به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، تور عربی محمدجواد ظریف با سفر به چند کشور عربی منطقه خلیج فارس همچنان ادامه دارد و وزیر خارجه دیروز نیز با سفر به امارات که وزیر خارجه اش چند روز قبل به تهران آمده بود با مقام های این کشور دیدار و گفت وگو کرد. در این میان دعوت از ایران برای حضور در اجلاس امنیتی منامه و مواضع نسبتاً ملایم تر اکثر کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در قبال ایران - به جز عربستان - این سوال را پدید آورده است که چه تغییری در رویکرد این کشورها نسبت به ایران و همین طور چشم انداز روابط دوجانبه پدید آمده است؟
برای رسیدن به رهیافتی دقیق درا ین باره باید یک واقعیت عینی را در ارتباط با منطقه و برخی از دولت های عربی همواره در نظر داشته باشیم که سیاست خارجی این کشورها از مفهوم« متغیر مستقل »تبعیت نمی کند. این معنا را نه در جنبه مطلق بلکه از جنبه های نسبی هم مورد توجه قرار می دهند . این قابل قبول است که سیاست خارجی همه کشورهای دنیا از محیط داخلی، منطقه ای و بین المللی و لایه های گوناگون آن تأثیر می پذیرد، اما بعضی از کشورها و دولت های حاکم بر آن ها این تأثیرپذیری را در حد بالایی از نظام بین المللی دارند و بیش از هر چیز تابع متغیر مستقلی به نام قدرت در نظام بین الملل و روابط خارجی کشورهای فرادستی هستند. از این منظر برخی از دولت های عربی در منطقه ما چارچوب سیاست خارجی شان متوجه همین معنا است. بنابراین با تأثیرپذیری از جایگاه ایران و قدرت های بزرگ در نظام بین الملل، تحت تأثیر فراز و نشیب های ناشی از آن قرار می گیرند.
با روی کار آمدن دولت روحانی به عنوان یک دولت اصول گرای اصلاح طلب با هویتی اعتدالی، نظام بین الملل نگاهی مثبت به دکترین تعامل سازنده دولت یازدهم داشته است و این موضوع موجب شده که جمهوری اسلامی ایران در پرونده هسته ای بتواند به سرعت قابل قبولی به یک توافق اولیه در گام نخست موضوع هسته ای در ژنو 3 دست یابد که این مسئله تأثیر به سزایی در برداشت های کشورهای عربی نسبت به ایران به وجود آورد ه و خواه ناخواه تأثیر خود را بر این مسیر به جای می گذارد. هم اکنون ما شاهد هستیم که آرام آرام کشورهای عربی تلاش می کنند خود را با بافت موقعیتی کنونی ناشی از همین تغییر و تحولات هماهنگ کنند. در این میان البته از این که ایران پس از موضوع هسته ای دیگر مسائل خود را نیز با آمریکا حل کند، نگرانی هایی دارند و بر آن هستند که با قرابت و نزدیکی با ایران در برخی از مسائل زمینه هایی را ایجاد کنند که در صورت این نزدیکی و با توجه به جایگاه بلند ایران در جغرافیای منطقه «نو هارت لند» و «هارت لند نو» امتیازهای خاص خود را از دست ندهند. و به قول پایگاه اطلاع رسانی المانیتور اینک زمان آن فرا رسیده که تهران و ریاض و کشورهای "شورای همکاری خلیج فارس " به جای صحبت کردن از یکدیگر "با یکدیگر" صحبت کنند. هر چند باید بپذیریم با توجه به فراز و نشیب های دهه اخیر برخی از این دولت ها در پی این هستند که در پس پرده در چارچوب سیاست های پنهان خود این روند را کند کرده و سرعت شتاب این جریان را به نفع خود کنترل کنند.
برخی کشورهای عربی منطقه آرام آرام نشان می دهند که به جای تمرکز بیشتر بر یک محوریت درونی در خود ،در مسیر تبعیت بیشتر از محوریت آمریکا و کشورهای غربی حرکت کنند. این کشورها و دولت های عربی به خوبی دریافته اند که دولت عربستان در واقع نمی تواند در تحلیل نهایی ستاره قطبی تعیین مسیر حرکت سیاست خارجی آنها در منطقه خاورمیانه باشد . بنابراین مخالفت اولیه و هم اکنون تلویحی کشور عربستان با تحرکات ایران در چارچوب پرونده هسته ای چندان نتوانسته تأثیر محوری در تحرک دیگر کشورهای عربی در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران باقی بگذارد و ما شاهد این امر هستیم که ایران هم فضای مثبت به وجود آمده را غنیمت شمرده و با توجه به اینکه کشورهای عربی منطقه را برادران مسلمان خود و دوستان همسایه خویش می داند تلاش می کند تا رسوبات ناشی از دکترین جنگ های نامتعادل علیه ایران را در منطقه که بر محوریت «ایران هراسی» ایجاد شده بود را کم کرد ه و به سمت ایجاد فضای مثبت با مفهوم «ایران باوری» حرکت کند.
دولت روحانی همانگونه که در حوزه بین المللی بسیار فعال است باید در حوزه منطقه ای نیز این حرکت فعالانه را ایجاد کند تا کشورهایی مانند عربستان مثل ترکیه مسائل خود را به سمت و سوی همگرایی پیش ببرند. اگر ایران توجه خود را فقط روی مسائل بین المللی معطوف کند و از منطقه غافل بماند، دکترین سازنده یک «موجودیت نامتوازن »شکل می گیرد که خود در این حرکت نامتوازن گرفتار خواهد شد. بنابراین باید اندام واره این دکترین سازنده با یکدیگر هماهنگ و تقریباً هم گام پیش رود تا بستر ساز یک توسعه همه جانبه در مسیر پیاده سازی دکترین تعامل سازنده باشد. بی تردید سفرهای وزیر خارجه ایران به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس در این حوزه تعریف می شود. دکتر روحانی با توجه به سابقه دیپلماتیکی که داراست و دکتر ظریف با توجه به تجربه و علمی که در این زمینه آموخته به خوبی می دانند که اگر بخواهند نسبت به منطقه تغافل کنند ممکن است از همین مسیر نزدیک ضربه هایی را شاهد باشند که آنچه را که در حوزه بین المللی به دست آورده اند از دست بدهند. بنابراین دولت باید به طور متوازن نسبت به آنچه که تحت عنوان تعامل سازنده در صحنه بین المللی انجام می دهد در صحنه منطقه ای نیز بپردازد تا اصطکاک های موجود در چارچوب رسوب کردن «ایران هراسی» را در دهه گذشته تغییر داده و در حوزه بین المللی جمهوری اسلامی ایران را به سمت «اسلام باوری» و در حوزه منطقه ای به سمت «ایران باوری» سوق دهد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.