به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، 1- بن برنانکه در یکی از آخرین مقالات خود که در مجله Journal of Economics Perspectives به چاپ رسانده است، بر این مساله پافشاری می کند که عدم توانایی فدرال رزرو در کنترل تورم دهه 1970 ایالات متحده به خاطر آن بود که مقامات با عبور از اندیشه پولی و اینکه پول پدیده پولی است، بر این نظر بودند که عوامل هزینه ای و ساختاری منبع تورم بوده و با قیمت گذاری و تعیین دستمزد به دنبال کاهش تورم بودند؛ اما با ورود پل ولکر به فدرال رزرو بار دیگر این نهاد در ریلی قرار گرفت که به مقصود افت تورم می رسید و این ریل به غیر از تفکر پولگرایی نبود.
سخن برنانکه به این معنا است که حتی در اقتصاد پیشرفته ای چون ایالات متحده اگر مقامات پولی، منبع تورم را در کانال هزینه و مباحث ساختاری دنبال کنند، دیگر نمی توانند آن را کنترل کنند.
از دهه 1980 به این سو، کمتر بانک مرکزی در دنیا بوده است، که از این تفکر پولی بودن تورم خارج شود و به همین خاطر نیز تورم در دنیا کنترل شده است و آن معدود بانک مرکزی هایی نیز که از این اندیشه در صحنه عمل عبور کرده اند، ناگزیر در دام تورم های افسارگسیخته افتادند.
2- وقتی در تئوری و عمل، مشخص شده که تفکر پولی تنها راه کنترل تورم است و حتی اقتصاددانان نحله های دیگر وقتی در مقام مشاوره برای کنترل تورم قرار می گیرند از این دید به مشکل می نگرند و شاید کمترین مساله ای در اقتصاد باشد که چنین اجماعی روی آن است، برای چه ما باید پاسخگوی عده ای از اقتصاددانان باشیم که از نحله های کوچک و به دور افتاده از علم روز چنان سخن می گویند که گویی نگاه مسلط است؟ چرا باید بارها و بارها به آنانی که معلوم نیست با چه استدلالی کانال هزینه را منشا تورم می کنند، پاسخ دهیم؟ وقتی مساله ای در دنیا حل شده است، چرا باید وقت خود را با این در جا زدن های بی پایان تلف کنیم؟
3- این روزنامه با تشکیل دولت جدید همواره بر این امر پافشاری کرده است که به رغم وجود برخی از انتخاب ها و مشکل ها امید بسیاری هست که سیاست گذاران جدید بتوانند معضلات اقتصادی را حل کنند و تورم نیز از اولین شاخص هایی بوده که روند مطلوب آن از همان ابتدای تشکیل دولت آغاز شده است؛ اما آنچه تاکنون رخ داده بیش از همه از کانال انتظارات بر تورم اثر گذاشته است و لازم است تا متغیر های پولی نیز تغییر عمده ای کنند، تا روند نزولی تورم (نقطه به نقطه) تداوم یابد. با وجود این کمتر اقتصاددانی با توجه به آمار های کنونی می تواند مدعی باشد که از زمان تشکیل دولت جدید سیاست پولی انقباضی شده است.نه تنها نرخ بهره افزایش نیافته، بلکه هنوز اوراق مشارکت با نرخ بهره بالا و همچنین بازار ثانویه نیز عملیاتی نشده است و سوای آن حجم نقدینگی نیز همان روندی را طی می کند که در ماه های آخر دولت آقای احمدی نژاد شاهدش بودیم. از سوی دیگر اکنون باز سخنانی به گوش می رسد، مبنی بر اینکه نهاد پولی باید دغدغه تولیدکنندگان را در نظر بگیرد.
4- تورم از آن دست مشکلاتی است که اگر مقامات پولی اختیار لازم را برای کنترل آن داشته باشند، بسیار سریع کاهش می یابد. به شرط آنکه اختیار داده شود و تفکر پولی تنها ابزاری باشد که سیاست گذاران به آن دست یازند. شاید این دید به نظر بسیاری افراطی باشد؛ اما در صورت رعایت آن دو شرط، تنها یک سال کافی است که به تورم یک رقمی دست یابیم. آیا منفعت رسیدن به تورم تک رقمی آن قدر نیست که مخالفان و تصمیم گیرندگان به میزان یک سال حاضر باشند آن دو شرط عملی شود؟ مطمئن باشید که رکود عمیق تر از این نخواهد شد، که ای بسا با کاهش ریسک های تورمی، سرمایه گذاری و تولید نیز رونقی گیرد. تنها یک سال فرصت دهید!
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.