج ساخته شده است. قصد این نوشته معرفی این اثر و سازندگان آن نیست، بلکه بیشتر در راستای هدف تولید این مستند گام بر میدارد. این مستند در نوامبر 2005 یعنی با چند روز اختلاف 8 سال پیش در سالگرد فاجعه انسانی فلوجه در ایتالیا توسط ماهواره دولتی این کشور بر روی آنتن شبکه تلویزیونی RAI در برنامه اخبار 24 پخش شد و جنجالی به پا کرد. در این مستند ادعا میشود که در نوامبر سال پیش یعنی در 2004 نیروهای ایالات متحده در حمله خود به مقر مبارزان فلوجه از سلاحهای شیمیایی از جمله فسفر سفید استفاده کردهاند.
«فلوجه؛ قتل عام پنهان» با نقل اظهاراتی از شاهدانی چون سربازان سابق آمریکا، ساکنان سالم مانده فلوجه و تعدادی از پزشکان و همچنین با استفاده از معدود عکسها و تصاویری که از فلوجه باقی مانده در حمایت از ادعای خود گام برمیدارد. این در حالی است که وزارت امور خارجه ایالات متحده و سفارت آمریکا در ایتالیا برای انکار آن تلاش میکنند. سفیر امریکا در رم در همان سال استفاده از فسفر سفید در نبرد فلوجه را تکذیب نمود اما سازمانهائی مانند «گروه تحقیق و اطلاعات صلح و امنیت» (GRIP) شهادتهای مشابهی با آنچه در فیلم نشان داده شده ارائه دادند.
این مستند نشان میدهد که فسفر سفید بطور گسترده در شهر فلوجه عراق مورد استفاده قرار گرفته که باعث ایجاد جراحات وحشتناکی بر روی غیرنظامیان، از جمله زنان و کودکان گردیده است. در این مستند پیکر سوخته زنان و کودکان نشان داده میشود که عمیقا توسط فسفر سفید تخریب شده است، بطوری که در برخی موارد تنها اسکلت و استخوانهای بدن این کشتهگان باقی مانده است.
یک سرباز سابق ایالات متحده در «فلوجه؛ قتل عام پنهان» در مصاحبه با کارگردان مستند میگوید «من شنیدم که خطاب به ما فرمان «مراقب باشید» صادر شد، زیرا در همان زمان فسفر سفید در فلوجه مورد استفاده قرار گرفت. در زبان عامیانه نظامی فسفر سفید با عنوان «ویلی پیت» (Willy Pete) شناخته میشود. فسفر بدنها را میسوزاند و گوشت بدن را ذوب میکرد و استخوان را باقی میگذاشت».
سرباز آمریکایی ادامه میدهد: «من بدن سوخته زنان و کودکان را دیدهام. فسفر سفید منفجر میشد و تلی از جنازه را تشکیل میداد. در چنین شرایطی هر کسی که در شعاع 150 متری انفجار این بمبها بود، هیچ امیدی برای زندگی نداشت.
مستند «فلوجه؛ قتل عام پنهان» اظهارات دیگری هم دارد. یک زیستشناس اهل فلوجه «محمد طارق آلدراجی» میگوید: «باران آتش در شهر آمد و مردم هراسان، هدف قرار گرفتند. آنها توسط مواد مختلف رنگی شروع به سوختن کردند. ما مردم را مرده پیدا میکردیم، با آسیبهای عجیب و غریب، اما با لباسهای سالم و دست نخورده».
فسفر سفید در ابتدا راه تنفس را مسدود میکند و سپس بافتهای حیاتی بدن موجود زنده را تخریب کرده و از بین میبرد. به همین خاطر لباسهای اجساد کاملا سالم به جا میمانده است.
شواهد مستند «فلوجه؛ قتل عام پنهان» همچنین نشان میدهد نیروهای ایالات متحده از فسفر سفید در یک مقیاس گسترده و بدون توجه به سکونت غیرنظامیان، بر شهر ریخته شده است. این مستند همچنین میگوید بواسطه بمباران توسط نیروهای آمریکایی آسیب وحشتناکی در فلوجه ایجاد شده، و غیرنظامیان، در حالی قتل عام شدند که برخی از آنها در خواب بودهاند.
یک گزارش دردآور دیگر در این مستند وجود دارد که اثبات میکند نیروهای ایالات متحده در طول درگیری در فلوجه از MK77 هم استفاده کردهاند؛ نوعی بمب شیمیایی آتشزا با اثر تخریبی فوقالعاده بر روی غیرنظامیان (بدون لباس محافظ) که در طول جنگ ویتنام توسط آمریکا استفاده شد.
استفاده از فسفر سفید و بمب شیمیایی آتشزا MK77 در جنگها از سوی کنوانسیونهای سازمان ملل متحد ممنوع شده است و ایالات متحده در سال 1997 کنوانسیون سلاح های شیمیایی را امضاء کرده است.
نکته جالب توجه در مستند «فلوجه؛ قتل عام پنهان» این است که یک روزنامهنگار ایتالیایی جولیانا سرنا (Giuliana Sgrena) که چند ماه پس از جنایت فلوجه در عراق گروگان گرفته میشود، در طول این مستند میگوید: «من شواهدی از استفاده نیروهای آمریکایی از فسفر و بمب آتشزا در عراق را توسط چند پناهنده که در فلوجه زندگی میکردند، جمع آوری کرده بودم و قصد داشتم آنها را در سراسر جهان منتشر کنم، اما ربایندگان من نمیخواهد اجازه این کار را به من بدهند».
با فرایندهایی از این قبیل است که در قرن اطلاعات، رسانه و دهکده جهانی، قتلعامی غیرانسانی تبدیل به رویدادی پنهان میشود و با همراهی سکوتی مرموز به فراموشی محض سپرده میشود؛ روزهای پایانی نوامبر 2013 در گذر است؛ «نه سال پیش در چنین ماهی یعنی نوامبر 2004 تعداد زیادی از مسلمانان غیرنظامی کشور عراق در فلوجه توسط «فسفر سفید» و بمب شیمیایی «ام. کا. »77 که از سوی نیروهای نظامی آمریکا به کار گرفته شد، سوختند و جریان زندگیشان قطع شد»، اما سکوت مرموز همچنان در جریان است.
انتهای پیام/