به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، امیر حسین مزینی در چهارمین پیش نشست همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی با عنوان ((مدیریت درآمدهای نفتی)) اظهار داشت: در اقتصاد ایران، نفت به عنوان تعیین کننده اصلی واریز ارز به کشوراست و آمارهای مربوط به وابستگی رشد اقتصادی ایران به درآمدهای ارزی نفتی نشان می دهند که با افزایش و کاهش درآمد ارزی نفتی، رشد اقتصادی هم با افزایش و کاهش همراه بوده است.
وی افزود: ما چه قبل از انقلاب و چه پس از آن وابستگی شدید به درآمدهای ارزی نفتی داشته ایم.
عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس تصریح کرد: سهم دولت از تولید ناخالص داخلی که در جهان 24 درصد است در کشور ما 32 درصد است و سهم مالیات در تولید ناخالص داخلی در کشور ما حدود 6 درصد است این در حالی است که این شاخص در کشورهای در حال توسعه 18 درصد بوده و اگر به سمت کشورهای توسعه یافته حرکت کنیم رقم شاخص به 35 درصد می رسد.
وی ادامه داد: در اقتصاد کشور دو ویژگی عمده می شود، یکی اتکای بسیار زیاد دولت به درآمد های نفتی است و دوم بزرگ شدن اندازه دولت است که از این دو ویژگی می توانیم به این نکته برسیم که سهم غالب تعیین کننده در نقدینگی کشور، تغییرات پایه پول است و این پایه پول به دلیل عدم استقلال بانک مرکزی همواره به علت افزایش خرید ارز نفتی دولت و استقراض از بانک مرکزی باعث رشد نقدینگی شده است.
این کارشناس مسائل اقتصادی اذعان داشت: برای مثال اگر وضعیت کشور ترکیه را بررسی کنیم مشاهده می شود که بانک مرکزی این کشور در دورانی که با نرخ تورم بالا همراه بوده است فقط یک هدف داشت و آن تثبیت سطح قیمت ها بود و بانک مرکزی ترکیه توانست با اجرای سیاستهای مناسب به این هدف خود دست یابد.
وی با اشاره به اینکه باید دید عملکرد ما چگونه بوده است، افزود: بررسی انطباق عملکرد سیاست های پولی و اهداف برنامه ها نشان می دهد که چه میزان اختلاف بین نرخ تورم هدف گذاری شده و نرخ تورم تحقق یافته وجود دارد و تنها توفیق ما مربوط به برنامه سوم توسعه است.
مزینی خاطرنشان کرد: راجع به مدیریت قیمت گذاری نرخ ارز می توان اشاره کرد که از دهه 80 به بعد تصمیم گیران اقتصادی کشور به سیاست نرخ ارز مدیریت شده روی آوردند که دولت با کمک درآمد ارز نفتی، نرخ ارز را پایین تر از قیمت تعادلی خود نگه داشته که باعث به هم خوردن قیمتهای نسبی شده است و این همان پایه بیماری هلندی در کشور ماست.
وی ادامه داد: جالب این است که در اکثریت کشورها برای افزایش صادرات به جنگ ارزی می پردازند تا با کاهش قدرت خرید پول داخلی خود، صادرات خود را افزایش دهند ولی ما و چند کشور دیگر راه منسوخ شده ای را انتخاب کردیم و آن افزایش تصنعی قدرت پول داخلی است.
عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس با بیان اینکه از جمله راهکارهایی که کشورهای دیگر برای مدیریت درآمد نفتی استفاده کرده اند استفاده از صندوق های پس انداز بین نسلی است، گفت: استفاده از این صندوق باعث جداکردن اقتصاد از درآمد نفت و باعث قرنطینه کردن اقتصاد می شود، از طرف دیگر استفاده از این راهکار باعث حفظ درآمد بین نسلی و تثبیت درآمد کشور خواهد شد.
وی افزود: البته استفاده از صندوق پس انداز بین نسلی شرط لازم است و شرط کافی برای مدیریت بهینه درآمدهای نفتی این است که دولت رویکرد خود را راجع به دیگر سیاستهای خود به خصوص سیاستهای پولی مشخص کند.
مزینی خاطرنشان کرد: اگر دولت تقوای مالی نداشته باشد نمی توان تنها به اتکای ایجاد این صندوق ها به مدیریت درآمدهای نفتی بپردازد.
وی در پایان گفت: در اکثر سالهای پس از انقلاب، با افزایش درآمد نفتی، شاهد افزایش مصرف بوده ایم و این نشان دهنده آن است که تقریبا در حوزه مدیریت درآمدهای نفتی ایران موفق نبوده ایم.
انتهای پیام/