خبرگزاری تسنیم:
جو ساکو «Joe Sacco» یک روزنامهنگار آمریکاییالاصل است که دورههای آموزشی خود را در استرالیا به پایان رسانده است. ساکو در اکتبر 1960 در خانوادهای متوسط متولد شد. «جنگ» در اقصی نقاط جهان موضوع مورد علاقه ساکو طی سالهایی است که به عنوان یک روزنامهنگار در رسانههای مختلف فعالیت میکرد؛ موضوعی که شاید بیارتباط به تربیت خانوادگی او نباشد؛ پدرش نظامی بود و همین موضوع میتواند اولین جرقههای ذهنی او را برای سوق دادن به این حوزه باشد.
وجه بارز ساکو در میان همکارانش گزارش صادقانه از وقایعی است که در قالب جنگافروزیها در جای جای دنیا در حال اتفاق است. نمونه کارهای او را میتوان در گزارشاتش از جنگ بوسنی و هجوم وحشیانه صربها به خانهها، زنان و کودکان بیگناه و مردان غیر نظامی دید. مجموعهای از گزارشات و یادداشتهای ساکو در سال 2003 در قالب کتابی کمیک از او منتشر شد که بنا بر نظر نیویورک تایمز در آن سال به عنوان یکی از بهترین کمیکها در آمریکا شناخته شد. داستان این اثر که با عنوان «دلال» به چاپ رسید، روایت زندگی مردی است که تمام هستیاش را در این جنگ از دست داده است. کتابی که حاصل دیدهها و شنیدههای یک روزنامهنگار بیطرف بود.
چند سال بعد... ساکو جدای از همه مشغلههایی که در غرب سر باز میکند، به میدان جنگی میرود که از آن در رسانههای غربی با عناوین دیگری یاد میشود... «غزه». جایی که بیشترین سانسورها در حق آن ادا شد. سکوت رسانههای غربی در قبال کشته و زخمی شدن غیر نظامیان و وارونه جلوه دادن صحنه جنگ سبب شد تا آنچه مخاطب غرب از غزه میشنود و میداند خلاف آنچه باشد که در خاک فلسطین رخ میدهد.
ساکو جزء معدود خبرنگارانی بود که طی جنگ اسرائیل علیه نوار غزه در این منطقه حاضر شد و تمام دیدهها و شنیدههای خود را در اثری با عنوان «پینوشتهای غزه» به رشته تحریر درآورد. کتابی که بعدها از آن به عنوان سندی بر مظلومیت مردم فلسطین و زیادهخواهیهای رژیم سفاک صهیونیسیتی یاد میشود.
این کتاب در سال 2009 منتشر شد. نویسنده دو جنگ خونین در کانال سوئز را محور اصلی اثر خود قرار داد؛ کشتار در خان یونس و رفح در سال 1956 میلادی. ساکو در این بخش از کتابش به وقایع خونین در این دو منطقه در فلسطین میپردازد. «پینوشتهای غزه» تلاش دارد تا مستنداتی از هجوم سربازان رژیم صهیونیستی به خاک این منطقه را به تصویر بکشد. ساکو در این بخش همانند هر بیننده منصف دیگری تنها روایتگر ماجرایی است که شنیده و از آن اسنادی را در اختیار دارد.
اسرائیلیها حتی از کودکان هم در خان یونس نگذشتند
او در این اثر اذعان دارد که همزمان با جنگ رژیم صهیونیستی با مصر، سربازان این رژیم در سوم نوامبر 1956م با حمله به شهر خان یونس در نوار غزه، 25 سرباز مصری را اعدام کرده و با هجوم به بیمارستان شهر، همه بیماران، پرستاران و پزشکان را کشتند. نظامیان نژادپرست صهیونیستی در ادامه جنایات خود در این شهر، محلی را که در آن دهها زن، کودک و افراد سالخورده پناه گرفته بودند، با بمب منفجر و ویران کردند. صهیونیستها در این حمله با قتل عام 275 نفر در خان یونس بار دیگر قساوت و وحشیگری خود را به بدترین شکل ممکن به نمایش گذاردند. این آمار جدای از 111 شهیدی است که در رفح به خاک و خون کشیده شدهاند.
وی در ادامه به موضوع «غزه» به عنوان ادامه این جاهطلبی اسرائیل میپردازد. نویسنده با موشکافی دقیق و با بیانی داستانی و در عین حال کمیک، حوادث غزه را روایت میکند. حوادثی از تخریب خانهها تا کشتار کودکان و زنان. در بخشی از کتاب ساکو روایتی از فعالیت راشل کوری نیز به چشم میخورد. ساکو از کوری به عنوان عضو آمریکایی جنبش اتحاد جهانی (ISM) یاد میکند که در انتفاضه به عنوان یکی از فعالان این جنبش به نوار غزه رفت. راشل هنگامی که بلدوزر نیروهای اسرائیل در نوار غزه قصد تخریب خانههای فلسطینیان را داشت و وی میخواست راه بلدوزر را سد کند، توسط بلدوزر زیر گرفته شد و کشته شد.
منتقدان پس از مطالعه کتاب ساکو بر این باور بودند که او در این کتابش سعی دارد تا چهره فلسطین را به عنوان یک «قربانی» و اسرائیل را به عنوان یک «ظالم» معرفی کند. تنها همین ادعا از سوی منتقدان کافی است که بگوییم ساکو خلاف بسیاری از همکارانش حق مطلب را ادا کرده است.
انتهای پیام/