به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، وادی هنر، سرزمین مقدسی است که هر کسی اجازه قدم زدن در صحنه پرشور آن را ندارد، باید خود را از وابستگیهای بسیاری رها تا بتوان پیچش شورآفرین آفرینندگان آن را نیوش کرد.
در این وادی، هنرهای بسیاری مطرح است و به جدیت دنبال میشود اما آنچه عروس خطوط اسلامی را از سایرین جدا میکند، معنویت خاصهای است که در ورای این زیباییهای ظاهری نهفته است.
به همین منظور، سری به انجمن خوشنویسان شعبه زاهدان میزنم تا ساعاتی را در کنار اساتید و هنرجویان این انجمن با سرخوشی سپری کنم.
در میان انبوه تابلو خطهای ارزشمندی که بر سینه دیوار این انجمن نقاشی شده، استاد بستانی را میبینم که شیداوار مشغول تعلیم این هنر مقدس به شیفتگانش است، از او اجازه میگیرم تا دقایقی را با او به گفتوگو بنشینم.
استاد از خودش میگوید، از اینکه نام او احمد بستانی است و در سال 1357 در روستای هنرپرور کرباسک دیده به جهان گشوده است. او خوشنویسی را از سال 1366 با معلم دینی خود که همواره او را با نام استاد مولایی میخواند به صورت مکاتبهای آغاز کرده و با ذوق و استعدادی که در این زمینه داشته است پس از کسب چندین مقام در مراحل منطقهای و استانی در سال 76 از انجمن خوشنویسان ایران مدرک ممتاز را کسب میکند.
استاد فوق ممتاز انجمن خوشنویسی ایران از سال 1380 تصدی مدرسی شعبه زاهدان را از افتخارات زندگی خود میداند و در این باره اظهار کرد: در ابتدا باید این نکته را یادآور شوم که آغاز فعالیتهای حرفهای این هنر در استان سیستان و بلوچستان به دهه 60 بر میگردد، آن زمان که استاد شهسواری کلاسهایی در این زمینه در شهر زاهدان برگزار میکرد، پس از آن استاد غلامرضا پور نخستین کسی بود که انجمن خوشنویسان را در این شهر دایر کرد.
استاد اسدالله و یدالله نجفی، استاد عارف، استاد علوی، استاد درانی، استاد زینلی، استاد پیران و استاد صفاکیش نیز از اساتید مطرحی هستند که برای مانایی، پرورش و گذاردن سنگ بنای این هنر ارزشمند در این خطه تلاشهای بسیاری کردهاند.
اما آنچه زندگی مرا متحول ساخت و تمامی دل مشغولیهایم را یک جهت کرد، آغاز افتخار مدرسی انجمن خوشنویسان در سال 80 بود.
بستانی از خوشنویسی به عنوان هنری متعالی یاد کرده و گفت: هنر خوشنویسی، هنری است که در وهله نخست با روح انسان سرکار دارد و پس از آن وابستگی بسیار شدیدی به خلقیات آدمی دارد، مگر میشود طینت ناپاکی داشت و از خود خطی زیبا به یادگار گذاشت، مگر میشود دلی را رنجاند و دست به قلم برد! این هنر مقدس است، مقدستر از هر آنچه که فکر کنید.
خوشنویسان سخنان ناب را نگارش میکنند، ابیات حکیمانه و احادیث ارزشمند را، از همین روست که روح و روان هنرمند خوشنویس نیز با خوانش و نگارش این سخنان پیرایه میشود و به کمال حقیقی نزدیکتر.
از استاد میخواهم که چگونگی تقدس این هنر که بارها به او اشاره میکند، کمی بیشتر برایمان باز کند و او افزود: میدانید که نخستین خوشنویس عالم هستی حضرت علی (ع) است. اساس ایجاد چنین هنری نیز نخست برای نگارش زیباتر کلام الهی بوده است، همین پیشینه، به خودی خود تقدس این هنر را اثبات میکند حال آنکه ابتذال به هیچ عنوان در این هنر، حتی کور سویی برای عرض اندام نمییابد. شما ابتذال را در بسیاری از هنرها میتوانید پیدا کنید اما یک نمونه از این کژ رفتاریهای خلقی را در این هنر نمیتوان یافت.
از سوی دیگر صفا و شأن که از مراحل پایانی کسب این هنر است ارتباط تنگاتنگی با خلقیات و روان آدمی دارد از همین روست که بارها گفته و میگویم که هنر خوشنویسی مقدسترین هنر دنیاست!
استاد انجمن خوشنویسی زاهدان از برنامهها و دغدغههای متعالیاش برای هرچه پربارتر کردن این هنر در استان میگوید: خوشبختانه ما استعدادهای نهفته و بکری در استان سیستان و بلوچستان داریم. استعدادهای نهفتهای که اگر به آنها توجه شود، شور گستردهای را در عرصه خوشنویسی برپا خواهد کرد.
احمد بستانی میگوید: کسب مقام نخست خوشنویسی جهان اسلام افتخار کمی نیست که محمد سمیعی از هنرمندان خوش قریحه و صاحب نام این استان از آن خود کرده است. کسب چندین مقام نخست کشوری در زمینه خط شکسته و نستعلیق، سیستان و بلوچستان را به یکی از قطبهای خوشنویسی در کشور مبدل کرده که به سبب کم لطفی رسانهها این هنر همچون بسیاری هنرهای دیگر از مهجوریتی دردناک و قابل تأمل برخوردار است.
او بر این باور است که اگر حتی یک روز فرصت نفس کشیدن داشته باشد آن را صرف تعلیم هنر خوشنویسی خواهد کرد و در این راه از هیچ کوششی دریغ نخواهد ورزید.
از استاد میپرسم که چه چیزی استاد بستانی را تا به این اندازه شیفت خوشنویسی کرده که حتی حاضر شده است که زندگی خود را وقف این هنر کند و او در پاسخ گفت: خوشنویسی یک اعتقاد، تفکر، جهانبینی و ایدئولوژی منحصر به فرد است، هنری که بتواند تمام زندگی آدمی را تحتالشعاع قرار دهد هنر بی قدری نیست.
آرامش، والاترین تنمای بشر در زندگی است و من این آرامش زندگیام را مدیون دوات و قلمهایم هستم، آرامش و سرخوشی خاصی که با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه نیست.
من دعوت افراد جامعه به حیطه پاک و مقدس خوشنویسی را کمتر از تلاش برای ایجاد معنویت در جامعه نمیدانم، دعوت به هنری والا که پاکی و بزرگی خاصه آن غیر قابل انکار است. من بر این باورم که اگر توانسته باشم تنها یک نفر را به دنیای پر رمز و راز و پر از شگفتی خوشنویسی راغب کنم کار بسیار شگرفی انجام دادهام.
نگاهم به عناوین کسب شده استاد که میافتد و برگزیدگی چندین مقام نخست کشوری و برپایی نمایشگاههای متعدد انفرادی و گروهیاش را که میبینم، محسور زیبایی آثار و آرامشش در هنگام نوشتن میشوم و با خود میاندیشم به راستی که تعالی این هنر تا چه اندازه بی انتهاست و هر آینه مشتاقتر میشوم تا در کنار او به کسب این فضیلت بپردازم.
گزارش از داوود صیاد
انتهای پیام/