به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، سعید صادقی عصر امروز در نخستین میز گرد تخصصی نقد و بررسی اقدامات کاهش تقاضای مواد مخدر و روان گردان ها که در دانشگاه علمی و کاربردی بهزیستی اصفهان برگزار شده بود، اظهار کرد: واقعیت این است که دیگر نمی توان با مداخلات و دیدگاه های سنتی به مبارزه با مواد مخدر صنعتی رفت.
وی افزود: اگر مردم به این نتیجه رسیدند که مصرف کننده مهمتر از تولید کننده است و به پیشگیری روی آورده و بحث کاهش آسیب را مطرح کردند و اگر زمانی آمدند و نقد کردند که بدون مشارکت سازمانهای غیر دولتی پیشگیری امکان پذیر نیست و اخیرا درمان را مطرح کردند، بیانگر این است که ما با سیستمی پویا در تولید و توزیع مواد مخدر مواجه هستیم.
معاون امور اجتماعی بهزیستی استان اصفهان تصریح کرد: مواد در همه مراحل، از کاشت تا مصرف یک سیستم است که دائم در حال بروز رسانی بوده و با نیاز های روز مردم یک جامعه مطابق می شود و متأسفانه مشکلات سلامت روان این گرایش را تشدید میکند.
وی بیان کرد: ساختار های اجتماعی خود می تواند عامل بازدارنده در سیستم دفاعی ما باشد و در بسیاری مواقع در سیستم های ضد سیستم مواد مخدر با بسیاری فرایند های طولانی و بدون برنامه ریزی مواجه هستیم.
صادقی خاطرنشان کرد: سند جامع پیشگری، با توجه به این که سیستم مواد مخدر همه را به مشارکت وا می دارد سه سال است که تدوین شده و آخرین آمار نشان دهنده کنترل و گاهی کاهش مواد است، اما ما هیچ بانک اطلاعاتی جامع در حوزه آسیب های اجتماعی نداریم و کمبود آن در اعتیاد به مواد مخدر دو چندان احساس می شود.
وی گفت: تغییر الگوی مصرف و کاهش سن مصرف مواد مخدر به عنوان مادر آسیبها در کشور ما تلقی میشود، اما به راستی فعالیتهای ما چقدر اثر بخش بوده و اینکه چه میزانی برای سنجش فعالیتهای خود داریم و این هزینهها چه مقدار در راه درست مصرف میشوند و اینکه آیا اگر این بودجهها را در مصارف دیگر هزینه کنیم اثر بخشی بیشتری ندارند.
یک محقق و پژوهشگر در حوزه درمان و پیشگیری از اعتیاد نیز در این میز گرد گفت: بر اساس بر آورد های آماری میانگین دسترسی به مواد 14 دقیقه در کشور بوده اما اگر همین شخص معتاد بخواهد ترک کند، حداقل 20 روز باید برای پاک شدن جستوجو کند تا مکانی را برای ترک اعتیاد بیابد.
سید رضا اسحاقی اظهار کرد: با توجه به اینکه به یقین تاکنون بارها با افرادی مواجه شدهایم که 10 بار ترک اعتیاد کرده اند اما دوباره به دنبال مواد مخدر رفتهاند، در این هنگام باید به نحوه و کیفیت درمان شک کرد و اکنون میانگین تعداد درمانهایی که یک فرد معتاد باید انجام دهد تا بتواند به طور کامل ترک کرده و درمان یابد، 16 بار است.
این محقق و پژوهشگر در حوزه درمان و پیشگیری اعتیاد افزود: جمعیت ایران برابر با 77 میلیون نفر است و از نظر جمعیت با کشور آلمان برابری میکنیم اما در آلمان زمانی که یک نفر معتاد میشود تنها همان فرد درگیر است اما در ایران با اعتیاد بک فرد تعادل یک خانواده 40 نفره به هم میریزد چراکه خانوادههای ایرانی در هم تنیده است.
وی تصریح کرد: پیشگیری و ترک اعتیاد نخستین دغدغه مردم کشور است و تا جامعه در این زمینه یک پارچه حرکت نکند، به جایی نمیرسیم بنابراین باید بر پیشگیری اولیه تمرکز کنیم و این مسئله کار یک دستگاه نیست چراکه ما در این سال های اخیر 4 هزار شهید در مبارزه با مواد مخدر داشتهایم.
چرا معتادان در زندان به مواد دسترسی دارند؟
مرضیه فرشاد افزود: در زمانی که زندان ظرفیت 2 هزار نفر دارد و 8 هزار نفر زندانی داریم باید انتظارات را حداقل به یک چهارم برسانیم و طبیعی است که این مسئله وجود دارد اما درباره میزان و کیفیت متأسفانه بانک اطلاعاتی در این زمینه وجود ندارد.
نایب رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان نیز در این جلسه اظهار کرد: در گذشته، با وجود اینکه مواد در ایران کاشته میشد، معتاد نداشتیم و این مسئله به دلیل نوع نگرشی که به مواد بود وجود داشت.
سید احمد شریعتی بیان کرد: اکنون باید از خود بپرسیم که ما چقدر توانسته ایم تقاضا را کاهش دهیم و چرا قلیان به صورت فراگیر در حال رایج شدن است و به تازگی در پارکها به وفور شاهد مصرف قلیان هستیم و چه باید کنیم.
نایب رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان خاطرنشان کرد: باید ریشه از خانواده بر طرف شود و چه مقدار در آموزش مهارت های زندگی موفق بوده ایم.
مرضیه فرشاد، معاون امور پیشگیری ادارهکل بهزیستی استان اصفهان در پاسخ به احمد شریعتی بیان کرد کرد: قسمتی از پازل پیشگیری به آموزش ارتباط دارد و قسمتی از آن مهارتهای زندگی بوده و متولی این امر بهزیستی است که بسته های آموزشی استاندارد در مقاطع مختلف از پیش از دبستان تا محیط کار را تدوین کرده است.
وی گفت: در زمانی ما به شدت وارد تربیت مربی در آموزش و پرورش شدیم و حدود 3 هزار مربی راهنمایی تربیت شد و اکنون نیز ما در حال تربیت مربی هستیم و در خیلی از مدارس در حال فعالیت هستند اما مشکل این است که به جای انتقال مهارت با انتقال دانش مواجه هستیم.
انتهای پیام/ ق